یادداشت
شهدای اقلیت
ثریا روزبهانی و بهاره خسروی-روزنامه‌نگار
جوانان ارامنه شانه به شانه برادران مسلمان خود در خطوط مقدم جبهه‌های نبرد جنگیدند و در راستای دفاع از سرزمین ایران برخی به خیل عظیم شهیدان پیوستند و جمعی جانباز شدند یا به اسارت گرفته شدند. در واپسین روزهای سال 2022میلادی و ایام ولادت حضرت عیسی مسیح(ع) پیامبر نور و رحمت و در آستانه آغاز سال جدید میلادی یادی می‌کنیم از شهدایی که برای حفظ ناموس و وطن، جانشان را تقدیم ایران کردند.
پیمان برادری تا شهادت
2برادر کامیون پدر را که تنها دارایی‌اش است برای دفاع از خاک ایران عزیزمان برمی‌دارند و بارش را پر از مهمات کرده و به خط مقدم جبهه می‌روند. «گیور گیزیان» خواهر شهیدان «روبن» و «چارلیس گیورگیزیان» در‌این‌باره می‌گوید: «برادرهایم در سن جوانی برای اینکه آب و خاک این کشور دست بیگانگان نیفتد، راهی جبهه‌های حق علیه باطل شدند. چون آنها اعتقاد داشتند باید از این مرز و بوم دفاع کرد و در همین راه هم در سال 63شهید شدند و در آرامستان ساوه آرمیدند. هرساله در دوران دفاع‌مقدس و پیروزی انقلاب اسلامی ایران، خاطرات آنها برایمان زنده و تداعی می‌شود.» او ادامه می‌دهد: «ما به‌عنوان یک ایرانی در اینجا زندگی می‌کنیم. همه ما عِرق ایرانی بودن داریم و می‌گوییم که اینجا آب و خاک ما هم هست و خودمان را غیرایرانی نمی‌دانیم.»
شهادت حین خدمت
«نوئل بازوچهاربخش» دیگر شهید آشوری ساکن منطقه 2است. «چلبی» خواهرزاده شهید درباره او و نحوه شهادتش می‌گوید: « نوئل در سال 1332به دنیا آمد و پس از اخذ دیپلم و گذراندن دوره تخصصی نقشه‌برداری در این رشته به‌کار مشغول شد. او به همراه 4نفر از همکارانش در سال 1370در منطقه سرو در استان ارومیه حین عملیات نقشه‌برداری از نقاط مرزی به شهادت رسید. مسئولان قبل از انجام عملیات آنها را از خطرات این کار آگاه کرده بودند، اما او با شجاعت همه این خطرات را به جان خرید. چراکه دایی‌ام علاقه عجیبی به ایران داشت و برخلاف اینکه از رزم و سربازی معاف شده بود، باز به جبهه سازندگی رفت و به شهادت رسید.»
نخستین شهید ارمنی دفاع‌مقدس
شهید «زوریک مرادیان» نخستین شهید ارمنی و از جمله شهدای دوران دفاع‌مقدس است که ۱۹مهر ماه ۵۹ در پیرانشهر به شهادت رسید؛ این شهید، تنها فرزند پسر زوج «واهان» و «کاتاری» در هفتم تیرماه 1339در تهران به دنیا آمد و مادرش ساکن محله مجیدیه جنوبی است. زوریک در سال‌های تحصیل دوران ابتدایی در دبستان «ساهاکیان» همیشه شاگرد اول بود. او در لشکر ۶۴ پیاده ارومیه خدمت می‌کرد و خمپاره‌انداز بود. شهید مرادیان به‌عنوان وظیفه شهروندی خود در قبال میهنش ایران در جنگ تحمیلی به خدمت سربازی رفت. او به پادگانی در منطقه جنگی پیرانشهر اعزام شد و در آنجا با وظیفه‌شناسی و ازخودگذشتگی به شهادت رسید. شهادت زوریک مرادیان در 22مهرماه 1359در زمان شلیک خمپاره در سنگ روی داد. در آن زمان پادگان‌ها، هدف بمباران‌های پیوسته هواپیماهای دشمن قرار داشت. یکی از بمب‌ها روی سنگر شهید زوریک منفجر شد و او را به افتخار شهادت رسانید. با شهادت «زوریک» کوچه‌ای که او در محله «حشمتیه» (سردارآباد) در آن ساکن بود، در سوگ فرو رفت. همسایگان مسلمان اطراف منزل خانواده مرادیان دسته‌دسته با گریه همدردی خود را اعلام می‌کردند. آنها، دو حجله نیز برای شهید مرادیان در سر کوچه قرار دادند.
ناجی 8سرباز
شهید «واهیک باغداساریان» نوروز ۱۳۴۰در تهران به دنیا آمد. پس از پایان تحصیلات دوره ابتدایی در دبستان نصیر، دروس راهنمایی و متوسطه را نیز تا سال سوم دبیرستان در مجتمع آموزشی ارامنه سوقومونیان ادامه داد. او سال ۱۳۶۰ برای اعزام به جبهه، خود را به مرکز نظام وظیفه معرفی کرد. پس از ۱۸ ماه حضور در خط مقدم (جبهه مریوان)، به منطقه «دارخوین» منتقل شد. شهید واهیک دوره آموزشی خدمت سربازی را در پادگان چهل‌دختر گذراند. سپس برای مأموریت به پادگان مریوان در استان کردستان اعزام شد. در جبهه جنگ وقتی نیروهای خودی در محاصره دشمن بودند، او با شجاعت توانست جان ۸ سرباز را نجات دهد، ولی او در تاریخ ۱۴ اسفند ۱۳۶۲ در سن ۲۲ سالگی به شهادت رسید. پیکر شهید باغداساریان بعد از انتقال به تهران در قطعه شهدای ارمنی دوران ۸ سال دفاع‌مقدس در تهران به خاک سپرده شد.
در همینه زمینه :
