بهروز رسایلی- روزنامه‌نگار
در نخستین بازی از دور برگشت لیگ بیست‌ویکم، گل‌گهر سیرجان در تبریز با نتیجه مساوی بدون گل برابر تراکتور متوقف شد. این نتیجه در حالی به‌دست آمد که تراکتور تیم برتر میدان بود و سیرجانی‌ها صرفا با اتکا به درخشش محسن فروزان با یک امتیاز از این شهر بازگشتند. به این ترتیب امیر قلعه‌نویی از کسب پیروزی در یک بازی دیگر عاجز ماند. گل‌گهر از 6مسابقه آخرش تنها 2بازی را با پیروزی پشت سر گذاشته و هم‌اکنون با 22امتیاز از 16بازی در میانه‌های جدول رده‌بندی قرار دارد. بعد از بازی با تراکتور اما بار دیگر امیر قلعه‌نویی لب به سخن گشود و حرف‌هایی زد که حکم تکرار مکررات را دارد. امیر معتقد است در فوتبال ایران یک جریان عمدی برای ضربه‌زدن به او وجود دارد و این مسئله را بارها و بارها تکرار کرده است؛ هرچند هنوز هم خود قلعه‌نویی با کسب 5قهرمانی، پرافتخارترین سرمربی تاریخ لیگ برتر به‌شمار می‌‌آید. این چند جمله را به نقل از سرمربی گل‌گهر، بعد از بازی با تراکتور بخوانید: «امسال یکی از بدترین سال‌های مربیگری من بود که با محرومیت شروع شد. واقعا هم هنوز برای خودم جای تعجب است که چرا من را محروم کردند؟ بعد که تیم ما شکل گرفت این کار را کردند. نمی‌دانم! دلیلش را هنوز خودم پیدا نکردم که چرا این رفتارها را با قلعه‌نویی می‌کنند؟» واقعا چرا؟ یعنی هیچ تقصیری متوجه خود امیر نیست؟
کلکسیون شاهکارها
داستان بازیکن غیرمجاز و گابنی گل‌گهر سیرجان، نخستین اشتباهی نیست که در دوران مربیگری امیر قلعه‌نویی برای تیم‌های او رخ می‌دهد. شاید اگر این نخستین گاف تیم‌های قلعه‌نویی بود، می‌شد امیر را از گناه مبرا کرد و تقصیر را گردن مدیران باشگاه انداخت. با این حال، تا چشم کار می‌کند، در دوران امیر شاهد اشتباهاتی از این دست بوده‌ایم. او در لیگ نوزدهم به‌عنوان سرمربی سپاهان در فرستادن تیم به داخل میدان و بازی با پرسپولیس تعلل کرد. نتیجه این داستان هم شد آنکه مسابقه را 3 بر صفر به‌نفع سرخپوشان کردند و از همان‌جا پرسپولیس یک فاصله بزرگ و غیرقابل جبران در کورس قهرمانی انداخت. پیش از اینها اما داستان جذب استنلی کی‌روش در ذوب‌آهن دوران قلعه‌نویی هم با ابهامات قانونی مواجه شده بود. از همه بدتر اما قصه حذف اداری استقلال از لیگ قهرمانان آسیا در میانه‌های دهه80 بود. آن زمان قلعه‌نویی در قامت مدیرفنی استقلال در ارسال بموقع لیست بازیکنان برای حضور در آسیا اهمال کرد که این مسئله به قیمت حذف دردناک استقلال تمام شد. یکی از مشهورترین جملات تاریخ فوتبال ایران، همان زمان بر زبان قلعه‌نویی جاری شد؛ جایی که امیر در واکنش به پرسش خبرنگار که آیا از تأخیر در ارسال اسامی نمی‌ترسید؟ گفت: «نه، فوقش جریمه‌اش را می‌دهیم.» داستان اما طور دیگری پیش رفت و این سهل‌انگاری به قیمت حذف استقلال از آسیا تمام شد. آیا ممکن است مسئولیت هیچ‌کدام از اینها بر عهده شخص امیر نباشد؟ وقتی شما تیمت را برای بازی به زمین نمی‌فرستی، چطور انتظار داری مسابقه 3 بر صفر نشود؟ وقتی یک نفر مرتکب چنین اشتباهات بزرگی می‌شود - اشتباهاتی که خودش و تیمش را گرفتار پیامدهای آن می‌کند - دیگر چه نیازی به بدخواهی جریان‌های خارجی است؟ قلعه‌نویی خودش به‌خودش ضربه زده و البته همیشه گناهکار را جای دیگری جست‌وجو کرده است.
حذفی به کسر امتیاز چه مربوط؟
گیریم که امسال داستان کسر امتیاز از گل‌گهر سیرجان به امیر قلعه‌نویی لطمه زد؛ در 8سال گذشته که با وجود حضور در تیم‌های متمول دست او از کسب جام کوتاه مانده، مقصر چه‌کسی بوده است؟ برخی بر این باورند که «دوران قلعه‌نویی» به پایان رسیده است. اجازه بدهید با این صراحت اظهارنظر نکنیم، اما این قبیل بهانه‌جویی‌های امیر اتفاقا فرضیه منتقدان او را ثابت می‌کند؛ کسانی که می‌گویند قلعه‌نویی دیگر درون زمین قادر به کسب نتایج مطلوب نیست و بیشتر با سروصدا در بیرون میدان خبرساز می‌شود. همین امسال او همه نتایج ضعیف گل‌گهر را گردن کسر امتیاز صورت گرفته از سوی کمیته انضباطی انداخته است. اصلا گیریم که کسر امتیاز از گل‌گهر درست نبود؛ خب این به جام حذفی چه ربطی داشت؟ آنجا چرا به نساجی باختید و اوت شدید؟ آیا نباید بالاخره یک روز تئوری «همه دنیا مقصر هستند جز خود من» به پایان برسد و قلعه‌نویی هم اشتباهاتش را بپذیرد؟
همه مقصرند جز من!
امورات دنیا از زاویه دید امیر قلعه‌نویی
در همینه زمینه :
یادداشت