آمدند آنان که تا پیش از این آرزو بودند. آمدند و حال ما را چهارفصل کردند آنسان که از خوشحالی 12هزار و ۷۰۲ شمع روشن کردیم برای این خانمها و آقایان که نام بیشترشان لیانا، کیان، آوا یا لئام است!
کمتر کسی به اندازه چارلی چاپلین توانست جادو را به پرده نقرهای بکشاند؛ هنرمندی که بیش از 75سال در صنعت سینما کار کرد و در طول دوران فعالیت هنریاش، 3بار موفق به گرفتن جایزه اسکار شد.
بهترین بود؛ بهترین زمان خودش. آنقدر خوب بود که میتوانست پس از طاقتفرساترین نودوچند دقیقه فوتبال هم برای آنچه خودش تخلیه انرژی مینامید، تنیس بازی کند.
وقتی کرونا تازه همهگیر شده بود، تصور نمیکردیم قرار است مدتها با بیماری و پیامدهای آن دست و پنجه نرم کنیم. نخستین هفتههای خانهنشینی و قرنطینه را، با وجود اینکه ترسیده و نگران بودیم، با امید سپری کردیم و سعی داشتیم روحیه شخصی و جمعی را حفظ کنیم.
صدای خاص و آشنای او نوستالژی دههشصتیهاست؛ کسی که برای کودکان دیروز خاطرات خوشی را به جای گذاشتهاست؛ از سریال «دنیای شیرین» گرفته تا «دنیای شیرین دریا» و «جور دیگری باید دید». بهروز بقایی، بازیگر، کارگردان و فیلمنامه نویس، دانشآموخته رشته بازیگری و کارگردانی است.
امروز را نگاه نکنید که معماری خانههای پایتخت، قربانی سرعت ساختوساز شده و به ندرت میتوان در شهر تهران نشانی از خانهای منحصربهفرد با معماری زیبا پیدا کرد.
حالا که هر کدام در جزیره اختصاصی خودمان زندگی نمیکنیم، باید به تأثیری که رفتارهایمان بر دیگران میگذارند توجه کنیم. رفتارهای انسانها در تعامل با یکدیگر است، پس خطای یکی به آزرده شدن دیگری منجر میشود.