نقل قول /علی پروین

سال 1347یا 48بود که برای نخستین بار سیداحمد خمینی به تمرین پرسپولیس آمد. بعد از آن دیگر سیداحمد خمینی را ندیدم تا اینکه به اتفاق جمعی از فوتبالیست‌های ملی برای دیدار با امام به جماران رفتیم. آن روز آن قدر برای دیدار با امام شوق و ذوق داشتم که در تمام مدت به ایشان خیره شده بودم و مجذوب شخصیت ایشان شدم که این حالت در آن عکس معروف نمایان است.

محمد مایلی‌کهن

وقتی به جماران رسیدیم تصورمان این بود که باید چند ساعت منتظر بمانیم تا افتخار دیدار با امام را پیدا کنیم اما وقتی وارد حیاط خانه امام شدیم ایشان را دیدیم که منتظر ما هستند. این صحنه بی‌نظیری بود و همه را تحت‌تأثیر قرار داد. در پایان مراسم هم بازیکنان خواستند با امام عکس یادگاری بگیرند که محافظان امام مخالفت کردند اما ایشان دستور دادند بازیکنان دورشان حلقه بزنند و عکس بادگاری بگیرند.

محمود خوردبین

پس از دیدار گروهی از وزنه‌بردارها با بنیاگذار انقلاب اسلامی، ما دومین گروه ورزشکار بودیم که برای دیدار با امام به جماران رفتیم. طبیعی بود که بسیاری از فوتبالیست‌های آن موقع درخواست دیدار با امام را داشته باشند اما ظرفیت محل زندگی امام در جماران محدود بود و به همین دلیل فقط چیزی بین 40تا 50نفر شانس ملاقات با ایشان را پیدا کردند. این نخستین نشانه ساده‌زیستی امام بود که در بدو‌ ورود به جماران آن را لمس کردیم.

محمد پنجعلی

ابتدا قرار بود در حسینیه جماران به دیدار امام برویم اما به‌دلیل سرمای بیش از حد هوا و با پیشنهاد امام در اتاق شخصی‌شان که در جوار حسینیه جماران بود با ایشان دیدار کردیم. اتاق شخصی امام خیلی گرم‌تر از حسینیه نبود اما وجود امام و صفا و صمیمیتی که ایشان در دیدار با ورزشکاران بروز می‌دادند مجلس را حسابی گرم می‌کرد. آن روز خیلی از فوتبالیست‌ها باور نمی‌کردند که امام را از نزدیک می‌بینند.

محمد دادگان

بعد از پایان ملاقات با امام، محافظان ایشان ما را به سمت در خروجی راهنمایی کردند. همان موقع خطاب به محافظان امام گفتم چرا نمی‌گذارید امام را از نزدیک بو کنیم و کمی لباسشان را لمس کنیم. ما تا اینجا آمده‌ایم و معلوم نیست باز هم شانس دیدار با ایشان را پیدا کنیم. امام این صدا را شنیدند و دستور دادند چند دقیقه بیشتر برای فوتبالیست‌ها وقت گذاشته شود. بعد هم با ایشان عکس یادگاری گرفتیم.