اگر تاکنون گذرتان به حریم و مناطق حاشیه‌ای شهر تهران افتاده باشد، حتما بناها و حصارهایی را دیده‌اید که حریم و بستر رودخانه‌ها که سرمایه‌های ملی و همگانی محسوب می‌شوند را به اشغال خود درآورده و دسترسی به آنها را از مردم سلب کرده‌اند. این موضوع اغلب در محدوده‌های تفرجگاهی شمال، غرب و شرق تهران ازجمله کن و فرحزاد و درکه بیشتر از هرجای دیگری به چشم می‌خورد. علاوه بر تفرجگاه‌ها، کارخانه‌هایی که سنگ و ماسه رودخانه‌ها را به تاراج می‌برند و همچنین باغ‌های شخصی هم در برخی موارد دست به اشغال غیرقانونی حریم و بستر
رودخانه‌ها زده‌اند.
یکی از سود‌آورترین معادن در استان تهران معادن شن و ماسه است که در ساخت و ساز‌ها کاربرد زیادی دارد و همزمان با ساخت و سازهای انبوه بازار خود را پیدا می‌کند.
در سال‌های گذشته نیز حساسیت‌هایی درباره این موضوع وجود داشت و هر از گاهی خبرهایی درباره تخریب ساخت و سازهای غیرمجاز در بستر و حریم رودخانه‌ها منتشر و منعکس می‌شد اما این موضوع طی 2سال اخیر به‌صورت ویژه‌ای در دستور کار قرار گرفته است.
شهرداری‌های مناطق جنوبی شهر تهران اکیپ‌هایی را برای بازرسی دائمی از حریم شهر مامور کرده‌اند تا مانع هرگونه تغییر کاربری شوند اما مشکلی که دراین میان بروز می‌کند تقابل حریم مناطق بیست و دوگانه با روستا‌ها و شهر‌های دیگر است. در برخی از نقاط حریم همپوشانی بین اراضی وجود دارد و برخی سودجویان می‌توانند به استناد قوانین شهر‌های همسایه تهران یا روستا‌های ثبت‌شده، دست به ساخت و ساز بزنند. عوارض این تخلف بر شانه‌های شهر تهران وارد می‌شود و هزینه‌های پایتخت را افزایش می‌دهد.
ایست؛ ممنوعیت اشغال حریم!
در همینه زمینه :
