قصه تولد یگان موشکی سپاه

گروه 24

«خدای جنگ» سومین فیلم بلند حسین دارابی است که اتفاقاتش در زمان جنگ ایران و عراق می‌گذرد و به شکل‌گیری توان موشکی ایران و زندگی شهید حسن تهرانی‌مقدم می‌پردازد. شهید تهرانی‌مقدم در 8سال جنگ ایران و عراق حضور داشت و ۲۵سال از زندگی‌اش را به ایجاد و توسعه بخش توپخانه و موشک و توان دفاعی کشور اختصاص داد و پدر موشکی ایران شناخته می‌شود. حسین دارابی که سابقه همکاری با سازمان اوج را دارد، در این فیلم هم با این سازمان کار کرده و در آن ماجرایی را در بحبوحه جنگ تصویر کرده است. دشمنان ایران برای متوقف کردن توان موشکی کشور، نقشه‌ای پیچیده طراحی می‌کنند. لیبیایی‌ها در همکاری با دشمن، قطعاتی کلیدی از موشک‌های ایرانی را به سرقت می‌برند تا مانع استفاده آنها در میدان نبرد شوند. اما در این میان، تیمی‌از متخصصان و نیروهای ایرانی به رهبری ابراهیم شریفی مأموریت می‌یابند که این مشکل را برطرف کنند و سامانه‌های موشکی را به‌کار بیندازند. این فیلم با توجه به شرایط فعلی و پیش از اکران در سینما روز 30خرداد از تلویزیون پخش شد. حسین دارابی در این گفت‌وگو از علت این تصمیم گفته است.


«خدای جنگ» تا چه حد در بستر واقعیت حرکت کرده و توانسته آنچه در حوزه موشکی و نظامی‌داریم برای مخاطب عرضه کند؟
«خدای جنگ» قصه چگونگی شکل‌گیری توان موشکی ایران را تصویر کرده و در میانه جنگ ایران و عراق می‌گذرد، جایی که بمباران شهرها توسط عراق آغاز می‌شود و ایران به‌شدت تحت فشار است و بعد اتفاق عجیبی می‌افتد و حاج حسن تهرانی‌مقدم و همرزمانش کار بزرگی می‌کنند. هرچند تمام قصه براساس واقعیت است، اما برای سینمایی‌تر شدن در شخصیت‌ها دخل و تصرف‌هایی کرده‌ایم. مثلا اسم حاج حسن برده نمی‌شود، ولی اتفاقات موشکی بسیار شبیه واقعیت است. سعی کردیم آن را بسط دهیم و روابط خانوادگی را هم داخلش کنیم.
شما سعی کردید به شکل غیرمستقیم به زندگی شهید تهرانی‌مقدم بپردازید؟
بله. تیمی ‌بود که شهید تهرانی‌مقدم هم در آن حضور داشت. آنها داستان موشکی ما را شروع کردند و قصه‌‌ای بسیار دیدنی و شنیدنی دارد که مهیج است و مناسب این روزها. اصلا پخش آن در تلویزیون به این دلیل بود که احساس کردیم دیدنش در این روزها حال و هوای دیگری دارد.
شما که تجربه ساخت این فیلم را دارید، نکته‌ای دارید که برای اهالی سینما در این روزها که شرایطی غیرعادی را سپری کردیم، شنیدنی باشد و به آنها انگیزه بدهد؟
من فقط می‌توانم حسم را درباره این روزها بگویم. همه‌‌چیز فیلم ما برای رسانه سینما طراحی شده بود. خیلی هم زمان برده بود. ولی وقتی دیدیم فضای عجیبی ایجاد شده و هرکس هر کاری از دستش برمی‌آید انجام می‌دهد، ما هم دیدیم کمترین کاری که می‌توانیم بکنیم این است که از اکران عمومی‌فیلم و اینکه منتظر بمانیم تا سینماها فعالیتشان را شروع کنند بگذریم و فیلم را به ‌ مردم برسانیم. ما روزهای تلخی را از سر می‌گذرانیم. وقتی بعضی از عکس‌ها را می‌بینم، واقعا قلبم می‌شکند. ولی در عین این تلخی متوجهم که همدلی و همبستگی بین مردم با تمام اختلاف نظرهایشان وجود دارد و این برای من خیلی جذاب است. من زمان جنگ ایران و عراق نبودم و بنابراین تا به حال چنین چیزی را حس نکرده بودم. امیدوارم همه ما بتوانیم این روحیه را حفظ کنیم و هر کس در هر جایی که هست هر کاری که از دستش برمی‌آید انجام دهد. باید بدانیم اصل این است که این همدلی حفظ شود. قدرت اصلی ما همین کنار هم بودنمان است. همه ما سر یک چیز واحد به نام ایران ایستاده‌ایم و کوتاه نمی‌آییم. به‌ نظرم «خدای جنگ» خیلی می‌تواند به این فضا کمک کند. خواستیم فیلمی‌ بسازیم که همه مردم با دیدنش احساس غرور کنند. این بازخورد را هم در اکران جشواره زیاد داشتیم. فیلم البته بازپخش‌های دیگری هم دارد که امیدوارم کسانی که ندیده‌اند بتوانند آن را تماشا کنند.