دیدگاه
سبک زندگی مکتبی لازمه حفظ روحیه انقلابی
مهدی سعیدی؛ کارشناس مسائل سیاسی
انقلاب اسلامی فرایندی چندمرحله‌ای است که هنوز تا رسیدن به اهداف نهایی آن فرسنگ‌ها فاصله است. آنچه ملت ایران در 22بهمن57 رقم زد تنها عبور از مرحله اول بود که با عنوان مبارزه با رژیم ستمشاهی کلید خورده بود که در نهایت با سقوط آن به اتمام رسید. در طول 43سال گذشته انقلاب اسلامی توانسته از مرحله استقرار جمهوری اسلامی نیز بگذرد و وارد مرحله سوم تحقق دولت اسلامی شود.
عبور از مرحله اول و غلبه بر رژیم دست‌نشانده‌ای که مستظهر به حمایت تمام‌عیار نظام سلطه بود و اربابانش از آن با عنوان «جزیره ثبات» یاد می‌کردند، هرچند اقدامی بس دشوار بود که به معجزه‌ای دست‌نیافتنی شباهت داشت، اما این مهم با نصرت الهی و اراده ملت ایران و تدابیر حکیمانه رهبر انقلاب ممکن شد. اما نکته اساسی آن است که بدون شک مراحل بعدی، مراحل دشوارتری است که عبور از آنها با موانع و مصایب فراوانی روبه‌رو شده است که غلبه بر آنها نیازمند مجاهدتی همه‌جانبه است.
در این مسیر اولا نیازمند آن هستیم که این گزاره در اذهان عمومی شکل بگیرد که انقلاب پایان نیافته است و برای دستیابی به قله‌های موردانتظار ملت ایران فاصله بسیار است. پس نباید کار را رها کرد و به زندگی فردی خود مشغول شد، بلکه باید در میدان ماند و برای ساختن فردایی بهتر کار، تلاش و مجاهدت کرد.
ثانیا؛ پیشبرد انقلاب، پیشبردی همه‌جانبه است که نیازمند تلاش در عرصه‌های مختلف علمی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی، امنیتی و سیاسی است و غفلت در هر میدان می‌تواند حرکت قطار انقلاب را کند یا حتی متوقف سازد؛ لذا برای پیشرفت همه‌جانبه باید جهادی همه‌جانبه کرد که پیر و جوان، زن و مرد، کارمند و کارگر، دانش‌آموز و دانشجو، حوزه و دانشگاه و... و هرکس که قلبش برای ایران می‌تپد، باید در این جهاد فراگیر نقش‌آفرین باشد.
ثالثا؛ تحقق انقلاب با دشمنی‌های فراوانی روبه‌روست و زیاده‌خواهان عالم و ایادی داخلی‌شان نمی‌خواهند بگذارند تا ملت ایران به قله‌ها دست یابند؛ لذا همانگونه که رهبر انقلاب در دیدار ویدئوکنفرانسی خود به مناسبت قیام 29بهمن مردم تبریز تأکید داشتند این مسیر بی‌مانع و دشمنی نیست و هر جا که دشمن هست، مبارزه می‌طلبد و بدون مبارزه تحقق اهداف ممکن نخواهد بود؛ لذا همچنان باید لباس رزم پوشید و با تقسیم کاری هوشمندانه به مقابله با «جنگ ترکیبی» دشمن رفت.
رابعا؛ لازمه جهاد و مبارزه، حفظ روحیه انقلابی است و بدون چنین روحیه‌ای نمی‌توان در این مصاف بزرگ برای رسیدن به قله‌ها موفق بود؛ همانطور که گذر از مرحله اول انقلاب اسلامی نیز با فراگیری همین روحیه نزد ملت محقق شد. روحیه انقلابی البته مختصاتی دارد که جای بحث آن نوشتاری دیگر را می‌طلبد؛ لیکن به اختصار باید گفت که انقلابی‌گری با محافظه کاری، عافیت‌طلبی، دنیاخواهی و... بیگانه است و از دیگر سو با ایثار، عقلانیت، تدبیر و هوشمندی، شجاعت و... مأنوس است.
و نکته مهم پایانی آنکه لازمه حفظ روحیه انقلابی اتخاذ «سبک زندگی مکتبی و انقلابی» است. بدون سبک زندگی انقلابی، روحیه انقلابی به‌تدریج کم‌رنگ و استحاله خواهد شد و ناگهان مشاهده خواهیم کرد که از انقلابی‌گری چیزی جز «شعارزدگی» و «ظاهرگرایی» باقی نخواهد ماند که آن نیز در گذر زمان رنگ خواهد باخت؛ لذا جوهر و گوهر تحول در جامعه، صیانت از سبک زندگی انقلابی است و انحراف از آن به انحراف از روحیه انقلابی‌گری ختم خواهد شد. با همین منطق است که رهبر حکیم انقلاب اسلامی در دیدار مردم تبریز بر این حقیقت تأکید می‌ورزند: «کسی که زندگی اشرافی را دنبال می‌کند و اصلاً حرکتش حرکت اشرافی است، نمی‌تواند شعار حمایت از پابرهنه‌ها را قبول داشته باشد. شعار انقلاب شعار حمایت از مستضعفین و حمایت از پابرهنه‌هاست. افرادی که دنبال زندگی اشرافی هستند و حرکتشان حرکت اشراف‌منشانه است، نمی‌توانند به این شعار وفادار باشند.»
این تعابیر رهبری برآمده از رهنمودهای بنیانگذار انقلاب اسلامی است که سال‌ها پیش فرموده بود: «ملت عزیز ما که مبارزان حقیقی و راستین ارزش‌های اسلامی هستند، به‌خوبی دریافته‌اند که مبارزه با رفاه‌طلبی سازگار نیست و آنها که تصور می‌کنند مبارزه در راه استقلال و آزادی مستضعفین و محرومان جهان با سرمایه‌داری و رفاه‌طلبی منافات ندارد با الفبای مبارزه بیگانه‌اند و آنهایی هم که تصور می‌کنند سرمایه‌داران و مرفهان بی‌درد با نصیحت و پند و اندرز متنبه می‌شوند و به مبارزان راه آزادی پیوسته یا به آنان کمک می‌کنند آب در هاون می‌کوبند. بحث مبارزه، رفاه و سرمایه، بحث قیام و راحت‌طلبی، بحث دنیاخواهی و آخرت‌جویی 2مقوله‌ای است که هرگز با هم جمع نمی‌شوند و تنها آنهایی تا آخر خط با ما هستند که درد فقر و محرومیت و استضعاف را چشیده باشند. فقرا و متدینین بی‌بضاعت گردانندگان و برپادارندگان واقعی انقلاب‌ها هستند.» (29/4/67)
آنچه مهم است آن است که بدانیم انقلاب اسلامی در دهه پنجم خود همچنان نیازمند جوانان مومن انقلابی است که به‌عنوان پیشران‌های جامعه، برای دستیابی به قله تحقق تمدن اسلامی قدم بردارند و پیشرفت، آبادانی، عدالت، آزادی و امنیت همه‌جانبه را برای ملت شریف ایران به ارمغان آورده و همچنان اسوه دیگر ملت‌ها باشند.
