منو ببخش عزیزم

فاطمه عباسی - روزنامه‌نگار

می‌گویند انسان جایز الخطا است؛ درست است اما خیلی از ما وقتی اشتباه یا خطایی می‌کنیم، گفتن 2کلمه ساده «عذر می‌خواهم» برایمان مثل کوه کندن سخت می‌شود. برای اینکه غرورمان جراحتی برندارد، ترجیح می‌دهیم سکوت یا بحث کنیم که گاهی منجر به اتفاقات ناخوشایندی می‌شود. تصور کنید هنگام رانندگی به اشتباه می‌پیچید جلوی یک ماشین دیگر، یا توی صف ناخواسته حق یک نفر دیگر را ضایع می‌کنید، تصور کنید با دوست یا همسایه‌تان بحث‌تان شده و حق با طرف مقابل است، یا به کسی آسیب رسانده اید؛ در تمامی این موارد اگر عذرخواهی کنیم، به‌احتمال 99درصد مشکل به سرعت حل می‌شود. در غیراین صورت، یا وارد دعوا و مرافعه می‌شویم و باید توی خیابان یقه همدیگر را بگیریم، یا دوستی رفقا و معاشرت همسایه مان را از دست می‌دهیم. حتما می‌دانید که خیلی از مرافعه‌ها و انتقام‌ها با یک عذرخواهی ساده رفع‌ورجوع می‌شوند و برعکس عذرخواهی نکردن می‌تواند یک برخورد ساده را به کینه و دشمنی عمیقی تبدیل کند. بله ما آدم‌ها را به راحتی از دست می‌دهیم اگر در برابر اشتباهاتمان، عذرخواهی نکنیم و‌شأن و شخصیتمان به‌عنوان یک شهروند را زیر سؤال می‌بریم اگر کفه غرور یا خشم‌مان روی ترازو سنگین‌تر باشد. البته عذرخواهی فقط یک ژست اجتماعی نیست؛ عذرخواهی پذیرش مسئولیت رفتار و اعمال ماست. کاری است که ما از روی ادب انجام و نشان می‌دهیم که درک عاطفی و اجتماعی داریم. عذرخواهی در واقع راهی است برای نشان دادن احترام و همدلی با شخص یا اشخاص آسیب‌دیده و به همین دلیل هم در روابط بین فردی و روابط اجتماعی بسیار تأثیرگذار است. با عذرخواهی می‌توانیم مانع از تبعات ترسناک خیلی از اتفاقات باشیم.
امروز 8سپتامبر، به‌عنوان روز جهانی «عذرخواهی» نامگذاری شده تا این رفتار انسانی ساده، رواج بیشتری پیدا کند. تا آدم‌هایی که بلد نیستند معذرت خواهی کنند، این دو کلمه ساده را یاد بگیرند و در مواقع ضروری به‌کار ببرند.