پایت را از روی مخش بردار

مریم سمائی

درحالی‌که دارد به صفحه گوشی نگاه می‌کند، ساندویچ بزرگی را با تمام نیرو گاز می‌زند. یک شلوار اسلش یشمی پوشیده که بندهای زردرنگ آن حتی از زیر تی‌شرت بلند و گشادش هم دیده می‌شود. هدفونش را روی سرش جابه‌جا می‌کند و بعد با صدای بلند موسیقی گوش می‌دهد. همزمان با شنیدن موسیقی در شبکه‌های مجازی هم چرخ می‌زند.

امیرحسین پسر 22ساله‌ای است که در رشته صنایع غذایی درس می‌خواند. می‌خواهد بعد از فارغ‌التحصیلی در این رشته، به آلمان برود. او ازجمله جوانانی است که مطابق مد لباس می‌پوشد و معتقد است که انتخاب نوع پوشش باید به خواست افراد باشد و باید به همه سلایق احترام گذاشته شود.

امیرحسین از همان‌‎ دهه هفتادی‌هایی است که می‌گویند کسی نسل ما را نمی‌فهمد. از همان‌هایی که معتقدند کسانی که مدام تذکر می‌دهند یا فقط منتظر چَشم شنیدن هستند یا در برابر سنت‌شکنان می‌ایستند افراد «رو مخی» هستند که باید رفتارشان اصلاح شود. به‌نظر امیرحسین بزرگ‌ترهایی که خودشان را برتر می‌دانند و مدام از خود تعریف می‌کنند هم افراد غیرقابل تحملی هستند. او می‌گوید: «آدم‌های اخمو و متکبری روی مغز آدم جفت پا می‌روند. آنها فکر می‌کنند هر چه بیشتر اخم کنند با کلاس‌تر هستند. هر نسلی ویژگی‌های خودش را دارد. بنابراین دلیل نمی‌شود نسل قبلی از نسل جدید بخواهد که مثل آن‌ها رفتار کند».
امیرحسین اهل کُری خواندن هم هست. او که از نوجوانی عاشق اتومبیل سواری بوده پراید را جزو اتومبیل‌ها نمی‌داند و می‌گوید: «آدم یا نباید ماشین سوار شود یا اگر می‌خواهد سوار شود باید یک ماشین خوب سوار شود. به‌نظر من پراید خودروی ضایعی است. همینطور پلاک ایران10یا ایران20».

امیرحسین برای انتخاب شماره تلفن هم وقت زیادی صرف کرده. او می‌گوید: «شماره تلفن باید خاص باشد. اگر کد یک و 2باشد که عالی است. کدهای 8یا 9 یک کمی ضایعند». برای امیرحسین تعداد فالوئرهای اینستاگرام و گروه‌های مجازی هم بسیار اهمیت دارد. می‌گوید کسی که تعداد فالوئر بیشتری دارد حتما خاص است که توانسته این تعداد فالوئر را جذب کند.
مبینا یکی دیگر از متولدین اواخر دهه 70 است که افراد تحمیل‌گر را افرادی روی اعصاب می‌داند. او که امسال برای نخستین بار در آزمون کنکور شرکت می‌کند می‌گوید: «کسانی که فکر می‌کنند خودشان از هر نظر کامل هستند و سعی می‌کنند عقایدشان را به آدم تحمیل کنند واقعا اعصابم را به هم می‌ریزند. بعضی از پدر و مادرها هم همه‌‌چیز را بد می‌دانند و مدام با عقاید ما مخالفت می‌کنند.گاهی تبعیض‌هایی که بین پسرها و دخترها وجود دارد برای ما دخترها آزاردهنده است مثل تبعیض در رفتن به استادیوم‌های ورزشی. افرادی هم که زیاد حرف می‌زنند واقعا رو مخ آدم راه می‌روند».

مبینا کسانی را که از رنگ‌های شاد استفاده نمی‌کنند را بدسلیقه می‌داند. او می‌گوید: «در دنیایی که خداوند آن را رنگارنگ آفریده چرا نباید از رنگ‌های شاد استفاده کرد. به‌نظر من کسانی که از رنگ‌های تیره استفاده می‌کنند افرادی بدسلیقه و غمگین هستند. اگرچه در بحث سلیقه خیلی نمی‌شود گفت که چه‌کسی بدسلیقه و چه‌کسی خوش‌سلیقه است چون نظر هر فردی برای خودش محترم است، اما به هر حال نسل ما رنگ‌های شاد را می‌پسندد».
او که حضور در جمع‌های دوستانه را به جمع‌های خانوادگی ترجیح می‌دهد می‌گوید: «ما با دوستانمان نقاط مشترکی داریم که این امر در جمع‌های خانوادگی کمتر دیده می‌شود. بنابراین من فکر می‌کنم که همسن و سال‌های من که جمع‌های خانوادگی را به جمع‌های دوستانه ترجیح می‌دهند بدسلیقه هستند».