رد پای آرامکو

از زمان مطرح شدن هزینه‌های نجومی باشگاه‌های عربستانی تا امروز، یکی از بحث‌هایی که در مورد این باشگاه‌ها مطرح می‌شود، مالکیت مشترک آنهاست؛ موضوعی که کنفدراسیون فوتبال آسیا هنوز حساسیتی روی آن نشان نداده است. همه این 4 تیم پرهزینه، تحت مالکیت شرکت سرمایه‌گذاری عمومی عربستان سعودی هستند؛ شرکتی که مالک آن در حقیقت حکومت عربستان است و رئیس آن نیز در هیأت مدیره شرکت آرامکو حضور دارد. این شرکت مالکیت باشگاه نیوکاسل در فوتبال انگلیس را نیز برعهده دارد.
 صندوق سرمایه‌گذاری عمومی عربستان سعودی یا به اختصار پی.آی.اف، در چند سال گذشته سروصدای زیادی در متن اخبار دنیا داشته است. خرید باشگاه نیوکاسل یکی از آن اتفاق‌هایی بود که در ابتدا با مخالفت زیادی از سوی هواداران فوتبال در انگلیس نیز روبه‌رو شد اما سرانجام اتفاق افتاد. پی.آی.اف، 75‌درصد از مالکیت 4 باشگاه بزرگ فوتبال عربستان یعنی الاهلی، الهلال، النصر و الاتحاد را نیز بر عهده گرفته است. حالا چرا 75‌درصد؟ احتمالا برای دور زدن مسئله مالکیت مشترک و ایجاد تضاد در منافع. با این حال اینکه یک هولدینگ بزرگ، همزمان مالک 4‌تیم فوتبال در یک کشور باشد بحث‌برانگیز به‌نظر می‌رسد. همه خریدهای بزرگ تیم‌های عربستانی نیز به واسطه همین گروه صورت گرفته و هزینه آن از همین‌جا آمده است. در حقیقت پی.آی.اف، این روزها مالک رونالدو، نیمار و بنزما نیز هست.
مالکیت گروه پی.آی.اف مستقیما با محمد بن سلمان است و این ماجرا در وب‌سایت رسمی این شرکت نیز اعلام شده است. ریاست اجرایی آن اما برعهده یاسر الرمیان است؛ مردی که در هیأت مدیره شرکت نفتی آرامکو نیز حضور دارد چرا که این شرکت سرمایه‌گذاری، بخشی از مالکیت آرامکو را نیز در اختیار گرفته است. در نتیجه هر تصمیمی که در این شرکت و از سوی این باشگاه‌ها گرفته می‌شود، رابطه مستقیمی با سیاست‌های عربستان سعودی دارد و از جایی خارج از فوتبال سرچشمه می‌گیرد.
ظاهرا مسئله مالکیت مشترک فقط تا جایی از سوی AFC رد می‌شود که پای باشگاه‌های ایرانی در آن وسط باشد. تا امروز کنفدراسیون فوتبال آسیا حساسیتی روی تیم‌های عربستانی که 3‌تای آنها هم در لیگ قهرمانان حاضر هستند، از خودش نشان نداده است. به هر حال اگر مسائلی نظیر فیرپلی مالی و مالکیت مشترک در AFC نیز مطرح باشد، شرایط برای این تیم‌ها و روسایشان بسیار دشوار خواهد شد.