از منفی2 تا قله المپیک

باورت نداشتیم! چه وقتی که 2سال پیش برنز آسیایی گرفتی و چه امسال که در 2 جام‌جهانی قهرمان شدی. در ذهن ما قهرمان شکل و شمایل دیگری داشت. مگر می‌شود پرستار باشی، در زیرزمین بیمارستان چند تیر زده باشی و به تیم ملی برسی؟ مگر می‌شود شب‌ها را کنار بیماران صبح کنی و امید مدالمان باشی ‌آن هم در المپیک، آن هم در تیراندازی؟ که اگر باورت داشتیم، دیروز پای یکی از مسئولان موقع رفتن به سالن شمشیربازی می‌لرزید و می‌گفت شاید جواد هم کاری کند. اما نه، هیچ‌کدام از ما منتظر مدالت نبودیم. ولی تو به همه باورهایمان و همه رکوردهایی که المپیک داشت، یک جا شلیک کردی و ما خجالت‌زده به تو افتخار کردیم. و انگار تو همه امیدت به‌خودت بود و به خدایت.

   از بیمارستان تا توکیو
جواد فروغی دیروز برای ورزش ایران تاریخ دیگری نوشت. او در مسابقات تپانچه بادی 10متر با امتیاز 244.8 و بالاتر از تیراندازان صربستان و چین مدال طلا گرفت. شاید هیچ‌کس به اندازه خود جواد فروغی منتظر مدال طلا نبود. او بعد از قهرمانی در توکیو می‌گوید: «عکس مدال طلا را در پروفایلم قرار داده بودم. حتی ساخت مدال المپیک را با دقت نگاه می‌کردم و می‌دانستم وزن آن 538گرم و جنس آن از نقره با روکش طلاست و در نهایت هم به آن رسیدم.» فروغی این مدال را لطف خدا می‌داند: «این مدال اول به‌خاطر لطف خداست، دوم هم لطف خداست و سوم هم لطف اوست. واقعا خدا در مرحله فینال به من آرامش داد. وقتی که با نفرات قبلی اختلاف امتیاز پیدا کردم، آرامشم بیشتر شد.» فروغی متولد ایلام است و پرستار بیمارستان بقیه‌الله. اواخر دهه90 در مسابقاتی که در طبقه منفی2 بیمارستان برگزار شد، اتفاقی تیراندازی را آغاز کرد و با پیشنهاد یکی از دوستانش پیگیر این رشته شد. او می‌گوید به‌خاطر مشکل قلبی‌اش هیچ‌وقت به ورزش فکر نمی‌کرده است چه برسد به المپیک و مدالش: «من از نوجوانی مشکل دریچه میترال دارم و این مسئله باعث می‌شود برخی از اوقات روز تپش قلب داشته باشم. به همین‌خاطر اصلا این تصور را نداشتم در رشته‌ای مثل تیراندازی که نیاز به ثبات دست دارد، فعالیت کنم و مدال المپیک بگیرم.» فروغی از مربیانش نجفی و محسن نصراصفهانی تشکر کرده و از اینکه خانواده‌اش از این مدال خوشحال شده‌اند، خوشحال است.

 3 اهمیت ویژه مدال فروغی
این مدال ارزش ویژه‌ای برای ورزش ایران داشت. اول به‌خاطر آنکه در هیچ‌یک از المپیک‌های قبلی روز‌های اول مدالی برای ورزش ایران نداشت چه برسد به اینکه این مدال طلا باشد. خاطره تلخ المپیک2008 پکن را فراموش نکرده‌ایم که مثل همه بازی‌ها امیدمان به مدال‌های روز آخر کشتی و وزنه‌برداری بود و در روز‌های آخر فقط مراد محمدی و هادی ساعی بودند که برایمان مدال آوردند. اما مدال طلای جواد دومین مدال طلایی بود که در بازی‌های توکیو به‌دست آمد. ایران بعد از چین مدال گرفت و حتی برای چند ساعت در رده دوم جدول جا خوش کرد. این جایگاه به قدری رؤیایی بود که برخی از کاربران در توییتر نوشته بودند: «ما دوم شدیم، بازی‌ها را همین جا به‌پایان ببرید.» دومین نکته مهم درباره مدال فروغی این بود که یک رشته به رشته‌های مدال‌آور ایران اضافه شد. از بازی‌های 1948 لندن تا 2000 سیدنی همه مدال‌های ایران فقط در 2رشته کشتی و وزنه‌برداری به‌دست آمده بود.
در سیدنی بود که ساعی برای نخستین بار در تکواندو به مدال رسید. در بازی‌های لندن هم احسان حدادی در دوومیدانی مدال گرفت. حالا تیراندازی پنجمین رشته مدال‌آور در ورزش ایران است. می‌شود امیدوار بود و در رشته‌های دیگر هم برای مدال المپیک سرمایه‌گذاری کرد. ضمن اینکه این مدال آرامش را به کاروان ایران آورد. باز به المپیک پکن برگردیم؛ تا روزهای آخر هیچ‌یک از ورزشکاران ایران به مدال نرسیده بودند و فشاری که برای مدال‌آوری روی کاروان بود، استرس ورزشکارانی را که هنوز پا به مسابقات نگذاشته بودند دوچندان کرده بود. در بقیه المپیک‌ها هم تقریبا وضعیت همین بود. اما در توکیو با مدال فروغی بقیه می‌توانند با استرس کمتری مسابقه بدهند.
این مدال استرس مدیران ورزش را هم کاهش داد. با وضعیتی که وزنه‌برداری‌، تکواندو و حتی کشتی دارد آنها نگران بودند که کابوس بازی‌های 2008 در توکیو تکرار شود. حتی مسئولان کاروان از خبرنگاران حاضر در توکیو خواسته بودند تا توقع مردم را پایین بیاورند. مهدی علی‌نژاد، معاون وزیر ورزش گفته بود: «توقع مردم را پایین بیاورید، قرار نیست ما در هر رشته‌ای مدال بیاوریم.»

  چرا وزیر در سالن نبود؟
دیروز بعد از مدال فروغی تبریک‌ها به‌سمت او سرازیر شدند. از وزیر ورزش گرفته تا علی دایی و بقیه. مسعود سلطانی‌فر، وزیر ورزش بعد از پیام تبریک مدعی شد: «در تهران در گوش جواد فروغی گفتم که به‌احتمال زیاد در المپیک طلایی است.» اما اگر وزیر واقعا فکر می‌کرد فروغی می‌تواند مدال بگیرد، چرا به‌جای سالن تیراندازی به سالن شمشیربازی رفت؟

  رکوردهای فروغی
امتیازی که دیروز فروغی ثبت کرد، به‌عنوان بهترین رکورد تپانچه بادی مردان در باز‌ی‌های المپیک ثبت شد. او حالا مسن‌ترین مدال‌آور تاریخ ورزش ایران است. محمود نامجو در بازی‌های المپیک 1956 ملبورن در 38سالگی مدال برنز وزنه‌برداری را گرفت. فروغی در 41سالگی به مدال رسید. مدال او بیست‌ودومین مدال طلا و هفتادمین مدال تاریخ ورزش ایران در المپیک‌هاست.

  در انتظار مدال بعدی باشیم؟
علی دادگر، رئیس فدراسیون تیراندازی پای سکو 5هزار یورو به فروغی پاداش داد؛ 3هزار برای مدال و 2هزار هم برای شکستن رکورد. دادگر دیروز مدال فروغی را به رسانه‌هایی تقدیم کرد که در این سال‌ها از او و فدراسیونش بیشترین انتقاد را کرده بودند. فروغی سه‌شنبه این هفته در تپانچه بادی مختلط مسابقه می‌دهد. آیا او می‌تواند دوباره مدال بگیرد؟

    حذف دختران
آرمینا صادقیان و فاطمه کرم‌زاده هم دیروز در تفنگ ۱۰‌متر بادی مسابقه دادند اما به فینال نرسیدند. کرم‌زاده با ثبت امتیاز ۶۲۴.9 در رده بیست‌وسوم قرار گرفت. صادقیان هم با ۶۲۲.6 امتیاز نفر سی‌ام بود. الهام هاشمی، سرمربی تیم بعد از شکست شاگردانش گفته است: «دختران ما کم‌سن‌وسال و بی‌تجربه بودند. فشار مسابقه بر عملکرد بسیاری از بزرگان این رشته هم تأثیر منفی داشت و آنها هم نتوانستند خوب کار کنند.»