معجزه در روز مرگ امید

جواد نصرتی 

مقدماتی جام‎‌‎جهانی98 فرانسه، پرهیجان‎‌‎ترین درام تاریخ فوتبال ایران است که خوش‎‌‎ترین پایان ممکن را هم داشت؛ صعود به بزرگ‎‌‎ترین رویداد فوتبال دنیا بعد از دودهه.
تیم ملی که یک سال قبل از جام ملت‎‌‎ها در عین شایستگی از قهرمانی دور مانده و سوم شده بود، این بار فراز و نشیب زیادی را تجربه کرد، اما پاداش بزرگی گرفت که آن نسل طلایی از فوتبال ایران، مستحق آن بودند. تیم محمد مایلی‌کهن بعد از سومی در جام ملت‎‌‎ها، در مرحله اول مقدماتی، رکوردهایی جهانی را جا‌به‌جا ‎‌‎کرد و با زدن 17گل به مالدیو، در سطح دنیا سروصدا به پا کرد. قرقیزستان و سوریه هم حریف ایران در مرحله اولی مقدماتی نبودند تا تیم ملی، در مرحله نهایی در کنار عربستان، چین، قطر و کویت در یک گروه قرار بگیرد. صدرنشین این گروه مستقیم به جام جهانی می‎‌‎رفت و تیم دوم در مسیری قرار می‎‌‎گرفت که عملا بن‎‌‎بستی برای دوری از جام جهانی بود.
ایران در بازی اول با درخشش مهدی مهدوی‎‌‎کیا در دالیان، چین را 4 بر 2 شکست داد و در بازی دوم با تک گل کریم باقری، در آزادی از شکست برابر عربستان گریخت. در کویت، گل دقیقه90 کریم باقری، دومین تساوی یک-یک ایران را رقم زد. باقری، در پیروزی 3 بر صفر برابر قطر هم در کنار علی دایی، 2گل دیگر به ثمر رساند. در دور برگشت، ورق برگشت و ایران چین را برد، به عربستان و قطر باخت و با کویت مساوی کرد. کار صعود به پلی‎‌‎آف آسیا کشید. تیم دوم دیگر گروه بازی‎‌‎ها، ژاپن بود و سامورایی‎‌‎های آبی با گل طلایی، کلک ما را ناکام گذاشتند. ایران یک بر صفر عقب افتاد، اما با گل‎‌‎های خداداد عزیزی و دایی تا دقیقه58 جلو افتاد. یک گل در دقیقه75 بازی را مساوی کرد و به وقت اضافی کشاند تا اینکه در دقیقه118، کلک ایران کنده شد.
این شکست 3 بر 2 در زمین بی‎‌‎طرف در مالزی، یکی از تلخ‎‌‎ترین شکست‎‌‎های تاریخ تیم ملی به‌شمار می‎‌‎رود، اما کار هنوز تمام نشده بود. یکی از بهترین تیم‎‌‎هایی که تاریخ استرالیا به‎‌‎ خود دیده بود، در 2بازی رفت و برگشت در پلی‎‌‎آف آسیا-اقیانویسه، انتظار ایران را می‎‌‎کشید. ایران مربی‎‌‎اش را تعویض کرده بود و والدیر ویه‎‌‎را، یک مربی گمنام برزیلی روی نیمکت تیم می‎‌‎نشست. اما استرالیا چیزی فراتر از رقبای آسیایی به‎‌‎نظر می‎‌‎رسید. آنها در بازی رفت، با تمام ستاره‎‌‎هایشان و در صدر آنها هری کیول که در لیگ برتر انگلیس آتش‎‌‎بازی می‎‌‎کرد به تهران آمدند؛ جز ستاره‎‌‎ها، گفته می‎‌‎شد که حتی آب هم با خود از استرالیا آورده‎‌‎اند. گل کیول را عزیزی جواب داد و همه‎‌‌‎چیز به کارناوال ملبورن کشیده شد. این بازی با رژه ماشین‎‌‎های کلاسیک و آتش‎‌‎بازی‎‌‎ها و مراسم مختلفی برگزار شد. فضا طوری بود که انگار استرالیا جشن صعود را پیش از بازی گرفته است. ما در 20دقیقه اول، خوش‎‌‎شانس‎‌‎ترین تیم دنیا بودیم؛ ده‎‌‎ها توپ به سمت ما آمد که هرکدامشان می‎‌‎توانست گل شود. تنها چیزی که بین تور ما و مهاجمان تشنه استرالیا قرار داشت، جسورترین دروزاه‎‌‎بان دنیا در آن روز بود: احمدرضا عابدزاده. او تا می‎‌‎توانست دروازه ایران را بسته نگه داشت. اما کیول در دقیقه 32 و ویدمار در دقیقه48 عابدزاره را مغلوب کردند. بلافاصله بعد از گل دوم استرالیا، پتر هور تماشاچی جنجالی استرالیایی که به پریدن به زمین رقابت‎‌‎های ورزشی معروف بود، وارد زمین شد و تور دروازه ایران را پاره کرد. او، هدیه خدا به تیم ملی بود. بازی دقایق زیادی متوقف شد و بازیکنان نفس راحتی کشیدند. بعد از این واقعه بود که تیم ملی فهمید می‎‌‎تواند به دروازه استرالیا نزدیک شود. باقری در دقیقه75 اختلاف را به حداقل رساند و عزیزی در دقیقه79، مهم‎‌‎ترین گل زندگی خودش و یکی از مهم‎‌‎ترین گل‎‌‎های تاریخ فوتبال ایران را به ثمر رساند. بازی 2 بر 2 مساوی شد و ایران با همین نتیجه صعود می‎‌‎کرد. ساندر پل، داور سرشناس بازی، نزدیک به 9دقیقه وقت اضافی گرفت، اما ایران، به تیم مغرور تری ونبلز درسی داد که در تاریخ فوتبال استرالیا ثبت شده است.
این صعود چنان اتفاق بزرگی بود که مردم بعد از بازی، در سراسر کشور به خیابان‎‌‎ها ریختند و این شادی را جشن گرفتند. صعود به جام جهانی، یک جهش بزرگ بود و نسل جدیدی از ایرانی‎‌‎ها، حتی آنها که هرگز فوتبال ندیده بودند را عاشق فوتبال کرد. هواداران، آن سال زجر زیادی کشیدند و چند مرحله غمباد گرفتند، اما درنهایت، بلندترین فریاد شادی را در خیابان‎‌‎ها سر دادند.