سرنوشت سیاه پس از جنگ

رمان «به امید دیدار در آن دنیا»  در سال 1918آغاز می‌شود؛ زمانی که جنگ در جبهه غربی تقریبا به پایان رسیده است. یک ستوان جاه‌طلب به اسم هنری دالنی پردل، 2 سرباز را به میدان نبرد می‌فرستد و به‌منظور تحریک افرادش در حمله به خطوط آلمان، به‌طور پنهانی به آنها شلیک می‌کند. وقتی آلبرت میلارد، یکی دیگر از سربازان، اجساد آن 2 نفر را پیدا می‌کند و متوجه شیوه مرگشان می‌شود، دالنی پردل برای ساکت کردنش، او را به درون یک خاکریز می‌اندازد. آلبرت توسط همرزم هنرمندش، ادوارد پریکورت نجات می‌یابد اما گلوله‌ای به‌صورت این همرزم اصابت می‌کند.  جنگ پایان می‌یابد، درحالی‌که ادوارد برای همیشه شکل طبیعی صورتش را از دست داده و برای اینکه خانواده‌اش با این معلولیت مواجه نشود، وانمود می‌کند که مرده است. آلبرت که خود را مدیون ادوارد می‌داند، به همراه و مراقب همیشگی او تبدیل می‌شود. در این رمان تأثیرگذار و عمیق، زندگی درهم تنیده این سه مرد، تصویری از اوضاع و شرایط انسانی خلق می‌کند که از دید جنگ به آن نگاه شده است. ‌‌این رمان در زمان انتشارش بیشتر جوایز ادبی فرانسه ازجمله جایزه معتبر گنکور را از آن خود کرد. پی‌یر لومتر را بیشتر به سبب رمان‌های پلیسی‌اش می‌شناسند.  اما «به امید دیدار در آن دنیا» یک سره با آثار پیشین او متفاوت است. قهرمانان لومتر در این کتاب سربازان فرانسوی زخم‌خورده از جنگ جهانی اولند؛ سربازانی که سرنوشتشان در فرانسه پس از جنگ به‌مراتب سیاه‌تر از روزهای وحشتناک جنگ است.‌در بخشی از کتاب می‌خوانیم: «زن‌ها دنبال پسر یا شوهرشان می‌گشتند. دست‌ها را دراز کرده و عکس‌های آنها را پیش آورده بودند. اما مگر آسان بود؟ سوزنی در انبار کاه. پدرها، البته اگر پدری بین جمعیت بود، عقب می‌ایستادند.» ‌‌
نشر ماهی، چاپ ششم ‌ رمان « به امید دیدار در آن دنیا» را با ترجمه مهستی بحرینی در 500صفحه، به بهای 450هزار تومان منتشر کرده است.