زنان بدون مردان

ستایش یگانه     

با اینکه از اواخر دهه30 تا اویل دهه40، تلاش‌هایی تامین حقوق زنان  در ایران صورت گرفت و آزادی نسبی برقرار شد، اما هنوز راه زیادی برای پذیرش تساوی حقوق زن و مرد نزد توده مردم وجود داشت. در این سال‌ها دولت با اعطای حق رأی به زنان در سال 1341 یا به‌کار گماردن آنها در مناصبی که پیش‌تر تنها مردان حق ورود به آن حیطه‌ها را داشتند، سعی می‌کرد عرصه را برای ورود زنان به اجتماع مهیا کند. این تلاش‌ها در شهرهای بزرگی مثل تهران تا حدودی مفید افتاده بود، اما سپردن مسئولیت‌های کلان به زنان در شهرهای کوچک و روستاها همچنان کاری صعب و پرمخاطره و نیازمند حمایت دولت بود. در سال 1342، وزارت کشور برای نخستین بار زنی را به‌عنوان کدخدا تعیین کرد. این زن که گلنار یبلوئی نام داشت و سی‌وپنج‌ساله بود، به سِمت کدخدای دهکده «خمسلو» از قُرای فریدن اصفهان منصوب شد. حکم کدخدایی گلنار را شریعتی‌اهری، فرماندار فریدن، صادر کرد و گلنار از روز 5شهریور 1342رسما کدخدای قریه خمسلو شد. گلنار، در مصاحبه با خبرنگار روزنامه «کیهان» در فریدن، برنامه کار خود را به این شرح اعلام کرده بود:
1- ایجاد صلح و صفا بین اهالی و رفع هرگونه اختلاف
2- بالا بردن سطح کشت و ازدیاد محصولات کشاورزی
3- حفظ نظم محل و بالا بردن سطح فکر بانوان و راهنمایی آنان در امور خانه‌داری و امور اجتماعی
4- اجرای قانون و دستورات دولتی با رعایت عدالت و مساوات
5- وصول کامل سهمیه 5درصد عمران از مالکین و کوشش در راه پیشرفت امور فرهنگی.