آمد نو‌‌بهار

بهروز مبصری| پژوهشگر فرهنگی:

از کوه‌های هفتادقله اراک و پرواز عقاب‌های تیزبین در بالاترین ارتفاع کوهستان تا دست پهناور زرند که نگین پسته‌کاری استان است، از پرواز پرندگان خوش‌الحان و جاری شدن چشمه‌های جوشان در کوهسار و آواز کبک‌ها در دامنه کوهستان تا آواز قمریان دشت‌ها، آرام‌آرام، فرارسیدن بهار را مژده می‌دهند. 

کوچ کلاغ‌ها از آبادی‌ها از رفتن سرما و آمدن بهار خبر می‌دهد.  نغمه خوش گنجشک‌ها در سپیده‌دم روز آفتابی و دمیدن علفزار در دشت‌ها و سر بر‌آوردن شقایق‌ها در دشت و صحرا جلوه‌های زیبای آفرینش این جهان هستی را تداعی می‌کنند. اگر طلوع آفتاب در کنار ساحل دریا زیبایی خاص خود را دارد، طلوع آفتاب در دل کویر نیز به همان اندازه زیباست. برچیدن وسایل گرمایشی و تعویض لباس‌های ضخیم زمستانی به لباس‌های بهاری خبر از رسیدن بهار می‌دهد که همراه با شادی و یکدلی است. مردم مرکزی به همراه دیگر مردمان کهن‌سرزمین ایران به استقبال بهار می‌روند. 

اهالی هر کدام از شهرها آیین و رسوم خود را در استقبال از نوروز دارند؛ از مردم اراک که با پختن نان فتیر و شیرینی‌های خاص به استقبال نوروز می‌روند تا اهالی زرند که در این ایام به پختن نان خاصی به نام «تو تک» (به قطر دهانه یک استکان و ضخامت یک‌سانتی) می‌پردازند. اما در این میان ایل بزرگ شاهسون قدری زودتر به پیشواز بهار می‌روند که به مراسم آنها «کوسه ‌لر» می‌گویند. مراسم کوسه ‌لر یا کوسه گلین به معنی کوسه و عروس است. 

این آیین که به شکل نمایشی برگزار می‌شود به شادمانی شکستن کمر سرما و قرار گرفتن در آستانه فصل باران و خوشِ بهار از سوی روستاییان به اجرا درمی‌آید. استان از شرایط اقلیمی خاص و فرهنگ‌های متفاوت برخوردار است. بهار در مرکزی به دلیل وجود روستاهای زیاد (فقط در ساوه 492 روستا وجود دارد) زیبایی‌های خاص و منحصربه‌فردی دارد. حتما زیبایی‌های این دیار را در آستانه نوروز از نزدیک ببینید.