تقویم / سالمرگ/ خالق لغتنامه

پویایی زبان و ادبیات فارسی از لحظه سروده شدن نخستین اشعار پارسی توسط رودکی تا زمان معاصر مدیون مردان و زنانی است که عمر و زندگی خود را وقف محافظت از این سرمایه بزرگ ملی کردند. یکی از هزاران پاسبان زبان فارسی که در دوره‌ای پر آشوب نغمه خود خوانده و با سرفرازی صحنه را ترک کرد، بی‌شک «علی اکبر دهخدا» ادیب سرشناس ایرانی است که ٦6‌سال پیش در چنین روزی، برابر ٧اسفند١٣٣٤ خورشیدی در تهران درگذشت. او با تالیف «لغتنامه دهخدا» بخش اعظمی از عمر خود را صرف بالنده‌سازی میراث جاودان ایرانیان یعنی زبان فارسی کرد و یادگار ابدی و بی‌مانندی از خود برجای گذاشت.
علامه دهخدا درسال ۱۲۵۷ خورشیدی در تهران به دنیا آمد. او پس از فراگیری علوم رایج آن زمان و ادامه تحصیل در مدرسه سیاسی، زبان فرانسه را به‌صورت کامل آموخت و با پایان تحصیلات با توجه به شرایط حاکم بر جامعه و آغاز فعالیت‌های مشروطه خواهان در وزارت امور خارجه مشغول به کار شد. این ادیب پس از چند سال خدمت در آن وزارتخانه و کسب تجربه با دعوت میرزا جهانگیرخان شیرازی و میرزا قاسم خان تبریزی، روزنامه «صور‌اسرافیل» را به چاپ رساند. او با ایجاد سبک نوینی در عرصه روزنامه نگاری، نوشته‌های طنز خویش را برای انتقاد از شرایط حاکم بر جامعه در ستون «چرند و پرند» منتشر کرد. به این ترتیب یکی از بنیانگذاران طنز در ایران شد. معروف است که همین ستون طنز بود که روزنامه را به میان مردم برد  و 
روزنامه‌خوانی را جزو عادات روزانه مردم ایران کرد. علامه دهخدا به جز اینها نخستین رئیس دانشکده حقوق دانشگاه تهران هم بود.نخستین جمعیت مبارزه با بی‌سوادی و نخستین کنگره نویسندگان ایران را هم او برپا کرد.