احقاق حق

حمیدرضا محمدی 

آقازاده است؛ پدرش واقعا آقا بود و استاد، در فقه و فلسفه. او را حرکت‌دهنده شورای انقلاب می‌دانستند و تنها رجل پس از انقلاب هم بود که امام در سوگش گریست.
«علی مطهری» که 12سال، نمایندگی مردم تهران در مجلس شورای اسلامی را تجربه کرد، برای نخستین‌بار، در تاریخ نظام جمهوری اسلامی، با ابرام و اصرار بسیار، از یکی از حقوق قانونی مجلس، ناظر به اصل 88قانون اساسی استفاده کرده و توانست آن را به کرسی بنشاند: «در هر مورد که حداقل یک‌چهارم کل نمایندگان مجلس شورای اسلامی از رئیس‌جمهور و یا هر یک از نمایندگان از وزیر مسئول، درباره یکی از وظایف آنان سؤال کنند، رئیس‌جمهور یا وزیر موظف است در مجلس حاضر شود و به سؤال جواب دهد و این جواب نباید در مورد رئیس‌جمهور بیش از یک‌ماه و در مورد وزیر بیش از 10روز به تأخیر افتد مگر با عذر موجه به تشخیص مجلس شورای اسلامی.»
او در رأس سؤال‌کنندگان بود. سؤال اگرچه در 5تیر 1390، اعلام وصول شد و یکصد نماینده، ذیل آن ‌را امضا کردند اما ماجرا آن‌قدر کش‌و‌قوس پیدا کرد که با کنارکشیدن 21نماینده، ، سرانجام در 24اسفند همان‌سال سؤال از رئیس‌جمهور  اجرایی شد. نمایندگان و مطهری به نمایندگی از آنان، در متن سؤال خود، که در 16بهمن، منتشر شده بود، 10‌سؤال را برشمردند. از جمله آنکه «مجلس در رأس امور نیست» که محمود احمدی‌نژاد گفته بود به چالش کشیدند و یا در پرسشی دیگر، ضرورت عزل وزیر خارجه در سنگال مطرح شد که سبب‌ساز «تحقیر شخصیت ایشان» و همچنین «آسیب به نظام جمهوری اسلامی ایران در سطح جهان» شد و البته «ترویج مکتب ایران به‌جای مکتب اسلام» مورد‌سؤال قرار‌گرفت که «ضدیت با مبانی انقلاب اسلامی» داشت.
پس از این اتفاق تاریخی، مطهری، عملی‌کردن این اصل قانون اساسی را «نشانه اقتدار مجلس و وجود مردم‌سالاری در ایران» دانست که منجر به شکستن «تابوی سؤال از رئیس‌جمهور» شد.