عباس سلیمی‌نمین؛ فعال سیاسی
روز جمعه چهاردهمین انتخابات ریاست‌جمهوری در شرایطی برگزار می‌شود که همه‌چیز از رقم‌خوردن روز باشکوه دیگری در تاریخ ملت ایران حکایت دارد. با وجود این اما، باید با توجه به 2محور اساسی شامل «مشارکت» و «انتخاب صحیح»، گام مؤثر دیگری در مسیر سربلندی و آبادانی ایران عزیز برداریم. اگرچه شواهد و بررسی‌های میدانی نشان می‌دهد روند مشارکت در انتخابات افزایش داشته و به‌نظر نمی‌رسد نگرانی خاصی درباره میزان مشارکت وجود داشته باشد، اما باید با تبیین زیان‌های عدم‌مشارکت در انتخابات، مردد‌ها را نیز برای حضور پای صندوق‌های رأی ترغیب کرد. درچنین شرایطی معتقدم نخستین زیان رأی ندادن متوجه خود فرد خواهد بود؛ چراکه این موضوع در وهله می‌تواند مسیر رشد فردی رأی‌دهنده را متوقف کند. باید درنظر داشت فردی که قصد رأی دادن دارد، به بررسی در مواضع کاندیداها می‌پردازد و در این زمینه مطالعه و مداقه می‌کند؛ موضوعی که درنهایت زمینه‌ساز رشد آگاهی و بینش سیاسی و اجتماعی‌اش می‌شود. در چنین شرایطی، فردی که قصد رأی دادن ندارد، خود را از الزام‌های رشد سیاسی- اجتماعی محروم و درواقع روند رشد خود را متوقف می‌کند؛ بنابراین معتقدم فردی که رأی نمی‌دهد، نخستین جفا را در حق خود روا داشته است.
ازسوی دیگر رأی ندادن، جفایی به منافع ملی نیز به‌حساب می‌آید؛ چراکه فردی که رأی نمی‌دهد درواقع زمینه مناسبی را برای انتخاب کاندیدایی مهیا می‌کند که کمتر از «گزینه اصلح» از توانایی اداره کشور، اصلاح امور و رفع مشکلات مردم برخوردار است. بنابراین رأی ندادن هم سبب عدم‌رشد فرد می‌شود و هم خطرها و زیان‌های متکثری را متوجه جامعه و منافع ملی می‌کند. ازسوی دیگر با این سؤال مهم مواجهیم که «اگر انتخاب صحیح نداشته باشیم، چه می‌شود؟»؛ سؤالی محوری که یافتن پاسخ‌های صحیح برای آن، می‌تواند تضمین‌کننده آینده‌ای روشن برای کشور باشد. اگرچه معتقدم حتی رأی اشتباه دادن از ثواب رأی دادن نمی‌کاهد و نفس حضور در میدان انتخاب اثرات خیر بسیاری برای فرد و جامعه به‌همراه دارد، اما باید درنظر داشت که انتخاب غیراصلح تحت‌تأثیر جنجال‌سازی‌ها و فضاسازی‌های کاذب، زیان‌های پرشماری را متوجه جامعه خواهد کرد و درنهایت می‌تواند مسیر رشد کشور را با چالش‌های اساسی مواجه کند. محروم کردن کشور از مدیریت فردی «باتجربه»، «مجرب» و «صادق» هزینه‌های بسیاری روی دست مردم و کشور می‌گذارد و می‌تواند ما را به ابتدای راه‌های رفته گذشته بازگرداند؛ بنابراین انتخاب صحیح، با مشورت گرفتن از گروه‌های مرجع اصیل، راهگشای آینده‌ای روشن و افتخارآمیز در پیش روی
ایران عزیزمان خواهد بود.
چرا «مشارکت حداکثری» مهم است؟
در همینه زمینه :
