جهان روز/ نقطه سر سطر

امیر حمیدی نوید_ خبرنگار

 دوستی، در قالب یک فیلمنامه کوتاه، ماجرای زندگی را به شکل ایما و اشاره روایت می‌کرد؛ ‌او در قصه فیلمش از ماشینی می‌گفت که در جاده‌ای بی‌انتها، به‌سوی مقصدی نامعلوم درحرکت بود. جاده دنیا بود و ماشین و سرنشینان آن خود زندگی بودند. گاهی در طی مسیر کسی پیاده می‌شد و کسی سوار می‌شد، پیاده شدن تمثیل پایان زندگی بود و سوار شدن آغاز آن. اسم فیلم هم بود «نقطه سرسطر». آن فیلم هرگز ساخته نشد و زندگی و قصه فیلم روی کاغذ ماند؛ هر چند در عالم واقع زندگی داشت به راهش ادامه می‌داد و بی‌هیچ توقفی آدم‌ها می‌آمدند و می‌رفتند و برای راه بی‌انتها همچنان ادامه داشت و برایش نمی‌شد نقطه پایانی درنظر گرفت. نقطه سر آغاز یک ماجراجویی بود؛ نقطه یعنی شروع دوباره، یعنی حق مطلب و جمله تمام، متن می‌توانست بعد از آن هم ادامه پیدا کند و با شروعی دوباره داستان را گسترش بدهد و اتفاقات بعدی را روایت کند. می‌توانست ادامه هم پیدا نکند و نیمه‌تمام بماند؛ مثل ادامه زندگی بعضی ها که با مرگ در جوانی ادامه پیدا نمی‌کند؛ از این زاویه مرگ یعنی نقطه پایان یک زندگی و ادامه زندگی دیگران بدون او. بدین ترتیب در تقویم جهانی، 15سپتامبر مطابق با 24 شهریور روز نقطه نامگذاری شده و در علت نامگذاری آن گفته‌اند که نقطه نمادِ جسارت،خلاقیت و همکاری است و ماجرای نامگذاری این روز، به سال ۲۰۰۹ برمی گردد، زمانی که آموزگاری داستان «نقطه» نوشته پیتر رینولدز را برای دانش‌آموزانش تعریف می‌کند. محتوای داستان رینولدز نشان‌دهنده این است که چگونه یک نقطه می‌تواند نماد خلاقیت باشد. این داستان، استعاره‌ای از شروع هم هست؛ شروع نوشتن یک کتاب، راه‌اندازی یک کسب‌ وکار جدید و شروع ساخت یک فیلم. در روز نقطه، این پیام داستان گسترش پیدا می‌کند که نقطه فقط یک علامت نگارشی ‌ نیست و می تواند الهام بخش هم باشد. داستان نقطه می‌تواند تا آنجا ادامه پیدا کند که داستانی اگر روی یک کاغذ آغاز شده، اکنون می‌تواند به مردم سراسر دنیا و در هر سنی کمک کند تا قدرت و پتانسیل خلاقیت را دوباره کشف کنند. قصه آن فیلمنامه نوشته شده و فیلم ساخته نشده در آن سال‌های دور، هم برای نویسنده‌اش و هم برای ما ادامه پیدا کرده است، درست مثل زندگی.