یک جرعه آرامش در خانه امن مامان پروین
بهاره خسروی؛ روزنامه‌نگار
در روزهای جنگ تحمیلی 12روزه رژیم صهیونیستی علیه ایران بار دیگر صحنه‌هایی از ایثار و همدلی در تهران و محله‌هایش به نمایش گذاشته شد. در این میان، خیریه‌ها و خیران محلی سنگ‌تمام گذاشتند. پروین نجفی که خانه‌اش به «خانه امن مامان پروین» در محله تهرانپارس معروف است در روزهای حمله صهیونی میزبان و پشتیبان کودکان و نوجوانان بسیاری بود که بدسرپرست یا بی‌سرپرست بودند.
به‌گفته خودش در این 12روز آنها بیش از هر چیزی به آرامش و مهربانی نیاز داشتند تا کمی از دل‌نگرانی‌ها و پریشانی روانی‌شان کم شود. پروین نجفی در این‌باره می‌گوید: «همه تلاشم این بود که در زمان حملات هوایی برای بچه‌ها چه حضوری چه تلفنی سنگ صبور و مثل یک مادر قوت قلب باشم. در آن ایام که بچه‌ها دنبال دستی مهربان می‌گردند باید تکیه‌گاهشان باشیم. اغلب سعی می‌کردم برای آرامش آنها از روزهای جنگ ایران و عراق و موشک‌باران تهران صحبت کنم؛ روزهایی که مردم با همدلی در کنار هم بودند. البته تعدادی از دوستان و اعضای گروه همراهی‌ام می‌کردند. در میان ما حتی یک خانم دکتر روانشناس برای مشاوره حضور داشت. در واقع سعی داشتیم قدمی هرچند کوچک اما اثرگذار برداریم.»
حمایت از افرادی که در این روزهای تلخ و سخت جنگ کسب‌وکارشان آسیب دیده است از دیگر فعالیت‌های گروه منتظران قائم(عج) بوده است که نجفی مدیریت آن را برعهده دارد. او می‌گوید: «در روزهایی که برخی کارگران روزمزد بیکار شدند با همراهی خیران سبد ارزاق به این عزیزان هدیه دادیم. همچنین به تعدادی از نانوایی‌ها برای دادن نان رایگان به نیازمندان مبلغی پول پرداخت کردیم تا هیچ پدر و مادری شرمنده فرزندان و خانواده‌اش در این روزها نشود.» پروین نجفی از اوایل دهه 70 با همراهی همسر و تعدادی از دوستانش گروه خیریه منتظران قائم(عج) را با هدف توانمند‌سازی نیازمندان راه‌اندازی کرده است.
