بچه‌های مدرسه آبان
سامان رضایی
کرونا خاطره‌باز نیست. نوستالژی‌ستیز است. هر چند عاشق دورهمی است اما دستگاه خرد‌کن دفترچه خاطره‌هاست. از ترس این ویروس منحوس کمتر کسی در کنار دوستی آشنایی عکس سلفی می‌گیرد، کمتر کسی در باشگاه، سینما یا حتی زمین مسابقه خاطره می‌سازد. کرونا با تقویم هم مشکل دارد. کوه المپ که نه اما کوهی از برنامه‌ریزی‌های المپیک2020 ژاپن را جابه‌جا کرد. انداختش به سال2021. حالا هم صاف رفته سراغ بوی ماه مهر. بعد از چندین و چند‌ماه تعطیلی مدارس نوستالژی مهرماه را به هم زده و قرار است دانش‌آموز‌ها بعد از نیم‌قرن و اندی مهرماه سر کلاس حاضر شدن در آبان‌ماه به مدرسه بروند. البته یار‌های دبستانی بدون واکسن سر کلاس نمی‌روند. قرار است کوبا و چین یاری کنند و واکسن مورد نیاز این دانش‌آموز‌ها را تامین کنند و در نخستین فرصت آن را بفرستند. یک حساب سرانگشتی حتی با چرتکه نشان می‌دهد که 112هزار مدرسه که جز 62هزار عدد از آنها، باقی بالای 100نفر جمعیت دارند به چه میزان واکسن احتیاج دارد تا رایحه بوی ماه آبان فضای علم و دانش را عطرآگین کند. سخنگوی ستاد ملی مقابله با کرونا اما آب پاکی را روی دست دلواپسان عرصه آموزش ریخت. به‌گفته علیرضا رئیسی، موضوع واکسیناسیون دانش‌آموزان نباید اصل قرار گیرد اگر بخواهیم واکسن به دانش‌آموزان تزریق کنیم واکسیناسیون صرفاً برای دانش‌آموزان دارای بیماری زمینه‌ای صورت خواهد گرفت. ما باید اطرافیان دانش‌آموزان را واکسینه کنیم هر چند باید توجه داشت این موضوع هنوز در مراحل ابتدایی است.
این سوی گود در اردوی خانواده‌ها بحث بر سر اولویت سلامت یا دانش‌آموختگی است. هر دو سو حق دارند که نگران اولویت مدنظر خود باشند. جای کارشناس‌ها اما در این بحث حس می‌شود. سوژه نیازمند کارشناسی دقیق و تحلیل است تا تبعات مثبت و منفی اولویت دادن به سلامت یا دانش‌آموختگی فرزندان این آب و خاک مورد بررسی قرار بگیرد.
