احتمال آسیب مغزی با تکان‌دادن شدید سر
تکان دادن شدید سر برای خارج کردن آب داخل گوش می‌تواند به گفته دانشمندان باعث آسیب مغزی در کودکان شود
عمادالدین قاسمی پناه_خبرنگار
آبی که در مجرای گوش گیر می‌کند می‌تواند باعث عفونت و حتی بروز بعضی آسیب‌ها شود. با این حال، به‌نظر می‌رسد یکی از متداول‌ترین روش‌هایی که افراد برای خلاص شدن از آب باقیمانده در گوش خود استفاده می‌کنند هم می‌تواند عوارضی ایجاد کند. پژوهشگران دانشگاه کرنل و ویرجینیاتک دریافتند که تکان دادن سر برای خارج کردن آب از گوش می‌تواند در کودکان منجر به آسیب‌های مغزی شود. آنوج باسکوتا، سنگو کیم، هوسانگ کانگ و سانگوان جانگ یافته‌های خود را در این مورد در یک کنفرانس علمی ارائه کرده‌اند.
باسکوتا می‌گوید: پژوهش‌های ما عمدتا بر شتاب مورد نیاز برای خارج کردن آب از مجرای گوش متمرکز است. ما به‌صورت آزمایشی از طریق ریختن آب در لوله‌های شیشه‌ای و کانال‌های گوش که به‌صورت سه‌بعدی چاپ شده بودند، به شتابی دست یافتیم که حدود 10برابر نیروی جاذبه برای گوش نوزاد بود و این شتاب می‌تواند باعث آسیب به مغز شود. به گزارش ساینس دیلی، در بزرگسالان، این شتاب به‌دلیل قطر بیشتر مجاری گوش آنها کمتر اندازه‌گیری شده است. این پژوهشگران می‌گویند که حجم و وضعیت قرارگیری آب در مجرای گوش شتاب مورد نیاز برای خروج آب را تغییر می‌دهد. باسکوتا ادامه می‌دهد: ما با استفاده از آزمایش‌های انجام شده و مدل‌های نظری دریافتیم که کشش سطحی مایعات یکی از مهم‌ترین عواملی است که باعث می‌شود آب در مجاری گوش گیر نکند. خوشبختانه پژوهشگران می‌گویند که راه‌حل دیگری وجود دارد که نیازی به تکان دادن سر نیست. باسکوتا در این مورد می‌گوید: قرار دادن چند قطره مایع با کشش سطحی کمتر از کشش سطحی آب (مانند الکل) در گوش باعث کاهش نیروی کشش سطحی می‌شود. با این کار به‌احتمال زیاد آب به‌راحتی از مجاری گوش خارج می‌شود. پیشنهاد پزشکان برای خارج کردن آب از گوش مثلا پس از استخر یا استحمام استفاده از چند قطره الکل بوریکه است که در داروخانه‌ها پیدا می‌شود.
نیروی برخورد با آب
هنگامی که شیرجه‌زن‌های حرفه‌ای از یک تخته پرش می‌پرند، با سرعتی حدود 30مایل در ساعت در آب فرو‌می‌روند که در این وضعیت دست‌های آنها عمود بر آب است و مچ دست‌ها به سمت بالاست. با کامل شدن حرکت شیرجه، دست‌های شیرجه‌زن‌ها آب را از جلوی بدن می‌شکافد و حفره‌ای ایجاد می‌کند که نیروی ضربه اولیه را کاهش می‌دهد. پس از آن بقیه بدن، از سر تا انگشتان پا، تراز می‌شوند تا از همان حفره ایجادشده توسط دست‌ها عبور کنند. استفاده از دست‌ها برای ایجاد حفره در سطح آب شبیه مفهومی در مطالعات مربوط به ساختار سیالات است که محققان دانشگاه ایالتی یوتا با استفاده از کره‌ها انجام می‌دهند. در یک پژوهش، 2کره پشت سر هم که در داخل مخزن آب قرار می‌گیرند مورد آزمایش قرار گرفتند. نخستین کره که فولادی بود برای ایجاد حفره درون آب انداخته شد. در این آزمایش از 5کره در اندازه‌های مختلف استفاده شد. قطر آنها از 10میلی‌متر تا 38میلی‌متر متغیر بود، اما همه آنها از کره دوم کوچک‌تر بودند.
سپس کره دوم که با نوعی پلاستیک به‌صورت سه‌بعدی چاپ شده بود، برای انجام آزمایش وارد آب شد. قطر این کره‌ها حدود 50میلی‌متر بود و به هر کدام از آنها یک شتاب‌سنج وصل شده بود.
پژوهشگران میزان شتاب کره‌های پلاستیکی حین عبور از حفره ایجاد شده توسط کره‌های فولادی را بررسی و کاهش نیروی آن را محاسبه کردند. آنها دریافتند که نیروی ضربه کره‌های پلاستیکی 40تا 60درصد از طریق کره‌های فولادی کاهش می‌یابد. رفسان رابی، پژوهشگری که این کار را انجام داده است می‌گوید: ما دریافتیم این پدیده که به نام «آماده‌سازی سطح آزاد» شناخته می‌شود، می‌تواند تأثیر بسیاری در کاهش نیروی ضربه اولیه داشته باشد.
این پژوهش در مواردی مانند کاهش ضربات موشک‌هایی که سهوا در اقیانوس رها می‌شوند کاربرد دارد.
در یک مطالعه دیگر از آزمایش «فوران آب» معروف به «جت ورتینگتون» به‌جای حفره برای کاهش نیروی ضربه آب استفاده شد. در این حالت فاصله بین 2کره به‌گونه‌ای تنظیم و ثابت شده است که پس از سقوط حفره اول، کره دوم از درون فوران آب عبور می‌کند. این آزمایش به شکل قابل توجهی نیروی ضربه آب را تا 60درصد کاهش می‌دهد.
