نکته بازی

این هم از گزینه جانشینی برانکو

ظاهرا «قضاوت عجولانه» در خون بسیاری از ما ایرانی‌هاست و ریشه عمیقی در فرهنگ‌مان دارد. خیلی از مواقع مصداق این برخوردهای شتاب‌زده را در فوتبال هم می‌بینیم؛ مثل جوی که اوایل حضور افشین قطبی روی نیمکت فولاد به‌وجود آمد. قطبی در سه، چهار مسابقه اول نتایج خوبی گرفت و دو پیروزی ارزشمند هم برابر تراکتورسازی و پرسپولیس به‌دست آورد؛ هرچند در بازی با تراکتور به‌شدت تحت فشار بود و با اقبال بلند قسر در رفت و در مقابل پرسپولیس هم فستیوالی از اتفاقات عجیب در ورزشگاه غدیر به فریاد او و تیمش رسید. با وجود این، همان دو برد کافی بود تا برخی سایت‌ها از شانس قهرمانی فولاد در لیگ و البته شایستگی قطبی برای جانشینی برانکو سخن بگویند. حالا اما افشین در سه بازی متوالی برابر نساجی، استقلال و سایپا شکست خورده تا تب رویاپردازی‌های دوستان او در ایران هم موقتا فروکش کند.



ضرر دوجانبه

پیروزی آسان تراکتورسازی برابر ماشین‌سازی، واکنش‌های بسیار زیادی را بین هواداران فوتبال به‌وجود آورد و خیلی‌ها به‌طور مستقیم و غیرمستقیم، سلامت بازی را زیر سؤال بردند. در این میان هیچ‌کس به نیت آدم‌ها آگاه نیست و نمی‌توان به‌راحتی در مورد موضوع به این مهمی اظهارنظر کرد اما از همان روز اولی که محمدرضا زنوزی همزمان مالکیت دو تیم تراکتور و ماشین‌سازی را در لیگ برتر بر عهده گرفت، می‌شد فرارسیدن چنین روزهایی را پیش‌بینی کرد. حالا اگر رؤیای جاه‌طلبانه او به نتیجه برسد و تراکتور قهرمان هم شود، باز خیلی‌ها به 6امتیازی که این تیم از ماشین گرفت، اشاره خواهند کرد و دستاورد سرخپوشان تبریزی را زیر سؤال خواهند برد. این یک ضرر دوجانبه برای آقای مالک است؛ از یک سو به جای یک تیم، خرج دو تیم را داده و از سوی دیگر باید این همه طعنه و کنایه را تحمل کند.



چه ربطی دارد؟

بالاخره لیگ برتر به علیرضا منصوریان هم لبخند زد و سرمربی ذوب‌آهن نخستین پیروزی‌اش را در میدانی مهم، برابر پدیده در مشهد به‌دست آورد. بعد از این بازی علیرضا منصوریان با دقایقی تأخیر در نشست خبری حاضر شد. خبرنگاران هم به او اعتراض کردند که چون در حال سلفی گرفتن بوده دیر کرده است. جواب سرمربی ذوب اما عجیب بود: «زمانی که من فوتبال بازی می‌کردم، خیلی از شما اصلا وجود نداشتید.» اولا که منصوریان خرداد 87 از فوتبال خداحافظی کرده و بعید است خبرنگاران مشهدی زیر 10سال داشته باشند! نکته بعدی اینکه معلوم نیست این قبیل اظهارنظرها در فوتبال ایران چه فلسفه‌ای دارد. علی کریمی هم یک روز به خبرنگارانی که در مورد رابطه‌اش با کی‌روش پرسیده بودند، گفته بود: «زمان بازی من در تیم ملی، شما بچه دبیرستانی بودید.» خب، اینها یعنی چی؟ اگر اینطور باشد که مارچلو لیپی به هیچ احدی در دنیا نباید جواب بدهد.