جامعه
غم سیف‌آباد پس از سیل
همشهری از شرایط زندگی روستاییان پس از سیل گزارش می‌دهد
جواد افتخاری| خراسان رضوی-خبرنگار:
مدتی از پایان سیل‌های خسارت‌بار در بردسکن می‌گذرد؛ بارندگی‌هایی که بسیاری را بی‌خانمان کرد و همچنین با از بین بردن باغ‌ها به برخی کشاورزان خسارت‌های سنگینی وارد آورد. سیف‌آباد یکی از روستاهای بردسکن بود که بیشترین خسارت شهرستان براثر سیلاب را متحمل شد به طوری که به دلیل شدت بارندگی و ورود حجم عظیمی از سیل به داخل روستا دستور تخلیه آن برای چند روزی صادر شد. هنوز هم برخی از ساکنان این روستا زندگی را در چادرهای هلال‌احمر سپری می‌کنند.
تسهیلات نمی‌دهند
وارد روستا که می‌شویم هنوز برخی اهالی در گل‌ولای به سر می‌برند. از اهالی می‌خواهیم نقاطی از روستا را که خسارت بیشتری از سیلاب دیده‌اند نشانمان دهند. یکی از اهالی که در آفتاب نشسته با خنده می‌گوید بروید دنبال جایی باشید که خسارت ندیده باشد. به سراغ پیرمردی که به همراه همسر و فرزند خود در گوشه‌ای از خانه تخریب‌شده‌شان نشسته می‌روم. به دلیل بیماری و درد پایی که دارد به سختی از جای خود بلند می‌شود. وی که خود را «علیرضا عباسپور» معرفی می‌کند درباره زمانی که بخشی از خانه براثر باران و سیلاب تخریب شد، بیان می‌کند: در آن روز به همراه خانواده به شهر بردسکن رفته بودیم و کسی در خانه نبود و وقتی برگشتیم با خانه تخریب‌شده مواجه شدیم.
این پیرمرد با بیان این‌که تمامی زیرزمین خانه را آب فراگرفته بود، می‌افزاید: متاسفانه بسیاری از وسایلمان در زیرزمین و آوار مدفون شد و نتوانستیم بسیاری از وسایل را بیرون بیاوریم. عباسپور با اشاره به این‌که حدود 10 روزی است که وضعیت ما همین‌گونه است، توضیح می‌دهد: بعد از سیلاب افراد بسیاری برای عکس‌برداری و فیلم‌برداری به روستا آمدند اما در همین حد خلاصه شد و رفتند.
وی تصریح می‌کند: وقتی برای گرفتن مبلغی به منظور آواربرداری و ساخت دیوار اطراف حیاط به بنیاد مسکن رفتم اعلام کردند چون خانه‌مان وام دارد هیچ مبلغی برای کمک به ما تعلق نمی‌گیرد. نمی‌دانم برای بیرون آوردن وسایلمان از زیر آوار چه باید بکنیم.
مسئولان کمک کنند
عباسپور می‌گوید: چون خانه دیوار ندارد شب‌ها تا صبح پشت در اتاقمان حیوانات ولگرد می‌آیند، با این وضعیت جسمی که دارم حتی خودم هم نمی‌توانم کاری کنم، هیچ‌کس به کمک ما نیامد تا لااقل خاک‌های داخل حیاط را برداریم.
او می‌افزاید: تنها تقاضای ما این است که کمک کنند فقط اطراف خانه را دیوار بکشیم. خودم به دلیل بیماری توان این کار را ندارم. این پیرمرد خاطرنشان می‌کند: فقط در همان روزهای اول نیروهای هلال‌احمر کمکمان کردند و مقداری از وسایل را از زیرزمین بیرون آوردند. عباسپور که بغض گلویش را گرفته ادامه می‌دهد: ما وام بلاعوضی نمی‌خواهیم فقط مقداری تسهیلات بدهند تا بتوانیم بخشی از خانه را مرمت کنیم آن را پس خواهیم داد.
شروع کشاورزی از صفر
در ادامه با خانمی که در باغ خود نشسته و با دست خالی در حال جمع‌آوری گل‌ولای از پشته‌های باغش است گفت‌و‌گو می‌کنیم. بانو شعبانی با بیان این‌که بخش بسیاری از باغ تخریب شده است و انگورها در زیر گل‌ولای مدفون شده‌اند، می‌گوید: این گل‌ولای به دلیل سنگین بودن باید با دست برداشته شود.
وی با بیان این‌که به 2 باغی که داشته‌ایم خسارت‌های بسیاری وارده شده است با چشمانی اشکبار از ما می‌خواهد مشکلات را به گوش مسئولان برسانیم تا به دادشان برسند. این خانم با اشاره به این‌که تنها درآمدش از همین باغ بوده است، می‌افزاید: چندین دام داشته‌ایم که در سیل از بین رفتند و خانه دو پسرم هم تخریب شده است. شعبانی ادامه می‌دهد: با از بین رفتن باغ‌ها باید مجدد از صفر آغاز کنیم، سیل اخیر برای کشاورزان و اهالی این روستا یک فاجعه بود و خسارت‌های بسیاری را بر جای گذاشت. وی با بیان این‌که در داخل جوی‌های باغ تخم پیاز بسیاری ریخته بودم و همه سبز شده بودند، می‌گوید: به خاطر سیلاب همه آنها از بین رفتند و اکنون هیچ اثری از آنها نیست.
جهیزیه زیر آوار
در ادامه با خانم دیگری مواجه می‌شویم که در گوشه حیاط خود نشسته است. بخشی از خانه وی کاملا تخریب شده و جهیزیه دخترش که تا چند وقت دیگر می‌خواهد به خانه بخت برود همچنان زیر آوار است. وی که خود را «فاطمه هاشمی» معرفی می‌کند، می‌گوید: روی این زیرزمین که جهیزیه دخترم در آنجا گذاشته شده بود 4 اتاق قرار داشت که بر اثر سیلاب تمامی آنها تخریب و وسایل نیز زیر آوار مدفون شد. تنها وسیله‌ای که از زیر آوار بیرون آورده شد آویزی بود که به جمع‌کننده ضایعات دادیم. وی همچنان که محل مدفون شدن وسایل را در زیر آوار نشان می‌دهد، اظهار می‌کند: همچنان منتظریم یکی برای کمک بیاید و بتوانیم آواربرداری کنیم و وسایل را بیرون بیاوریم.
قطع جیره غذایی
به سراغ افرادی می‌رویم که به دلیل تخریب صد درصدی منازل مسکونی‌شان در حسینیه روستا و در چادرهای هلال‌احمر اسکان داده شده‌اند. یکی از این افراد که 5 فرزند کوچک دارد، می‌گوید: متأسفانه جیره غذایی‌مان را قطع کرده‌اند و از سویی درآمد ندارم و نمی‌دانم چه باید بکنم. او خود را «زینب کل‌میشی» و همسرش را «محمود حبیبی‌پور» معرفی می‌کند و ادامه می‌دهد: شوهرم بیمار است و تحت پوشش کمیته امداد قرار داریم. او وضعیت را رضایت‌بخش نمی‌داند و بیان می‌کند: تأمین هزینه‌های مورد نیاز در توانم نیست.
تخریب صد درصدی 15 منزل روستایی
در روستا خانه‌هایی به چشم می‌خورد که زمانی افرادی در آنها اقامت داشتند و اکنون فقط در ورودی‌شان مانده و اثری از قسمت‌های دیگر بنا نیست. رئیس شورای روستای سیف‌آباد در خصوص وضعیت روستا توضیح می‌دهد: حدود 15 منزل مسکونی صد درصد تخریب و 60 واحد دیگر دچار خسارت شده‌اند. «قاسم علیزاده» با اشاره به این‌که تمامی خسارت‌هایی که به روستا وارد شده طی نامه‌ای به صورت مکتوب به بنیاد مسکن داده شده است، می‌گوید: برای بازسازی هر منزل مسکونی به حدود 100 میلیون تومان اعتبار نیاز است.
وی با اعلام این‌که همه مسئولان کمک‌رسانی بسیار خوبی در روزهایی که اهالی روستا درگیر سیلاب بودند داشتند، می‌افزاید: براساس آنچه اعلام شده است اکنون فقط تسهیلات مقاوم‌سازی اختصاص می‌دهند. تمامی افراد به بنیاد مسکن معرفی شده‌اند و منازلی که تخریب جزئی داشته‌اند در اولویت‌های بعدی قرار دارند.
رئیس شورای روستای سیف‌آباد با بیان این‌که هنوز هم 7 خانوار به دلیل این‌که خانه‌هایشان صد درصد تخریب شده در چادرهای هلال‌احمر اسکان داده شده‌اند، بیان می‌کند: در وضعیت فعلی فقط نیازمند اختصاص به موقع تسهیلات هستیم.
علیزاده با اشاره به این‌که به دلیل خسارت‌های واردشده به بخش کشاورزی تا چند سال محصولی نخواهند داشت، ادامه می‌دهد: باغ‌های شمال روستا که محل ورود سیلاب بوده صد درصد تخریب شده است. وی با بیان این‌که به دلیل پرداخت نشدن به موقع تعهدات از سوی بیمه بسیاری از باغ‌ها بیمه نشده‌اند، می‌گوید: بیمه جوابگوی جبران به موقع خسارت‌های واردشده به کشاورزان نیست.
رقم تسهیلات بسیار کم است
دهیار روستای سیف‌آباد با اشاره به این‌که مقرر شده است تا چند روز آینده گروه آواربرداری به روستا بیایند، ابراز می‌کند: روستا دارای 314 خانوار و 1080 نفر جمعیت است. «حمید توکلی» با بیان این‌که حدود 600 نفر از جمعیت روستا را مردان و باقی را زنان تشکیل می‌دهند، می‌گوید: شغل همه مردم روستا کشاورزی و دامداری است. وی ادامه می‌دهد: از آنجا که مصالح ساختمانی بسیار گران شده روستاییان با این رقم تسهیلاتی که برای ساخت بنا اعلام شده است نمی‌توانند کار خاصی انجام دهند و نیازمند حمایت بیشتری هستند.
در همینه زمینه :
