استقبال عجیب ارشاد از هفته کتاب

مجید صیادی ـ  روزنامه‌نگار


وقتی آیین یا مراسمی در پیش است، غالباً کارهایی در استقبال از آن انجام می‌شود. این استقبال یا پیشواز رفتن نشانه‌ای است از علاقه برگزارکنندگان نسبت به آن. خانه‌تکانی در استقبال از نوروز انجام می‌شود و با روزه مستحبی به استقبال رمضان می‌روند. مثال‌ها و نمونه‌های فراوانی می‌توان برشمرد؛ از مراسم و اتفاقات فردی و خانوادگی مانند تولد و ازدواج گرفته تا مناسبت‌ها و آیین‌های محلی و ملی. در همه آنها نوعی تناسب میان استقبال و مراسم یا مناسبت برقرار است. پیشواز رفتن و استقبال، هم نشان‌دهنده آمادگی انجام مراسم است و هم بیانگر احساس افراد نسبت به مراسم یا مناسبت. در واقع نشان می‌دهیم که چقدر آماده‌ایم و بیش از آن چقدر مشتاق. به علاوه این تناسب رفتاری در فرم و محتوا نیز رعایت می‌شود. در مناسبت‌های رسمی نیز باید چنین باشد. به‌ویژه اگر مسئله نکوداشت و بزرگداشت باشد. مثلا اقدامی را که به ضرر کارگران باشد در آستانه روز کارگر اعلام نمی‌کنند. اگر چنین شود همه خواهند گفت بزرگداشت کارگران شعاری است که در تضاد با عمل است. اما حوزه فرهنگ یک استثناست. نه‌تنها چنین رابطه و تناسبی توسط دستگاه‌ها رعایت نمی‌شود، بلکه عکس آن رایج‌تر است. لغو مجوز آثار 2نویسنده، فارغ از محتوای آنها در آستانه هفته کتاب چه معنایی دارد. (اتحادیه ناشران و کتابفروشان تهران طی اطلاعیه‌ای اعلام کرد، کتاب‌های یووال نوح هراری و شفیق الیف که توسط مترجمان مختلفی ترجمه شده و قبلا چند ناشر به بازار کتاب عرضه کرده بودند، لغو مجوزشده‌اند). مردم چگونه باور کنند این همه شعار و جشنواره و جشن و بزرگداشت را برای کتاب. فارغ از نتیجه و تأثیر چنین اقداماتی که موضوع این یادداشت نیست، این کج‌سلیقگی‌ها و دهن‌کجی‌ها جای تأسف و تأمل دارد.