فقط خطای استقلال بیشتر بود!

شیوه بازی 2تیم پرسپولیس و استقلال در دربی شماره104 تهران و شکل و شمایل این مسابقه به‌لحاظ فنی تقریبا ‌همانی بود که از ابتدا پیش‌بینی می‌شد. با توجه به حضور جواد نکونام روی نیمکت آبی‌ها و علاقه او به اتخاذ شیوه‌های دفاعی و محتاطانه، فرم طبیعی این دربی هم مثل دربی‌های اخیر به‌شکلی بود که آبی‌پوشان با تجمع در زمین خودی، روزنه‌های نفوذ از روی زمین و راه‌های ضربه‌زنی از روی هوا را می‌بستند و پرسپولیس هم با صبر و طمأنینه فراوان به‌دنبال پیدا‌کردن راهی برای عبور از این دیوار چندلایه بود. جواد نکونام از زمانی که روی نیمکت استقلال نشسته در 3دربی تیم خودش را هدایت کرده و جالب اینکه در این سه‌دربی 3مربی مختلف روی نیمکت پرسپولیس به تقابل با او نشسته بودند. یحیی گل‌محمدی، اوسمار ویرا و خوان کارلوس گاریدو این سه‌مربی بودند و فارغ از اینکه ایرانی هستند یا خارجی، باتجربه هستند یا کم‌تجربه و محتاط هستند یا اهل ریسک، همه آنها در مقابل نکونام با یک مسئله مشترک روبه‌رو بودند؛ چگونه می‌توان به دروازه تیمی رسید که هر 11بازیکنش با دقت خاصی مشغول اجرای تاکتیک‌های دفاعی کی‌روشی-نکونامی هستند. تیم اوسمار در مقابل این شیوه کاملا آچمز شد و نتوانست موقعیتی روی دروازه حسینی خلق کند، تیم یحیی با ممارست زیاد بالاخره در 20دقیقه پایانی به گل رسید اما این برتری را در دقایق پایانی یعنی همان معدود دقایقی که استقلال از لاک دفاعی خارج شده بود، از دست داد. گاریدو هم ممکن بود با وجود برتری محسوس تیمش در زمین مسابقه، نهایتا به یک تساوی بدون گل رضایت بدهد اما تیم باحوصله او تا آخرین دقایق ناامید نشد و البته تعویض‌های همزمانش در 10دقیقه پایانی هم به‌کار تیم آمدند تا استقلال تسلیم شود و نکونام بالاخره طعم شکست در دربی را تجربه کند. گاریدو مسابقه‌ای را برد که در آن خلق موقعیت کار بسیار مشکلی بود و تا قبل از اعلام آن ضربه پنالتی، مجموع امید گل 2تیم به عدد یک نمی‌رسید؛ یعنی 2تیم مجموعا به اندازه زدن یک گل موقعیت خلق نکرده بودند.

   خارج از چارچوب خطرناک‌تر بود
امید گل استقلال در دربی چهارشنبه‌شب 0.64بود. این امید‌گل، نتیجه 7شوت استقلالی‌ها بود که فقط 28درصد آنها داخل چارچوب بودند. 7ضربه استقلالی‌ها را رافائل سیلوا، سامان فلاح، ابوالفضل جلالی، بلانکو، آرمان رمضانی و محمدحسین مرادمند زدند که رمضانی با وجود حضور یک‌نیمه‌ای 2بار در موقعیت ضربه‌زدن قرار گرفت؛ چنان‌که مشخص است از 7ضربه استقلالی‌ها 4ضربه به مدافعان این تیم اختصاص دارد که نشان از برنامه‌ریزی آبی‌ها روی ضربات ایستگاهی و کرنرها دارد. دراین میان فقط ضربه سامان فلاح و یکی از 2ضربه رمضانی در چارچوب بودند که به‌راحتی توسط گوندوز مهار شدند. خطرناک‌ترین ضربه استقلال البته یکی از آن 5ضربه خارج از چارچوب این تیم بود؛ شوت جلالی در نیمه‌اول که موقعیت آن روی اشتباه دروازه‌بان پرسپولیس به‌دست آمد و نهایتا به تیر افقی دروازه برخورد کرد.

   بیشترین شوت: امید عالیشاه
در مقابل این آمار اما پرسپولیسی‌ها 13بار به دروازه استقلال ضربه زدند که 3ضربه آنها داخل چارچوب بود تا از لحاظ ضربات داخل چارچوب 2تیم تفاوت چندانی نداشته باشند. اما از لحاظ خلق موقعیت پرسپولیس با امیدگل 1.21 شرایط بهتری ‌ایجاد کرد که 0.74 از این امید گل مربوط به ضربه پنالتی بود. برای پرسپولیس امید عالیشاه با 3شوت بیشترین ضربه را به سمت دروازه حریف زد. کنعانی‌زادگان، احمدزاده و علیپور هر کدام 2بار شوت زدند. شوت اول کنعانی‌زادگان همان ضربه عجیبی بود که از فاصله‌ای بسیار دور زد و با فاصله‌ای زیاد از بالای دروازه حسینی عبور کرد؛ شوتی کاملا شبیه به شوت معروف نعیم سعداوی در نیمه‌اول بازی ایران و استرالیا! سروش رفیعی، وحید امیری و ایوب العملود هم هر کدام یک‌بار ضربه زدند که هیچ‌یک از این ضربات داخل چارچوب نبود. ضربه ایوب، همان ضربه سری بود که اواخر مسابقه کم‌دقت زد وگرنه می‌توانست در بدو ورودش به زمین، گلزن غیرمنتظره این دربی لقب بگیرد.

   جانشین ایوب، بهترین شد
در زمینه آمارهای فردی و با توجه به امتیازاتی که سایت متریکا به بازیکن‌ها داده، 4بازیکن برتر این میدان از تیم پرسپولیس بوده‌اند و بهترین بازیکن استقلال که ابوالفضل جلالی است، بعد از آن 4نفر، صاحب پنجمین نمره خوب این دربی شده است. بهترین بازیکن زمین از نگاه متریکا، گزینه عجیب و غیرمنتظره‌ای است؛ بازیکنی که در شرایط عادی اصلا بازیکن فیکس پرسپولیس نیست و مصدومیت ایوب العملود او را وارد لیست 11نفره دربی کرد. فرشاد فرجی، مدافع راست پرسپولیس در دربی 90دقیقه کامل بازی کرد، 66لمس توپ داشت و دقت پاس‌هایش 80.4 بود. او 10عملکرد دفاعی هم انجام داد اما برگ برنده‌ای که بیش از هر پارامتر دیگری باعث کسب نمره بالا از سوی فرجی شد، پاس‌های کلیدی او برای هم‌تیمی‌ها بود. فرجی با 3پاس کلیدی که هر یک از آنها می‌توانست تبدیل به گل دربی شود، درخشش خاصی در این بخش داشت و بیش از هر بازیکن دیگری در این میدان پاس کلیدی داد. مجموع پاس‌های کلیدی پرسپولیسی‌ها در این مسابقه 9پاس بود که به‌ترتیب توسط فرجی‌(3)، وحید امیری‌(2)، رفیعی، ریگی، احمدزاده و میلاد محمدی صادر شد. استقلال هم 6پاس کلیدی داشت که جلالی‌(2)، رضاییان‌(2)، کاکوتا و کوشکی خالق آن بودند. چون استقلال تازه در لحظات پایانی و بعد از دریافت گل به هجوم روی آورده، تعداد زیادی از این پاس‌ها در لحظات پایانی و به نام بازیکنان جانشین که تازه دقیقه90 به زمین آمده بودند، ثبت شده است. در مجموع و براساس نمرات متریکا، بهترین بازیکنان این دربی فرشاد فرجی با نمره7.82، کنعانی‌زادگان با نمره7.68 و مسعود ریگی با نمره7.62 بوده‌اند. ضعیف‌ترین بازیکن میدان هم رافائل سیلوا بود با نمره6.68؛ کمی پایین‌تر از ماشاریپوف و رامین رضاییان.

143پاس بیشتر
پرسپولیس در مالکیت توپ و تعداد پاس، برتری کاملا محسوسی داشت. قرمزها 57.3درصد از زمان بازی صاحب توپ بودند و فقط در 42.7درصد توپ را به استقلال سپردند. 457پاس توسط سرخپوشان در مقابل 314پاسی که استقلالی‌ها ردوبدل کردند، نشان از برتری قابل‌توجه پرسپولیس در استفاده از توپ داشت. در دقت پاس هم اوضاع قرمزها بهتر بود چون آمار 81.4درصد برای سرخپوشان و 75.2درصد برای آبی‌ها ثبت شده است. آمار موفقیت در نبردهای تن‌به‌تن هم اگرچه نزدیک است (51.5 به 48.5) اما حکایت از برتری نسبی پرسپولیسی‌ها دارد. در چنین وضعیتی، استقلالی‌ها برای آنکه قافیه را کامل به حریف نبازند به خطا‌کردن رو آوردند و در طول این مسابقه تقریبا 62درصد بیشتر از حریف خطا کردند. 8خطا از سوی پرسپولیس و 13خطا از سوی آبی‌ها، علاوه بر اینکه خطاهای بیشتر استقلال را نشان می‌دهد، حاکی از یک دربی نسبتا کم‌خطاتر از دربی‌های قبلی است.