افزایش تولید با شعار

محمد نهاوندیان، معاون اقتصادی رئیس‌جمهوری گفت: در شرایط کنونی اولویت کشور حرکت به سمت جهش در صادرات و کم‌کردن اتکا به درآمدهای نفتی است؛ بنابراین همه امکانات را برای افزایش تولیدات صادراتی بسیج می‌کنیم، زیرا برداشتن موانع در مسیر صادرات، کمک شایانی به اشتغال می‌کند. از خوانندگان دعوت می‌کنیم یک‌بار دیگر جملات بالا را بخوانند. آیا این جملات برای شما آشنا نیست؟ آیا تاکنون با چنین جملاتی با مفاهیم مشابه و یکسان در رسانه‌ها برنخورده‌اید؟

دولت‌ها آمده‌اند و رفته‌اند، هر کدام شعار‌هایی داده‌اند اما شعار‌هایی در مورد اشتغال، افزایش تولید، کنترل تورم، عدالت در توزیع عادلانه ثروت و بسیاری دیگر از این وعده‌ها فصل مشترک شعار همه دولت‌ها بوده است. دولت‌ها دستور می‌دهند که تورم کاهش پیدا کند، قیمت دلار مجانی شود و یا تولید با دستورات لازم‌الاجرا افزایش پیدا کند اما پرسش این است که آیا اقتصاد با شعارها و خواست ما حرکت می‌کند؟ اگر ما شعار بدهیم تورم کاهش پیدا می‌کند یا اقتصاد غیرنفتی می‌شود؟ از نظر اقتصادی یک نسبت استوار بین آزادی فضای کسب و کار و افزایش تولید وجود دارد. در جدیدترین رتبه‌بندی کشورهای جهان در زمینه سهولت کسب‌وکار که از سوی بانک جهانی منتشر می‌شود رتبه ایران با 4پله سقوط نسبت به سال گذشته، به 128 رسیده؛ درحالی‌که رتبه کسب و کار ایران از سال2015 تاکنون مدام در حال کاهش است. رتبه128 فضای کسب و کار ایران در سال2019 به‌معنای این است که ایران در قعر جدول است.
ایران حتی از نظر منطقه‌ای هم نتوانسته است رتبه شایسته‌ای به‌دست بیاورد، و فقط توانسته بالاتر از کشورهایی مانند عراق، سوریه، لبنان، لیبی و یمن قرار گیرد. بخش زیادی از دلایل پایین بودن رتبه کسب و کار ایران وجود قوانین دست‌وپاگیر، وجود انحصار در بازار‌ها و حضور مافیا در عرصه‌های مختلف است که برای حل آنها باید تصمیم‌های جدی مانند حذف دلار رانتی 4200تومانی گرفت. اما دولت عزمی برای رویارویی با چنین مسائلی را ندارد. حال باید پرسید آیا می‌توان صرفا با سخنرانی به سمت صادرات غیرنفتی پیش رفت یا باید طرحی نو در انداخت.