یک پرس کباب و یک دنیا معرفت

در دنیایی که تصاویر مجازی، اغلب روایت‌هایی تلخ و پرآشوب از جوامع به نمایش می‌گذارند، گاهی یک ویدئوی ساده و بی‌آلایش می‌تواند تمام معادلات را بر هم بزند و تصویری حقیقی‌تر از یک ملت به جهان مخابره کند. ویدئوی اخیر یک توریست بلژیکی در قلب بازار تهران، دقیقا از همین جنس است؛ برشی کوتاه از زندگی روزمره که به یک کلاس درس بزرگ در باب انسانیت و مهمان‌نوازی تبدیل شده است.
ماجرا ساده است؛ توریستی با دوربین مخفی و به بهانه گرسنگی و بی‌پولی، از صاحب یک کبابی ساده درخواست غذا می‌کند. واکنش صاحب رستوران بدون ذره‌ای تردید، مکث یا قضاوت چکیده تمام آن چیزی است که ما ایرانی‌ها با آن بزرگ شده‌ایم: «یه سیخ کباب برا آقا بذار.» این جمله کوتاه، نه یک دیالوگ که یک فرهنگ است؛ فرهنگی که در آن سفره، همیشه برای یک نفر بیشتر جا دارد و دستگیری از نیازمند، یک وظیفه انسانی بی‌قید و شرط تلقی می‌شود.
رفتار آن مرد بازاری، نه برای دوربین بود و نه برای تحسین، بلکه بازتابی از یک باور ریشه‌دار است که می‌گوید هیچ‌کس نباید گرسنه بماند. وقتی با مهربانی نوشابه‌ای هم به او تعارف می‌کند، دیگر با یک عمل خیر ساده روبه‌رو نیستیم، بلکه شاهد «کرامت» و «احترام» به یک انسان هستیم؛ فارغ از اینکه کیست و از کجا آمده است. این همان «مهمان‌نوازی» اصیلی است که در شاهنامه و گلستان خوانده‌ایم و امروز در یک کبابی کوچک در بازار تهران، به زیباترین شکل ممکن به تصویر کشیده شده است.
این ویدئو که در فضای مجازی دست به‌دست می‌شود، بیش از هزاران گزارش و تبلیغ، معرف هویت واقعی ماست و یادآوری می‌کند که در پس تمام مشکلات و فشارهای اقتصادی، آن جوهره انسانی و قلب بخشنده‌ای که قرن‌هاست در این سرزمین می‌تپد، هنوز زنده و گرم است. این یک پرس کباب نبود؛ یک دنیا معرفت بود که برای آن توریست و میلیون‌ها بیننده در سراسر جهان، سرو شد.