گل اول به دروازه تلویزیون

از آخرین برنامه‌90 که 20اسفند سال گذشته روی آنتن رفت، تا انتشار برنامه اینترنتی کلاسیکو، عادل فردوسی‌پور نزدیک به 9‌ماه منتظر ماند. به‌نظر می‌رسید او در این مدت همچنان امیدوار بوده امکان دوباره‌ای برایش فراهم شود تا تولید برنامه محبوبش را از سر بگیرد.

برنامه‌ای که یکشنبه‌شب روی چند پلتفرم اینترنتی پخش شد، فارغ از کیفیت محتوایی‌اش، یک پیام روشن داشت؛ ناامیدی فردوسی‌پور از تلویزیون! موفق‌ترین چهره تلویزیونی پس از انقلاب، حالا دیگر مطمئن شده نه رایزنی‌ها فایده‌ای دارد و نه فشار افکار عمومی می‌تواند تصمیم مدیران صداوسیما را تغییر دهد. شواهد می‌گوید با علم به این واقعیت بوده که عادل فردوسی‌پور بالاخره پذیرفته باید در زمینی متفاوت پا به توپ شود.

  پیروزی یا شکست؟
اما آیا برنامه «کلاسیکو» آنگونه که طرفداران عادل فردوسی‌پور می‌گویند، یک پیروزی دیگر در کارنامه او بود یا باید حق را به کسانی بدهیم که معتقدند این برنامه پر از ایراد بوده و نشانه‌ای از پایان دوران فردوسی‌پور؟
هر جوابی به این سؤال می‌تواند اشتباه باشد وقتی به یاد بیاوریم که برنامه90 فردوسی‌پور اگر توانست جایگاهی پیدا کند، نه به‌خاطر یک تک برنامه یا تک آیتم، که به‌دلیل پافشاری‌اش بر موضوعاتی مانند شفاف‌سازی، ضرورت پاسخگویی در هر سطح و دوری از برخی بده‌بستان‌های مرسوم در دیگر برنامه‌های تلویزیونی بود. فراموش نکنیم که برند90 و قضاوتی که درباره آن می‌شود، محصول نزدیک به 18سال برنامه‌سازی بوده است.کلاسیکو، برنامه‌ای خوش‌فرم و خوش آب و رنگ بود، با مهمانانی درجه یک که 2نفر از آنها- علی دایی و وریا غفوری- منتقد صداوسیما هستند و دیگری، امیر‌مهدی ژوله، مدت‌هاست با تلویزیون همکاری ندارد.اما برخلاف انتخاب هوشمندانه مهمان‌ها، اجرای برنامه ناامیدکننده بود. پژمان جمشیدی شاید روی کاغذ به‌دلیل سابقه‌ و تسلطش در فوتبال و حضورش در سینما و تئاتر، بهترین انتخاب برای اجرای چنین برنامه‌ای به‌نظر می‌رسید، اما پژمانی که در کلاسیکو دیدیم، شباهتی به شخصیتی که می‌شناختیم، نداشت؛ بیش از اندازه محافظه‌کار و معذب به‌نظر می‌رسید و هیجان و شور لازم برای اجرای یک برنامه فوتبالی را- که اتفاقا می‌توانست پر از کری و شوخی و خنده باشد- نشان نداد.

  خود فردوسی‌پور کجاست؟
سال‌ها پیش، در غیاب عادل فردوسی‌پور که برای گزارش بازی‌های المپیک‌2012 به لندن رفته بود، یکی دو قسمت از برنامه90 را مزدک میرزایی اجرا کرد؛ آنقدر ضعیف که همه مطمئن شدند این برنامه تا زمانی پربیننده خواهد بود که خود فردوسی‌پور جلوی دوربین بنشیند و اجرایش کند.کلاسیکو چیزی شبیه به همان چند برنامه90 بود که مزدک میرزایی و رضا جاودانی اجرا کرده بودند. حتی می‌توان آن را با فوتبال‌‌120 هم مقایسه کرد. تهیه‌کننده این برنامه هم فردوسی‌پور است اما به دو دلیل محبوبیتش قابل مقایسه با 90 نیست؛ فقط فوتبال‌های خارجی را پوشش می‌دهد و روی صندلی مجری، کسی غیر از فردوسی‌پور نشسته است.آمارها می‌گوید برنامه کلاسیکو در مقایسه با دیگر برنامه‌هایی که در پلتفرم‌های اینترنتی پخش می‌شود، موفق بوده است. طبق ادعای امیر ناظمی، معاون وزارت ارتباطات و فناوری اطلاعات، داده‌های ترافیکی زمان پخش کلاسیکو در ۳ پلتفرم فیلیمو، نماوا و کافه‌بازار نشان می‌دهد زمان پخش با رشد ۵۵درصد (نسبت به همان زمان در شب گذشته)، ترافیک از ۲۹۰ به ۴۵۰ Gbps روی شبکه ملی اطلاعات افزایش یافته است.

  واکنش طرفداران صداوسیما
چند ساعت پس از پخش برنامه کلاسیکو، یک اکانت توییتری، کلاسیکو را ادامه پروژه رقیب‌سازی برای صدا‌و‌سیما خواند و نوشت: «بعد از تلاش‌های نافرجام بی‌بی‌سی فارسی، من و تو، جم تی وی، ایران اینترنشنال و... پروژه رقیب‌سازی برای تلویزیون این‌بار با نام کلاسیکو انجام می‌شود.» او تهدید کرد مبلغ و نوع قرارداد این برنامه با پلتفرم‌ کافه‌بازار را منتشر می‌کند.صدا‌و‌سیما هنوز واکنشی رسمی به پخش برنامه‌ کلاسیکو نشان نداده، با وجود این، محمد سرشار، مدیر شبکه کودک در توییتر به آماری که معاون وزارت ارتباطات منتشر کرده بود، واکنش نشان داد و نوشت: «افزایش ترافیک 160گیگابیت در ثانیه یعنی دانلود 20000مگابایت در ثانیه. بنابراین اگر همه مخاطبان کلاسیکو با کیفیت 480p این برنامه را دیده باشند، این برنامه حدود 13هزارنفر بیننده آنلاین داشته است. با این محاسبات، کلاسیکو یک شکست بزرگ برای پلتفرم‌های وی‌او‌دی بوده.» البته او ساعتی بعد، این توییت را به دلایل نامعلومی پاک کرد.

  در انتظار برنامه بعدی
با وجود این موفقیت نسبی، کسانی که عادل فردوسی‌پور را می‌شناسند، تردیدی ندارند که او به‌زودی گام‌های محکم‌تری برخواهد داشت؛ شاید یک برنامه اینترنتی با موضوع فوتبال داخلی و البته اجرای خود او. طرفدارانش می‌توانند امیدوارانه منتظر این اتفاق باشند.