جهاد محبین در بشاگرد

شهره کیانوش‌راد- روزنامه‌نگار

بشاگرد؛ منطقه‌ای محروم در استان هرمزگان که نامش با حضور مردی جهادگر عجین شده است. مدیریت جهادی مرحوم حاج عبدالله والی در کمک به مردمی که در طول 23سال حضورش در بشاگرد، جزئی از خانواده‌اش به‌شمار می‌آمدند، موجب شد تا بعدها گروه‌های جهادی دیگری برای کمک به مردم این منطقه، تشکیل شود. حجت‌الاسلام حسین کاظم‌زاده، که اکنون مسئولیت «گروه جهادی محبین ائمه(ع)» را برعهده دارد، سال 1379 برای نخستین بار به بشاگرد رفت و بعد از آن حضور در این منطقه به یکی از دغدغه‌های اصلی او تبدیل شد. با او درباره فعالیت‌های این گروه و دلایل محرومیت بشاگرد گفت‌وگو کرده‌ایم.

‌‌ این گروه جهادی چطور تأسیس شد؟
تشکیل حلقه اولیه گروه جهادی به سال 1384برمی‌گردد. چند سالی بود که همراه دوستان و دانشجویان دانشگاه صنعتی اصفهان به بشاگرد می‌رفتیم و با مشکلات و کمبودهای این منطقه آشنا شده بودیم. سال 1382تحصیل در حوزه‌علمیه را شروع کرده و همیشه  من و رفقایم، دغدغه‌ کمک به مناطق محروم را داشتیم. 2سال بعد گروه جهادی محبین ائمه(ع) رسما فعالیت خود را شروع کرد. محور خدمات گروه ما مباحث فرهنگی، عمرانی، درمانی و پرداختن به موضوع ازدواج آسان و تهیه جهیزیه و سیسمونی و تدارک سفر زیارتی به مشهد مقدس است.
‌‌ مرحوم حاج عبدالله والی سال 1361برای نخستین بار به بشاگرد رفتند و در طول 23سال حضورش در بشاگرد، خدمات بسیار ارزنده‌ای انجام دادند. چرا هنوز هم بشاگرد به‌عنوان منطقه‌ای کم برخودار شناخته می‌شود؟
بشاگرد تا قبل از حضور حاج‌عبدالله، فاقد بسیاری از معیارهای لازم برای یک شهر بود. مردم در جایی دور دست زندگی می‌کردند که انگار فراموش شده بودند. حتی شناسنامه نداشتند. در کتاب «تا خمینی‌شهر» که توسط انتشارات صهبا چاپ شده، تغییر حال و هوای بشاگرد از روز اول که مرحوم والی به این منطقه رفتند را می‌توانید بخوانید. از آن زمان تا به امروز، کارهای خیلی جدی و مهمی توسط حاج‌عبدالله والی، ارگان‌ها و گروه‌های جهادی انجام شده، اما به‌نظرم رفع محرومیت در بشاگرد، نیاز به عزم و اراده ملی و حاکمیتی دارد. الگوهای توسعه‌ای که برای بشاگرد و مناطق محروم تعریف شده، اجازه انجام یک‌سری کارها را نمی‌دهد. در چنین مناطقی ساخت بیمارستان، اشتغال پایدار، ساخت جاده، کارهای عمرانی و... به صرفه نیست. از طرفی نه فقط در بشاگرد بلکه در همه مناطق محروم، به لحاظ فرهنگ توسعه، ما دچار خلأ برنامه‌ریزی هستیم. در سفر اخیر رئیس‌جمهور و معاونشان به این منطقه، صحبت‌های امیدوار‌کننده‌ای زده شد و وعده‌هایی دادند که با تحقق آنها می‌تواند قدم‌های خوبی برداشته شود.
‌‌ چرا ساخت بیمارستان یا جاده و مراکز خدماتی به صرفه نیست؟
این منطقه به لحاظ امکانات زیرصفر است. در مرکز شهرستان سردشت و درکل منطقه بشاگرد یک بیمارستان وجود دارد که آنجا هم خدمات درمانی خاصی ارائه نمی‌شود. بیمار برای انجام کوچک‌ترین عمل جراحی باید به میناب برود. آمبولانس باید از سردشت به روستاهای بشاگرد برود و برگردد و مسافتی طولانی را در 8تا 10ساعت طی‌کند تا بیمار را به میناب برساند. مناطقی در بشاگرد داریم که هیچ راه ماشین‌رو ندارد. مکرر پیش آمده بانوانی که وضع حمل داشتند را با لودر به سردشت رساندند و متأسفانه خیلی وقت‌ها بچه سقط شده. در سندهای راهبردی هر استان چند شاخصه برای توسعه و تخصیص بودجه وجود دارد که یکی از آنها شاخص جمعیت است و منطقی هم به‌نظر می‌رسد که بودجه به ساخت جاده‌ای اختصاص پیدا کند که تعداد خودروهای بیشتری در آن تردد می‌کنند. به‌دلیل جمعیت پایین مناطق محروم، بودجه چندانی برای کارهای عمرانی تخصیص داده نمی‌شود. در این سال‌ها گروه‌های جهادی با کمک خیران و اهالی بشاگرد تلاش کرده‌اند تا حداقل نیازهای اولیه ساکنان این شهرستان و روستاها را برآورده کنند.
‌‌ طبیعتا در چنین شرایطی، مهاجرت به‌ویژه برای جوانان دور از انتظار نیست!
همینطور است. جمعیت به مرور کمتر می‌شود. مردمی که در این منطقه به دنیا آمده‌، بزرگ شده‌اند و اقوام‌شان در همین‌جا زندگی می‌کنند، دوست دارند در بشاگرد بمانند، اما وقتی از حداقل امکانات برای امرار معاش محرومند، طبیعتا مجبورند برای زندگی یا کار روستا و شهرشان را ترک کنند. مهاجرت از بشاگرد، مشکلی جدی است. خیلی از مردان ماه‌ها برای کار در خارج از بشاگرد هستند و در چنین شرایطی خانواده مفهوم خود را از دست می‌دهد.
‌‌ در این شرایط چرا گروه‌های جهادی فعالیت‌شان را روی موضوع کارآفرینی متمرکز نمی‌کنند؟
اتفاقا دغدغه اصلی گروه‌های جهادی این است که با اشتغال‌زایی و ترویج فرهنگ ازدواج، تقید به حضور در کنار خانواده را بیشتر کنند. اما وقتی زیرساخت‌ها موجود نیست طبیعتا نمی‌توانیم در زمینه کشاورزی یا راه‌اندازی مشاغل دیگر آنطور که مطلوب است عمل کنیم.
‌‌ با توجه به اینکه در آستانه نوروز هستیم بد نیست اشاره‌ای هم به فعالیت‌های گروه در این ایام داشته باشید.
تمرکز اصلی گروه جهادی محبین ائمه(ع) در سال‌های اخیر روی موضوع ازدواج بوده است. به این دلیل که هم سن ازدواج بالا رفته و هم اینکه با برگزاری مراسم ازدواج آسان، زوج‌های جوان می‌توانند بدون درگیر شدن با رسوم پرخرج، زندگی مشترک خود را شروع کنند. در قدم بعدی، با تمرکز بر زیست‌بوم منطقه، خانه‌هایی برای زوج‌های جوان ساخته شده که در ظاهر شبیه خانه‌های سنتی هستند اما استحکام بیشتری دارند. مرحله بعدی هم بحث اشتغال است که البته همانطور که گفتم به‌سادگی 2مرحله قبلی نیست و نیاز به کمک نهادهای مردمی و دولتی و گروه‌های جهادی داریم. در گروه جهادی ما حدود 600تا 700نفر از اقشار مختلف دانشجو، روحانی، مهندس و... حضور داشته‌اند، از استاد بنای 70ساله گرفته تا نوجوان‌های 12 ساله. خدمت به منطقه محروم شعار و هدف مشترک همه است.

مکث
بشاگردی باید احساس هویت کند
آموزش جوانان و نوجوان بشاگردی یکی از برنامه‌های اردوهای جهادی محبین ائمه(ع) است که با برگزاری اردوهای تربیتی و آموزشی در کنار اردوی جهادی انجام می‌شود. کاظم‌زاده می‌گوید: «حضرت امام(ره) به حاج عبدالله والی گفته بودند که به داد مردم محروم بشاگرد برسید که امید است از این منطقه سربازانی برای امام زمان(عج) تربیت شود. این سخن گوهربار، مدال ارزشمندی برای اهالی بشاگرد است. انسان‌های شریفی در اینجا زندگی می‌کنند و به برکت نفس قدسی حاج عبدالله والی، خیّران بسیاری به این منطقه آمده‌اند. آن زمان مدرسه‌ای در بشاگرد وجود نداشت اما اکنون تعداد بسیاری از بشاگردی‌ها تحصیلات دانشگاهی و حوزوی دارند و در بشاگرد خدمت می‌کنند. هدفمان از برنامه‌های فرهنگی این است که بشاگردی احساس هویت کند و به بشاگردی بودنش افتخار کند.»

این خدمت ادامه دارد
در 20سال خدمت گروه‌های جهادی در مناطق محروم این اقدامات عمرانی و فرهنگی انجام شده است:
 28واحد مسجد و حسینیه و 4واحد مدرسه و خوابگاه دانش‌آموزی و 18سرویس بهداشتی و حمام  ساخته شده است.
 775جهیزیه در قالب برگزاری جشن ازدواج آسان و 7850بسته معیشتی و هدایایی به کودکان اهدا شده است.
 20دوره کلاس‌های آموزشی و فرهنگی برگزار شد.
 750زائر برای نخستین بار به مشهد اعزام شدند.
 510جهادگر در زمان همه‌گیری کرونا به مراکز درمانی کرونا اعزام شدند.