کالدرون گوشه پرده را بالا زد

بالاخره بخت به گابریل کالدرون رو‌کرد و بعد از سریال مسابقات دوستانه لغو شده در اردوی ترکیه، او توانست تیمش را در قالب 2بازی جام شهدا محک بزند. دیدار با نیروی زمینی که پرسپولیس در آن تقریبا با ترکیب اصلی‌اش به میدان رفته بود، نکات مهمی داشت که شاید تا حدودی تصویر این تیم در لیگ نوزدهم را روشن کرده باشد.
   پرسپولیس بازی با نیروی زمینی را با چینش 1-4-1-4 شروع کرد. 4 دفاع در زمین حاضر بودند، یک هافبک دفاعی جلوی آنها توپ می‌زد، 4 هافبک خط جلوتر را تشکیل می‌دادند و علی علیپور هم تنها مهاجم تیم بود. نکته عجیب اینجاست که با وجود حضور احمد نوراللهی که اصالتا هافبک دفاعی است، کالدرون از این بازیکن در صف هافبک‌های هجومی بهره برد و امید عالیشاه را به‌عنوان هافبک دفاعی به میدان فرستاد. با توجه به اینکه فعلا خبری از مهاجم خارجی نیست و حتی درصورت جذب این مهاجم هم بعید است او به مسابقات چند هفته اول برسد، احتمالا کالدرون لیگ را با همین آرایش آغاز خواهد کرد.
  کالدرون بعد از بازی با سایپا گفته بود مقابل نیروی زمینی تیم اصلی‌اش را به میدان خواهد فرستاد. اگر او همین کار را کرده باشد، ترکیب اولیه بازی جمعه نکات قابل‌توجهی داشته است؛ به‌عنوان مثال می‌توان از علاقه کالدرون به فرشاد احمدزاده سخن گفت. مربی آرژانتینی در این بازی مهدی ترابی و وحید امیری را در اختیار داشت، اما هر دوی آنها را در سمت چپ زمین به‌کار گرفت تا سمت راست به‌طور کامل در اختیار فرشاد احمدزاده باقی بماند. احمدزاده نیمه دوم بازی با سایپا هم در همین منطقه از زمین به بازی گرفته شده بود. همچنین ترجیح داده شدن محمد نادری به محمد انصاری در پست دفاع چپ، احتمالا نشان می‌دهد نادری گزینه اول سرمربی سرخ‌ها برای این منطقه است.
    از قرار معلوم مهدی شریفی سومین خروجی پرسپولیس است؛ دیگر بازیکنی که با سلیقه شخص گابریل کالدرون از جمع سرخپوشان کنار گذاشته می‌شود. این در حالی است که انتخاب شریفی قطعا کمترین حساسیت را به‌دنبال خواهد آورد. چرایش را هم می‌توانید با دقت در عملکرد بازیکنی مثل امیر روستایی دریابید؛ بازیکنی که از کمترین فرصت برای خودنمایی استفاده کرد. روستایی در دقایق کوتاه حضورش برابر نیروی‌زمینی درخشان ظاهر شد. او یک پاس عالی داد و یک گل هوشمندانه زد. شریفی اما در موقعیت‌هایی که داشت نتوانست کالدرون را متقاعد کند؛ فرصت‌هایی که آخرین آنها در بازی با سایپا بود.
   این محمدامین اسدی هم قشنگ برای خودش پدیده است. هر چقدر برانکو و بعدش کالدرون به او فرصت دادند که خودش را نشان بدهد، فایده نداشت که نداشت. اسدی همه موقعیت خراب کردن‌های مهاجمان این سالیان پرسپولیس را دارد، اما از شم گلزنی آنها بویی نبرده. قاب تکراری از او، توپ‌هایی است که خراب می‌کند و بعد با چشمان گرد و متعجب افسوس می‌خورد. خسته نباشی رفیق!