تکلیف سپاهان و تراکتور چه می‌شود؟

به‌طور خودکار هر قانون جدیدی که در فوتبال ایران تصویب یا اجرا می‌شود، در درجه اول همه را یاد پرسپولیس و استقلال می‌اندازد. در این چند روز هم که قانون منع جذب بازیکن و مربی خارجی برای لیگ بیستم تصویب و ابلاغ شده، کلی مطلب در مورد پیامدهای این قانون برای سرخابی‌ها نوشته شده، اما کمتر کسی یاد سایر باشگاه‌ها بوده است؛ مخصوصا 2 تیم سپاهان و تراکتور که امسال هم به اندازه هزینه‌های‌شان نتیجه نگرفتند و لابد تا همین چند روز پیش دنبال مربی خارجی می‌گشتند.
در سپاهان بعد از سقوط امیر قلعه‌نویی، حضور مربیان خارجی در فهرست گزینه‌های باشگاه رسما تأیید شد و حتی گفتند مذاکراتی هم با برانکو صورت گرفته، اما حالا همه‌‌چیز تغییر خواهد کرد. در تبریز هم فعلا ساکت الهامی هدایت تراکتور را بر عهده دارد، اما او نتایج خوبی در لیگ نگرفت و درصورت عدم‌قهرمانی در مسابقات حذفی، هیچ بعید نیست شغل خودش را از دست بدهد. در شرایط عادی، احتمال زیادی وجود داشت که زنوزی بار دیگر به جذب مربی خارجی فکر کند، اما الان قانون سازمان لیگ سیاست‌های این باشگاه را دستخوش تغییر خواهد کرد.
در نقد مقررات انحصارگرایانه اخیر، مطالب زیادی نوشته شده است، اما بعد از همه این نقدها و نظرها، سؤال مهم اینجاست که آیا ما در ایران به اندازه کافی مربی بزرگ و موفق داریم؟
سپاهان در ابتدای لیگ شانزدهم از عبدالله ویسی به‌عنوان سرمربی استفاده کرد، اما این پروژه موفقیت‌آمیز نبود. آنها اگر امروز بخواهند یک گزینه ایرانی مناسب برای نیمکت‌شان پیدا کنند، سراغ چه‌کسی باید بروند؟ این مدت خیلی بحث احتمال حضور محرم نویدکیا روی نیمکت طلایی‌پوشان وجود داشت، اما چنین انتخابی چقدر می‌تواند حرفه‌ای باشد؟ محرم قبلا کجا مربیگری کرده و چه سابقه‌ای دارد؟ بحث تراکتور هم همین است. در این سال‌ها زیاد شایعه حضور علی دایی روی نیمکت سرخپوشان تبریزی به گوش رسیده و هر بار به دلایلی این موضوع به سرانجام نرسیده است؛ بی‌آنکه گزینه‌های بعدی تراکتور نزدیک به این استاندارد باشند. به هر جهت از همین الان فهمیدن اسم مربیان ایرانی تراکتور و سپاهان برای لیگ بیستم می‌تواند جذاب باشد.