یادداشت
آغاز نمایش بی‌برنامه در فضای مجازی
ایمان مهدی‌زاده ـ پژوهشگر توسعه پایدار
امسال انتخابات مجلس شورای اسلامی را پیش رو داریم و این روزها شاهد کارزارهای انتخاباتی در دنیای مجازی هستیم که متأسفانه اغلب فاقد توسعه یافتگی هستند. احزاب و اصناف مختلف در کشورهای توسعه یافته کاندیداهایشان را از سال‌ها پیش تعیین کرده و روی معرفی آنها به جامعه، سرمایه‌گذاری می‌کنند.
از آموزش نامزد مورد نظرشان تا ایجاد کانال‌های ارتباطی وی با مردم و از این‌رو آموزش‌های حقوقی جزو ارکان اصلی کاندیداها به‌حساب می‌آید. در ایران اما رسم بر این شده که احزاب به جای داشتن برنامه‌های توسعه‌ای و آموزش نیروهایی که اهدافشان را دنبال کنند، صرفا برای به‌دست آوردن کرسی‌های پارلمان اقدام به ائتلاف‌هایی می‌کنند که گاه تعجب انگیز است! موارد بسیاری پیش آمده که حزب و گروهی برای داشتن فراکسیون و کمیسیون‌های بیشتر، افرادی را در لیست خود می‌گنجانند که شاید تا یک هفته پیش از انتخابات با شخص مورد نظر هیچ ارتباط و آشنایی نداشته و به توصیه دوستان و آشنایان لیست‌های خود را تهیه می‌کنند.
نمایندگان بسیاری به محض ورود، شعارهای انتخاباتی دیکته شده از سوی احزاب را به فراموشی سپرده و منافع ملی و سند چشم‌انداز را کمتر مدنظر قرار داده‌اند. از سوی دیگر هزینه تبلیغات میلیاردی این کاندیداها از سوی پیمانکاران حوزه‌های انتخاباتی تامین شده و با بدهی و احساس دین به پیمانکاران، وارد مجلس شورای اسلامی می‌شوند که تاکنون نتیجه مطلوبی برای رأی دهندگان نداشته است. شرایط موجود، کشور را نیازمند قانونگذارانی دوراندیش و متخصص کرده اما نمایش‌های موجود در فضای مجازی، کاندیداهایی را معرفی می‌کند که هنوز پا به صحن مجلس نگذاشته با همان رویه سابق، سعی در تخطئه و حذف رقبا دارند که این رفتار با توسعه پایدار و متوازن، فاصله زیادی دارد. کاش تا فرصت برای گروه‌های سیاسی باقی است، چالش‌های روز و آینده کشور را بررسی و برنامه‌ریزی کنند و به مردم برنامه واقعی با قابلیت اجرا ارائه دهند.
