تقویم / رویداد/ تشکیل صلیب سرخ

کمیته بین‌المللی صلیب سرخ در فوریه سال۱۸۶۴ میلادی طبق موافقت‌نامه ژنو در سوئیس با هدف تخفیف آلام انسانی و حفظ و پیشرفت بهداشت عمومی تشکیل شد. ماجرا از اینجا شروع شد که «ژان هنری دونان» امدادگر سوئیسی، در سال۱۸۶۲ کتاب «خاطره‌ای از سولفرینو» را منتشر کرد و خواستار تشکیل جمعیت‌های امدادی داوطلب برای تسکین آلام اینگونه آسیب‌دیدگان از جنگ شد. او نوشت «آیا نباید امکاناتی در زمان صلح و آرامش وجود داشته باشد و جمعیت‌های امدادی با داوطلبانی ایثارگر و کاملا صالح تشکیل شوند که هدف‌شان مراقبت از زخمی‌ها در زمان جنگ باشد؟» انجمن ژنو (امور عام‌المنفعه) از پیشنهاد او استقبال کرد و در نتیجه یک کنفرانس بین‌‌المللی با شرکت نمایندگان ۱۶کشور در ژنو تشکیل و موافقت‌نامه ۱۸۶۴میلادی برای بهبود وضع مجروحان جنگ، تدوین شد و به امضای نمایندگان 12دولت از کشورهای شرکت‌کننده رسید. این معاهده ارتش‌ها را ملزم کرد تا از سربازان مجروح مراقبت کنند، بدون توجه به اینکه به کدام طرف درگیری تعلق دارند و نیز نشان واحدی را برای واحدهای درمانی معرفی کرد: صلیب سرخ در پس‌زمینه‌ای سفید. نقش اولیه کمیته بین‌المللی صلیب سرخ ایجاد هماهنگی بود. با این حال این سازمان به‌تدریج وارد عملیات میدانی نیز شد، چرا که به حضور یک میانجی بی‌طرف در میان طرف‌های متخاصم نیاز بود. در طول 50سال بعد از آن، با تأسیس جمعیت‌های ملی دامنه فعالیت‌های کمیته بین‌المللی صلیب سرخ گسترش یافت.
صلیب سرخ دارای 3بخش است. بخش اول کمیته بین‌المللی صلیب سرخ است که کمیته‌ای مستقل از ۲۵شهر سوئیس است و مرکز اصلی آن در ژنو قرار دارد. بخش دوم انجمن‌های صلیب سرخ و سومین بخش انجمن‌های ملی صلیب سرخ است. در طول جنگ‌ها کمیته بین‌المللی به‌عنوان واسطه‌ای میان انجمن‌های ملی صلیب سرخ و کشورهای درگیر در جنگ قرار می‌گیرد و از زندانیان جنگ در اردوگاه‌ها مراقبت کرده و راحتی و آرامش آنها را تأمین می‌کند؛ به نامه‌های آنها رسیدگی و تماس آنها را با خویشاوندان‌شان برقرار می‌کند. این سازمان همچنین به مردمی که دچار توفان، بیماری‌های همه‌گیر، قحطی و... می‌شوند، کمک‌رسانی می‌کند.