اندیشه سیار

خودروی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مرکز مریوان به دلیل کار و بار متفاوتش برازنده دریافت لقب اندیشه سیار است. به گزارش ایرنا، در یکی از واپسین روزهای تابستان که مهمان ناخوانده خودروی مرکز شماره یک کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مریوان شدم که به مقصد روستاهای خفته در آغوش زاگرس بارگیری کرده بود.

 از آنجا که روی بدنه خودرو عنوان کتابخانه سیار کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان حک شده نگرانی بابت جنس بارش نداشتم، چراکه می‌دانستم از جنس اندیشه و تفکر در قالب کتاب است و هر وجب از راهی که می‌پیماید گامی بزرگ به سوی آگاهی، دانایی و خِرد کودکان و نوجوانان روستایی است. 

جاده کوهستانی و پر از پیچ و خم بود‌. روستای «دهه‌رشه» مقصد خودروی کتابخانه سیار کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان بود. در ورودی روستا تازه فهمیدم دلیل آن همه شور، شوق و انرژی مربی مسئول این کتابخانه سیار هنگام آماده شدن برای آمدن سر کار چه بود، مگر می‌شود به کودکانی با این همه سادگی، صمیمیت و انرژی که کتاب‌به‌دست به استقبال کتابخانه سیار آمده بودند، خدمت کرد و دل به هوای دیدنشان شور، شوق و انرژی نداشت. 


ورود کتابخانه سیار مریوان به روستا 

گرمای سلام‌ها و خوشامدگویی‌شان من را صدچندان مشتاق هم‌قدم‌شدن با آنها می‌کرد و به‌ناگاه خودم را در محاصره سوال و جواب‌های آنها که فکر می‌کردند مربی جدید هستم یافتم. بعد از سوال‌های بی‌امان کودکانه‌شان فرصتی پیدا شد که جوابگوی کنجکاوی‌هایشان شوم و از خبرنگار بودنم برایشان بگویم و به این نتیجه برسم که آنها رسانه و خبرنگار را تنها در حد صدا و سیما می‌شناسند و بس. 

قدم‌زنان با بچه‌ها در مسیر مسجد روستا که قرار بود همگی برای امانت گرفتن و برگرداندن کتاب‌هایی که به امانت برده بودند در آنجا جمع شوند رفتم ولی متوجه شدم بیشتر از ۵۰ درصد خانه‌های روستا بافت سنتی خود را فراموش کرده و دست در دست سیمان، آجر و آهن کمر به نابودی خاک، خشت و کاه‌گل بسته‌اند. 

سوال «شوخان» دختری نوجوان من را از دل روستا به سطرسطر کتاب‌هایی که تا آن زمان خوانده‌ بودم پرت کرد و فقط توانستم سوالش را با این سوال که «منظورت از به مهمانی کتاب رفتن یعنی چه؟» جواب بدهم. این دختر نوجوان که شاید در آن لحظه شیرین‌ترین خنده دنیا را بر لب داشت، گفت: خواندن کتاب برای من تداعی‌کننده رفتن به دلچسب‌ترین مهمانی زندگی‌ام است، به طوری که تاکنون هیچ مهمانی به اندازه زمانی که کتاب میزبانم است نتوانسته به من لذت بدهد. 
با این افسوس که چه استعدادهایی در روستاها کشف نشده و در دریای کمبود امکانات غرق می‌شوند، وارد مسجد شدم تا لحظه‌های عشق بازی کودکان و نوجوانان روستا با کتاب را ثبت کنم. در این مکان مقدس کاری ارزشمند برای اعتلای فرهنگ جامعه ایرانی در حال رقم خوردن بود. مربی مسئول کتابخانه سیار کتاب‌های به امانت داده شده را از کودکان و نوجوان این روستا تحویل می‌گرفت و با مهربانی دیگر کتاب‌ها را به آنان معرفی می‌کرد تا فرصتی برای آشنایی با بقیه اندیشه‌ها داشته باشند. 

آموزش اوریگامی  توسط مربی کتابخانه‌ها 

فن کاغذ و تا یا همان اوریگامی، پخش انیمیشن، شعرخوانی، روخوانی کتاب و قصه‌گویی از دیگر برنامه‌های ارائه شده مربی برای سوق دادن کودک و نوجوانان حاضر به سمت فرهنگ مطالعه بود. تنها نشستن «آرتین» در گوشه مسجد من را به سمتش کشاند تا پای حرف‌هایش بنشینم؛ علاقه‌ای برای همکلامی نداشت تا این‌که یکی از بچه‌ها فریاد زد: «خانم، آرتین علاقه‌ای به حرف زدن با غریبه‌ها ندارد»
 با اصرار فراوان، فقط به خاطر کتاب در این جمع حاضر شده، تنها جمله‌ای بود که آرتین آن را برزبان راند و با امانت گرفتن کتاب مورد نظرش مسجد را ترک کرد تا در حسرت شنیدن بقیه حرف‌هایش بمانم. 

کودکان در شوق تحویل دادن و به امانت گرفتن کتاب‌های کتابخانه سیار بودند و پس از اندک زمانی این روند به پایان رسید و گلایه‌های کودکان از زمان کم حضور این کتابخانه در روستایشان در گوشه‌گوشه مسجد شنیده می‌شد.در نهایت پس از گپ و گفت مربی با کودکان، به همراه وی سوار بر خودروی کتابخانه شدم تا به نقطه آغاز کتابخانه سیار یعنی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مریوان بازگردیم. 

مربی مسئول کتابخانه سیار کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان مریوان که با آیینه خودرو به بچه‌های روستا که دوان‌داون پشت سر ماشین می آمدند نگاه می‌کرد، گفت: کمبود کتاب‌ در مخزن این کتابخانه از مهم‌ترین مشکلاتمان است. «سیوان اسدی» اضافه کرد: کتابخانه سیار روستاهای مریوان در سال جاری 3 هزار جلد از کتاب‌های خود را به امانت سپرده است. 

وی با بیان این‌که این تعداد کتاب در ۱۷ روستای هدف این شهرستان به امانت سپرده شده است، اظهار کرد: کتابخانه سیار روستاهای مریوان که از سال ۱۳۹۲ فعالیت خود را در روستاهای شهرستان آغاز کرده، اکنون دارای ۶هزار و ۳۳۶ جلد با ۸۷۷ عنوان کتاب است. اسدی گفت: این کتابخانه در سال اول فعالیت خود، ۱۳ روستا را زیر پوشش برده بود که اکنون تعداد روستاها به ۱۷ مورد رسیده و انتظار می‌رود با توجه به برنامه‌ریزی‌های انجام شده، تعداد آبادی‌ها تا پایان سال جاری به ۲۱ مورد برسد. مربی مسئول کتابخانه سیار کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان افزود: این کتابخانه هزار و ۷۵۷ نفر شامل ۹۳۷ پسر و ۷۹۰ دختر را عضوگیری کرده که اعضای فعال آن شامل ۵۲۷ پسر و ۶۲۵ دختر است.
وی با بیان این‌که این کتابخانه از شنبه تا چهارشنبه فعال است و در هر روز به یک روستا مراجعه می‌کند، گفت: استهلاک کتاب این کتابخانه نیز بالا و لازم است کانون پرورش فکری کودکان هر سال مخزن کتاب‌های آن را شارژ کند.


خدمات کتابخانه سیار به 4 شهرستان  

 مدیرکل کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کردستان می‌گوید: کتابخانه‌های سیار با ۲۶ هزار و ۱۲۳ جلد کتاب از موضوعات متنوع و مختلف ویژه کودکان و نوجوانان تابستان امسال در روستاهای این استان به کودکان و نوجوانان روستایی مستقر شده‌اند.

«سهیلا شیخی» با اشاره به این‌که 4 شهرستان سقز، بانه، مریوان و قروه از خدمات این کتابخانه‌های سیار بهره‌مندند، اظهار کرد: در این کتابخانه‌ها بیش از ۶ هزار کودک و نوجوانان عضویت داشته و در معرض آموزش‌های فرهنگی و هنری مربیان این کتابخانه ها قرار دارند. وی در مورد دیگر فعالیت‌های این کتابخانه‌های سیار افزود: این کتابخانه‌ها با 4 مربی، همه خدماتی را که در مراکز کانون پرورش فکری به کودکان و نوجوانان ارائه می‌شود، به اعضای خود ارائه می‌دهند. 

شیخی با بیان این‌که کتابخانه‌های سیار روستایی بهترین فرصت برای ارائه خدمات فرهنگی و هنری کانون پرورش فکری به کودکان و نوجوانان در روستاهاست، یادآور شد: تمام تلاش مربیان مراکز کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان کشف و پرورش استعدادهای مختلف اعضای خود است. 

وی در مورد توسعه کتابخانه و افزایش مخازن کتاب‌های آنها گفت: این اقدام نیازمند همکاری و همراهی تمامی مسئولان استان که در این زمینه تا کنون با بسیاری از فرمانداران استان جلساتی نیز برگزار شده است.  شیخی تاکید کرد: در حال حاضر ۴۰ هزار کودک و نوجوان در سطح استان عضو کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان هستند که در ۲۰ مرکز ثابت و 4 کتابخانه سیار روستایی آموزش می‌بینند.  بچه‌های روستا را با هزار و یک کمبود امکانات و ذهنم را با ده‌ها سوال در خروجی روستای دهه‌رشه مریوان جا گذاشتم، به امید آن‌که روزی شاهد برابری امکانات در روستا و شهرها باشیم.