جسارت

جست‌وجوی طولانی رسول صدرعاملی برای یافتن بازیگران «دیشب باباتو دیدم آیدا» گرچه درمورد بازیگر نقش آیدا به نتیجه درخوری نرسید ولی یکی دو بازیگر فرعی فیلم، در همان فرصت‌های زودگذری که برای حضور مقابل دوربین یافتند دیده شدند. طناز طباطبایی هم با نقشی کوتاه در فیلم صدرعاملی به سینما آمد و برخلاف بسیاری از دختران جوانی که از اواخر دهه70 و اوایل دهه80 در فیلم‌های «تین‌ایجری» مقابل دوربین رفتند و خیلی زود فراموش شدند، توانست دوام بیاورد و گام به گام پیشرفت کند.

 طبیعتا در فیلمی چون «طهران تهران» نه طناز طباطبایی که هیچ بازیگری نمی‌توانست معجزه کند ولی به‌مرور نقش‌های جذاب هم از راه رسیدند؛ مثل نقش دختر معتاد در «مرهم» داودنژاد که بازی در آن علاوه بر استعداد به جسارت هم نیاز داشت. 
با مرهم توانایی طناز طباطبایی به‌چشم آمد و «هیس! دخترها فریاد نمی‌زنند» حکم سکوی پرش او را داشت. در فیلم پرفروش درخشنده، طباطبایی در کانون محوری فیلم قرار گرفته و انرژی و گرمایی تازه به مایه ملودرام اثر اضافه می‌کرد. این همان اتفاقی بود که طناز طباطبایی را از نقش مکمل به نقش اصلی رساند و از سینمای متفاوت به سینمای جریان اصلی؛ هرچند طباطبایی کوشید تا در دایره تکرار نیفتد و کنار سینما، سر از تئاتر هم درآورد که در این سال‌ها تبدیل به پایگاه کسب اعتبار هنری برای بازیگران جوان سینما شده است. نکته جالب‌توجه درمورد طناز طباطبایی تفاوت معنادار نقش‌هایش است. 
این تفاوت‌ها گاهی نتیجه نمی‌دهد و به حضور در فیلمی از جنس «پنجاه قدم آخر» می‌انجامد ولی کنارش «خشم و هیاهو» را هم باید دید که جلوه بارز شور جوانی و شیفتگی‌ای است که به تراژدی می‌انجامد. سوءاستفاده‌ای که از احساسات دختر جوان در خشم و هیاهو صورت می‌گیرد به‌نوعی دیگر در نقش طباطبایی در «آرایش غلیظ» هم قابل مشاهده است. اما جنس دختر فریب‌خورده و رهاشده در این فیلم‌ها، متمایز از یکدیگر است. طناز طباطبایی 2سال پیش با «ویلایی‌ها» در جشنواره حاضر بود و امسال با «طلا»ی شهبازی به فستیوال آمده است.
 بازیگری که حالا در اوج پختگی قرار دارد و همچنان جسارتش را حفظ کرده شاید با فیلم تازه شهبازی بتواند طعم شیرین موفقیت را بچشد و جایگاهش را ارتقا دهد.