چهره روز
فاش‌گویی تلخ شیخ‌الوزرا
بی‌تردید بیژن نامدار زنگنه، شیخ‌الوزرا و سکاندار وزارت نفت از جمله صادق‌ترین و صریح‌اللهجه‌ترین دولتمردان تاریخ ایران است و فاش‌گویی‌های او حکایت از یک تلخی ناتمام در اقتصاد نفتی ایران دارد. او دیروز در صحن مجلس شورای اسلامی گفت که سازوکار لازم برای نظارت در هنگام خصوصی‌سازی پیش‌بینی نشده و این موضوع مشکلات زیادی ایجاد کرده است. برای نمونه، گاه افرادی در شرکت‌های پالایشی یا پتروشیمی مسئولیت می‌گیرند که تخصص کافی برای انجام آن ندارند یا برای سود کوتاه‌مدت، تعمیرات پالایشگاه و پتروشیمی را به تأخیر می‌اندازند که این مسائل ایجاد خطر می‌کند. زنگنه با بیان اینکه قدرت حاکمه در شرکت‌های پالایشی و پتروشیمی ایران نه در دست وزارت نفت که به‌دست وزارت کار افتاده، مصداق روشنی از این خطا را با نمایندگان مردم در مجلس در میان گذاشت و گفت یک نمونه خصوصی‌سازی اشتباه پالایشگاه نفت تهران است که به گفته او صاحب ندارد و گویا متعلق به خداست. اشاره وزیر نفت به واگذاری سهام شرکت‌های نفتی ازجمله پالایشگاه‌ها و پتروشیمی‌ها به نهادهای غیردولتی همچون شرکت سرمایه‌گذاری تأمین اجتماعی یا همان شستای معروف و البته واگذاری سهام در قالب سهام عدالت و سلطه بخش‌های نظامی و غیرنظامی بر زنجیره تولید یکی از استراتژیک‌ترین محصولات صادراتی ایران و نادیده گرفتن امنیت و توسعه طرح‌های پتروشیمی و پالایشگاهی است. آنچه او در خانه ملت به زبان آورد تنها برای ثبت در تاریخ نیست، بلکه آگاه کردن مردم و نمایندگان مردم نسبت به یک انحراف تاریخی در تاریخ خصوصی‌سازی ایران است. خاطره تلخ آتش‌سوزی در پتروشیمی بوعلی و حوادث دیگر نفتی نشان داد که تکه تکه کردن زنجیره صنایع استراتژیکی چون پتروشیمی و پالایشی کشور چه خطرها دارد و منفعت‌طلبی مالکان و مدیران کوتاه‌نگر چه بلاآفرین خواهد بود. زنگنه گفت آنچه باید گفته می‌شد و نمایندگان قانع شدند، اما این تازه آغازی است برای پایان دادن به یک حرکت در یک مسیر اشتباه.
