بزرگ بود و از اهالی امروز بود

بنیامین کریمی

چرا باید برای کارلو آنچلوتی احترام قائل شویم؟ چون بیشتر مربیان دنیا کارشان غرزدن است. آنها کنار خط می‌ایستند که کاش اوضاع به روال سابق برمی‌گشت و اجازه ایستادن نداشتند و سر داور نق می‌زنند یا به بازیکنان خودی می‌گویند پاس بده و شوت بزن و برو تو پاش! قریب به صددرصد چیزهایی که مربیان کنار زمین می‌گویند، غیرضروری و حتی سمی است. کمتر پیش می‌آید یک نکته تاکتیکی را گوشزد کنند. خب، بازیکن خودش در تمرین آموزش دیده و می‌داند باید چه کند. دسته پلی‌استیشن که نیست او را به این سمت و آن سمت هدایت کنی!
بگذریم؛ از ضرورت احترام به آنچلوتی می‌گفتیم؛ مردی که به گواه بیشتر بازیکنانی که با او کار کرده‌اند، انسانی باشخصیت و روانشناسی بزرگ است. البته گاهی با برخی بازیکنان مثل ادن آزار، مودریچ یا آردا گولر بد تا می‌کند و آنها را نادیده می‌گیرد اما بقیه بازیکنانی که زیرنظر او بازی کرده‌اند، کارلتو را ستایش می‌کنند. مثل مورینیو یا تن‌هاخ نیست که با ستارگان بزرگ مشکل داشته باشد و خودش را از آنها برتر بداند و غرورشان را بشکند. یا مثل گواردیولا که بازیکنان را به‌مثابه مهره‌های شطرنج یا پیکسل‌های بازی کامپیوتری می‌بیند.
کارلو آنچلوتی زمانی که در اورتون بود، با یک تماس کوتاه از فلورنتینو پرس پاسخ مثبت داد و حاضر شد از بخش قابل‌توجهی از درآمدش چشم بپوشد تا به سانتیاگو برنابئو برگردد. او بارها گفته مربیگری راحت‌ترین کار دنیاست و آرزو دارد در رئال مادرید بازنشسته شود. پرس برایش بازیکن نخرید، غیر از یکی دو نفر. کارلتو هرگز غرولند نکرد و درخواست ستاره نداد. او در 2سال اخیر ستاره‌هایی مثل هری کین، بارلا و خیلی‌های دیگر را می‌خواست اما در برابر باشگاه و مصلحت‌های مدیریتی گردن‌کشی نکرد و با کمترین‌ها ساخت. سرمربی ایتالیایی، تیم این فصل را بدون مهاجم نوک تخصصی و تنها با خوسلو که از تیم سقوط‌کرده اسپانیول قرض گرفته شده بود، بست. این در حالی است که رئال‌مادرید پس از سال‌ها یکی از بهترین بازیکنان تاریخ خود یعنی کریم بنزما را از دست داده بود. پرس برایش دفاع راست ذخیره و یک مدافع میانی مطمئن نخرید و کارلتو مجبور شد برای ال‌کلاسیکوی پریشب از 3‌مدافع غیرتخصصی در خط دفاعی استفاده کند. با مصدومیت شدید کورتوا، میلیتائو، آلابا و مصدومیت‌های گذری دیگر کنار آمد. وقتی تیمش 3‌روز یک‌بار بازی داشت، غر نزد و بهانه نتراشید. به چمن ورزشگاه باشگاه میزبان گیر نداد یا به سقف ورزشگاه... در چنین شرایطی با همین تیم ناقص، کارلتو رئال را تا نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان بالا برد، در فاصله 6‌هفته به پایان لالیگا، فاصله خود را با بارسلونای رده دومی به 11‌امتیاز افزایش داد و سوپرجام را هم برد. آنچلوتی حالا به رکورد 9‌پیروزی در ال‌کلاسیکو هم رسیده تا با رکورد گواردیولا و یوهان کرویف که پیش از این رکورددار پیروزی در این مسابقه بزرگ بودند، برابر شود.
اکثر بازیکنان زیرنظر کارلتو پیشرفت کرده‌اند. والورده فصل پیش در پستی متفاوت به یکی از گلزنان برتر تیم تبدیل شده بود. بلینگام از یک بازیکن بااستعداد به گزینه توپ طلا بدل شد. کریم بنزما از لحاظ شم گلزنی ناگهان کریستیانو رونالدویی شد‌ برای خودش. وینیسیوس از یک بازیکن بی‌دقت و روی مخ تا حد یک تمام‌کننده و یکی از بهترین بازیکنان جهان و زننده 7‌گل در ال‌کلاسیکوها ارتقا یافت.
او هرگز تقصیر باخت را به گردن داور یا بازیکن نمی‌اندازد. مقایسه کنید با ژاوی که از نظر او همه بدند غیر از خودش یا حتی گواردیولا که به استراحت بیشتر تیم حریف انتقاد دارد و از سبک تیم مقابل ایراد می‌گیرد و به دیگران طعنه می‌زند و آنها را گاهی مورد تمسخر قرار می‌دهد. آنچلوتی از بازیکنانش، حتی از آنهایی که کنار گذاشته و به آنها بازی نمی‌دهد، حمایت می‌کند. کمتر پیش می‌آید که بگوید تیمش به داوری باخته یا به اشتباهات بازیکن خودی. واکنش این مربی بزرگ را پس از گل سوم و پیروزی‌بخش رئال در ال‌کلاسیکوی یکشنبه‌شب ببینید. او واژه جنتلمن واقعی را بازتعریف کرد. پس از این لحظه و پیروزی بزرگ اقدام به تحریک تماشاگران خودی یا رقیب نکرد و حتی از یک شادی گل ساده هم پرهیز داشت.
بله، بزرگی به هیاهو نیست. بزرگی، خودش را نشان می‌دهد و لازم نیست در کنفرانس مطبوعاتی خوشمزگی کنید یا حرف عجیب و تیترخور بزنید یا در جریان بازی برای جلب توجه در دقیقه‌22 یک بازیکن را بیرون بکشید که همه بفهمند چقدر فنی هستید. نیازی نیست به داور بتوپید یا با مربی حریف کل‌کل داشته باشید یا انگشت توی چشم کمک‌مربی تیم مقابل کنید. بزرگی یعنی همین کارهایی که دُن کارلو می‌کند. ممنون آقای آنچلوتی.

ممنون  آقای ژاوی!
هواداران رئال باید قدردان اسطوره سابق بارسلونا باشند
«داور خیلی بد بود»، «خوب بازی کردیم»، «بازیکنانم اشتباه کردند»؛ اینها جمله‌هایی است که معمولا در نشست‌های خبری پس از مسابقات بارسلونا از زبان ژاوی خارج شده است. او و برادرش -اسکار- کارشان این است که کنار خط به داور و حتی بازیکنان حریف اعتراض کنند. او در 136‌باری که هدایت بارسا را در همه رقابت‌ها در دست داشته، میانگین 2‌امتیاز در هر بازی را به‌دست آورده که پس از رونالد کومان کمترین میانگین امتیازات از دوره گواردیولا به این طرف است.
البته اسطوره بارسا زمانی به سرمربیگری تیم رسید که پولی در بساط نبود. باشگاه برای ارنستو والورده 258‌میلیون یورو و برای لوئیس انریکه 188.5‌میلیون بازیکن خرید، درحالی‌که برای ژاوی 53.3‌میلیون یورو بازیکن خریداری شد. در سال‌های قبل قیمت بازیکنان کمتر بود. البته هنر ماتئو آله‌مانی این بود که توانست پای ستاره‌ها و بازیکنان زیادی را به تیم بکشاند. مدیر ورزشی باشگاه بازیکنانی نظیر لواندوفسکی، گوندوغان، رافینیا، فران تورس، کریستنسن، مارکوس آلونسو، ژائو فلیکس، ژائو کانسلو، سرخیو آگوئرو و... را به نوکمپ باز کرد اما اکثرا در تیم جواب ندادند؛ چون فلسفه بارسا دیگر در زمین پیاده نمی‌شد و ژاوی سبک متفاوتی را برای بازی انتخاب کرده بود.
ژاوی که گاوی و بالده را برای مدتی طولانی از دست داد، مجبور شد به تیم «ب» و بازیکنان جوان روی بیاورد. رو‌کردن پدیده‌ای مثل یامال هنر این مربی بود. او پدیده‌هایی مثل یامال، کوبارسی، فرمین لوپس و چند بازیکن دیگر را رو کرد که البته همه آن به هنرش مربوط نمی‌شد. ژاوی با بازی‌دادن به بازیکنان جوان و نوجوان تلاش کرد فشار را از روی خودش بردارد. اگر نتیجه نمی‌گرفت، می‌توانست بگوید بازیکن نداشته و به‌اجبار از جوانان استفاده کرده و از این طریق به باشگاه خدمت کرده است.
سرمربی بارسا 4‌ال‌کلاسیکوی آخر را باخته و 2‌بار مقابل رئال در این فصل 4تایی شده. حالا به لطف او و با احتساب بازی رو‌دررو، رئال در آستانه قهرمانی است. تیم مادریدی باید در 6‌بازی آینده 12امتیاز از دست بدهد و بارسلونا همه بازی‌هایش را ببرد تا قهرمانی از دست برود. فقط 2‌برد و یک‌تساوی دیگر کافی است تا رئال‌مادرید رسما قهرمان لالیگا شود. حتی اگر آنها 5‌بازی را مساوی کنند و فقط یکی را ببرند هم برای سی‌وششمین‌بار قهرمان لیگ می‌شوند. از بازی مقابل سوسیداد در روز جمعه تا بازی با کادیس در 15‌اردیبهشت و بازی مقابل گرانادا در روز 23اردیبهشت، فقط 7‌امتیاز لازم است تا کهکشانی‌ها بالاتر از رقیب سنتی قهرمان شوند. اگر رئال هر 18‌امتیاز را کسب کند، 99‌امتیازی می‌شود.
نتایج 4‌ ال‌کلاسیکوی اخیر را که با برد رئال همراه شده، مرور کنید؛ برد 4 بر صفر در نوکمپ در فصل گذشته، برد 2بر یک در مونجوییک در دور رفت لالیگا، برد 4بر یک در ریاض در سوپرجام و برد 3بر 2در برنابئو. ژاوی در 4‌ورزشگاه مختلف با نتیجه 13 بر 4 بازنده شده. فاصله بردهای رئال با بارسا در دوران ژاوی افزایش یافته؛ 105در برابر 100. او به دومین مربی در تاریخ 122ساله بارسلونا تبدیل شد که در 4‌ال‌کلاسیکوی رسمی متوالی شکست می‌خورد. نفر قبلی پاتریک اوکانل بین سال‌های 1935 تا 1940 بود و حالا ژاوی رکوردی 89ساله را شکسته. بارسلونا برای اولین‌بار در قرن 21در هر دو ال‌کلاسیکوی رفت و برگشت شکست خورده. بارسلونا برای نخستین‌بار در 108‌سال اخیر، 2‌بار در ال‌کلاسیکو پیش افتاد اما شکست خورد. آخرین‌باری که این اتفاق رخ داد به 15آوریل 1916 برمی‌گردد که رئال 2‌بار عقب افتاد اما با نتیجه 4 بر 2 پیروز شد. اینها تمامی رکوردهای منفی است که ژاوی به ثبت رسانده و به‌راحتی نمی‌توان از کنار آنها عبور کرد. رئالی‌ها باید از لاپورتا و ژاوی ممنون باشند. اسطوره بارسا احتمالا در تابستان به آژاکس خواهد رفت.

02
جود بلینگام نخستین شکست خارج از خانه بارسلونا در این فصل را به این تیم تحمیل کرد و به نخستین بازیکن سال اولی رئال‌مادرید پس از فان‌نیستلروی تبدیل شد که رفت‌وبرگشت در ال‌کلاسیکو گل می‌زند؛ 3‌بازی، ۳گل و یک‌پاس‌گل و 2‌گل پیروزی‌بخش.

01
رئالی‌ها برای اولین‌بار در ال‌کلاسیکویی بعد از صعود اروپایی پیروز شدند. در 10تجربه قبلی وقتی رئال در اروپا صعود می‌کرد، نمی‌توانست بارسا را ببرد؛ 3تساوی و 7شکست. بارسا هم برای اولین‌بار پس از حذف از اروپا در ال‌کلاسیکو شکست خورد.

379
رئال‌مادرید 379روز است که در برنابئو نباخته و آخرین شکست خانگی رئال مادرید به هشتم آوریل2023 برمی‌گردد.

11
فلیکس در یازدهمین حضورش مقابل رئال‌مادرید با پیراهن اتلتیکو، چلسی و بارسلونا همچنان نه به پیروزی رسیده، نه گلی زده و نه پاس‌گلی ثبت کرده و تنها 2‌بار مساوی کرده.

14
هیچ‌کدام از 14ال‌کلاسیکوی اخیر با تساوی به اتمام نرسیده (10‌برد برای رئال و 4برد بارسلونا). آخرین‌باری که 14ال‌کلاسیکوی متوالی بدون مساوی سپری شد، از نوامبر1960 تا مارس1967 با 17بازی بود.

03
حالا لوکاس واسکس که متوسط‌ترین بازیکن قرن رئال‌مادرید است، 3گل به بارسلونا زده است. لوکاس که به‌جای کارواخال در پست دفاع راست بازی می‌کرد، یک‌گل، یک‌پاس‌گل و یک کسب پنالتی مقابل بارسلونا داشت. فقط 3بازیکن دیگر قبلا چنین کاری کرده بودند؛ وینیسیوس در سال2023 در کوپا، میشل در سال1993 در لالیگا و خوانیتو در سال1983 در لالیگا.

07
وینیسیوس تعداد گل‌هایش به بارسا را به عدد‌7 رساند؛ 7‌گل و 4‌پاس‌گل در 17‌بازی. مسی با ۲۶‌گل در ۴۵بازی همچنان رکورددار گلزنی در ال‌کلاسیکو است. از زمانی که وینی در فصل 19-2018 نخستین بازی خود را با پیراهن رئال انجام داده، 7بار دروازه بارسا را باز کرده. در این مدت هیچ بازیکن دیگری بیش از او و بنزما به بارسا گل نزده‌اند.

04
رئالی‌ها در این فصل بدون احتساب ضربات پنالتی پایان بازی با منچسترسیتی، 8‌پنالتی زده‌اند که تنها نیمی از آنها یعنی 4تا به گل تبدیل شده؛ 4تای آخر گل شده و 4تای قبلی خراب شده بود.

05
5‌پنالتی آخر ال‌کلاسیکوها همگی به سود رئال بوده. آخرین‌باری که هر 5پنالتی متوالی در ال‌کلاسیکو به سود رئال بوده به سال‌های 1963 تا 1977 برمی‌گردد. وینی در پیش فصل، مقابل بارسا پنالتی خراب کرده بود.