پرده آخر

2 تصویر، یک دیوار؛ دیواری میان هیاهوی زندگی و سکوت مرگ. قاب نخست، سینمارکس آبادان را در یک روز عادی پیش از فاجعه به تصویر می‌کشد؛ مردم در رفت‌وآمدند و پوستر فیلم «گوزن‌ها» بر سردر سینما، نویدبخش یک عصر فرهنگی است. اما قاب دوم، همان مکان را پس از شامگاه تلخ ۲۸ مرداد ۱۳۵۷ نشان می‌دهد؛ ویرانه‌ای سوخته که جز خاکستر و صندلی‌های درهم‌شکسته، چیزی از آن باقی نمانده است. آتش‌سوزی عمدی سینمارکس، یکی از هولناک‌ترین تراژدی‌های انسانی در تاریخ معاصر ایران است. در این جنایت، صدها نفر از شهروندان که برای تماشای فیلم گردهم آمده بودند، در میان شعله‌های آتش محبوس شده و زنده در آتش سوختند. این فاجعه، تنها یک حادثه نبود، بلکه نقطه عطفی بود که خشم عمومی را علیه رژیم پهلوی شعله‌ورتر کرد و روند انقلاب اسلامی را شتاب بخشید. این دو تصویر که به تازگی در فضای مجازی پربازدید شده‌اند، سندی گویا از زخمی عمیق بر حافظه تاریخی ملت ایران است؛ یادآور شبی که پرده سینما برای صدها انسان بی‌گناه، به پرده آخر زندگی تبدیل شد.