معمار فوتبال ملی

 جواد نصرتی  

بدون حسین صدقیانی، فوتبال ملی در ایران سال‌های بیشتری در انتظار شکوفایی می‌ماند. فوتبالیستی که در استانبول بزرگ شده بود و در بروکسل قهرمان، در بازگشت به ایران فوتبال ملی را پایه‌گذاری کرد. صدقیانی که در تبریز در خانواده‌ای مشروطه‌خواه متولد شده بود، در انتهای دهه1290 همراه با خانواده به استانبول کوچ کرد. فوتبال را در آکادمی فنرباغچه آموخت و 3 فصل در تیم اول این باشگاه سرشناس بازی کرد. او در ادامه برای تحصیل به اتریش رفت و در آنجا به فوتبال ادامه داد. صدقیانی در سال1304 به ایران بازگشت و یک سال بعد، همراه با تیم منتخب ایران در نخستین مسابقه خارجی فوتبال ایران به باکو رفت. سرپرستی این تیم به‌عهده میرمهدی خان ورزنده، پدر ورزش نوین ایران بود. صدقیانی دوباره به اروپا رفت و این بار در بلژیک ستاره تیم شارلوای بروکسل شد. او سال‌ها در این تیم بازی کرد، آقای گل فوتبال بلژیک شد و در سال1932 جام قهرمانی را بالای سر برد. او در سال1316 به ایران بازگشت. مسیری که او در ورزش حرفه‌ای طی کرد، همانند همان مسیری است که ورزنده پیش از او رفته بود. هر دو در عثمانی با ورزش نوین آشنا شدند و در بلژیک ایده ورزش مدرن را درک کردند و آن را به خانه آوردند.
صدقیانی در بازگشت به ایران، فوتبال را از سطح دلمشغولی مردمی و ابزاری برای ترویج تجدد، به رویدادی ملی تبدیل کرد. او در بدو ورود به ایران مسئول اداره تیم‌های فوتبال در انجمن تربیت بدنی و پیشاهنگی شد، تیم ملی را تشکیل داد و تا سال1329، همه کاره فوتبال ایران بود. او سرمربی تیم ملی‌ای بود که در مقابل افغانستان به میدان رفت و برخی آن را نخستین تیم ملی فوتبال ایران می‌دانند.
صدقیانی سال‌ها از فوتبال ملی دور بود تا اینکه در دهه 50، با دعوت کامبیز آتابای- رئیس وقت فدراسیون- به‌عنوان همراه با تیم ملی، به جام‌جهانی1978 آرژانتین اعزام شد.