قانون بقای ژن خوب

احمد ملتزمی/طنزپرداز

قانون بقای ژن برتر می‌فرماید: ژن خوب هرگز از بین نمی‌رود، بلکه از صندلی پدر به صندلی پسر و از پشت پیل ریاست پدر بالا خزیده، از دماغ فیل در دامان پسر می‌افتد. در این میانه، پرواضح است که ژن‌های جبرا مغلوب، محکوم به پادویی صاحبان کرسی ریاست هستند الی یوم معلوم، فی مدت معلوم و با فی معلوم! قیمت فیل را هم که نسل‌های گذشته مصوب کرده‌اند: فیل، مرده و زنده‌اش به یک قیمت است؛ چه روی میز، چه زیر میزی، لابد به‌خاطر عاج آن؛ که از آن برج‌ها سازند موسوم به برج عاج.
اندر قوانین حمایتی تنازع بقایای آقازادگی، مصرح است که ژن‌های برتر با وصلت با عروس بزرگان (زن خوب) یا با داماد خوبان (ژن خوب)، موتاسیون یافته، جهش به پست بالاتر را با آزادسازی‌ انرژی رانتی، ممکن می‌سازد.
پس مسلم و مبرهن است که اصل بر اصالت است، لذا به حسب کام بر‌آید و به نسب نام به در‌آید که بزرگان گفته‌اند: تا ژنوم داری، چه غم داری؟! یا از شاعرتری نقل است: تو کروموزوم کال بیار، رساندن و چیدمانش با من.
خلاصه اینکه ژن خوب، همیشه خوب است حتی اگر همه معیوب است. از آن روست که شاعرترین اشاعره، اشاره فرموده: ژن خوب فرمانبر پارسا- کند ژنوم پخمه را نخبه‌ی پادشا.
باقی اگر بود، بقایتان
جانی اگر ماند، فدایتان.
ژن مغلوب مغفول