گزارش
نشانی از شر
چرا «بریکینگ بد» بهترین سریال هزاره سوم شد
شقایق عرفی نژاد-روزنامه‌نگار
«بریکینگ بد»، مجموعه‌ای که در تمام سال‌های پخشش از ۲۰۰۸ تا ۲۰۱۳ ستایش شده بود و بارها برنده جایزه امی شد، به‌تازگی به‌عنوان بهترین سریال هزاره سوم انتخاب شده است. سایت راتن تومیتوز در نظرخواهی از منتقدان پرشمار برای انتخاب بهترین برنامه تلویزیونی این سال‌ها در نهایت به این نام آشنا رسیده است: «بریکینگ بد».
سریال‌های محبوبی چون «مد من»، «وایر» و «سوپرانوها» در رتبه‌های بعدی قرار گرفته‌اند. به نظر می‌رسد «بریکینگ بد» به‌عنوان مجموعه‌ای برای تمام سلیقه‌ها جایگاهی تثبیت‌شده یافته و تاجی بر سر گذاشته که بعید است به سهولت از دستش بدهد. این سریال که رسانه‌ها از آن به‌عنوان پربیننده‌ترین سریال قرن هم نام برده‌اند، ماجرای تبدیل یک معلم شیمی به یک قاچاقچی و تولید‌کننده مواد مخدر را روایت می‌کند، سریالی که بینندگان همان‌قدر دوستش داشتند که منتقدان شیفته‌اش شدند.
پیش‌درآمد «بریکینگ بد»
پس از موفقیت «بریکینگ بد»، طبیعی بود که صنعت سریال‌سازی تحت تأثیر این مجموعه محبوب قرار بگیرد. «متاستاز» یک مجموعه تلویزیونی کلمبیایی است که به‌عنوان نسخه بازسازی‌شده سریال «بریکینگ بد» مخاطبان بسیاری یافت. در این سریال حوادث اصلی «بریکینگ بد» از ایالات متحده آمریکا به کلمبیا انتقال یافته است. اتفاق مهم اما سریال «بهتره با سال تماس بگیری» بود که از آن به‌عنوان بهترین اسپین‌آف تاریخ نمایش خانگی نام برده می‌شود، پیش‌درآمدی بر «بریکینگ بد» که بسیار موفق از کار درآمد.
موفقیت پس از دهه‌ها
نقش والتر وایت در «بریکینگ بد» از آن نقش‌هایی است که یک بازیگر شاید تنها یک‌بار در زندگی هنری‌اش تجربه کند؛ معلم شیمی سربه‌زیر و خجالتی‌ای که می‌فهمد به سرطان کشنده‌ای مبتلا شده و وارد تجارت پخت ماده مخدر شیشه می‌شود تا بتواند هزینه‌های درمانش را بپردازد و از خانواده‌اش هم بعد از مرگش حمایت کند. طی 6 فصل که به شکل فزاینده‌ای خشن و بی‌رحمانه است و آرام‌آرام شعله می‌گیرد، در یکی از از متقاعدکننده‌ترین تحولات شخصیت، مرد اهل خانواده‌ای به چهره‌ای ترسناک در دنیای زیرزمینی جنایتکاران آلبوکرکی تبدیل می‌شود.
رستگاری در 57 سالگی
کار در هالیوود معمولا به این شکل پیش نمی‌رود. اگر تا زمانی که به 50سالگی رسیده‌اید، هنوز به یک ستاره تبدیل نشده‌اید، عقل حکم می‌کند که این اتفاق دیگر رخ نخواهد داد، اما برایان کرانستون بازیگر اصلی سریال چنین چیزی را نپذیرفت. او در 57سالگی وارد فهرست یک هالیوود شد.
یک دوبله حرفه‌ای
سریال «بریکینگ بد» سال۹۴ با خرید کپی‌رایتش به همت یکی از مؤسسات تولید و پخش فیلم و سریال دوبله شد. ابتدا قرار بود زهره شکوفنده مدیر دوبلاژ سریال باشد، ولی بعدا امیرهوشنگ زند مسئولیت دوبله سریال را عهده‌دار شد و نتیجه یکی از بهترین دوبله‌های سال‌های اخیر بود. انتخاب ناصر طهماسب برای نقش والتر وایت برگ برنده این دوبله است. جای هنگ شریدر، دوست و باجناق والتر وایت که پلیس مبارزه با مواد مخدر است، نصرالله مدقالچی صحبت کرد. امیرهوشنگ زند خودش جای کاراکتر محوری جسی حرف زد.
تبدیل یک مرد محترم به یک آدم خطرناک
برایان کرانستون، بازیگر نقش والتر در سریال توضیح می‌دهد: «برای تبدیل یک مرد خوب به مرد بد، باید زمان داشتیم و A.M.C و سونی به‌عنوان تهیه‌کننده همراهان بی‌نظیری در این راه بودند و اجازه دادند برای اینکه این تحول شخصیت به شکل طبیعی اتفاق بیفتد، زمان کافی داشته باشیم. در روند چنین تبدیلی من شروع به مطالعه و آگاهی از طبیعت انسان از نظر جامعه‌شناختی کردم و متوجه شدم هر آدمی بسته به مجموعه شرایطی که درگیر آن می‌شود قابلیت این را دارد که تبدیل به فرد خطرناکی شود؛ شرایطی مثل افسردگی، نیاز، خشم، نفس و هر چیز دیگری. اگر دکمه این علائم فشرده شود، آن فرد تبدیل به آدم خطرناکی می‌شود.» او ادامه می‌دهد: «من باور دارم شخصیت‌هایی که تک‌بعدی تصویر می‌شوند، نه‌تنها بی‌نهایت خسته‌کننده هستند، بلکه اصلا غیرواقعی‌اند. ما به‌عنوان انسان می‌توانیم طیف کاملی از احساسات را تجربه کنیم؛ بنابراین به‌نظر من برای والتر وایت سخت نبود کسی را بکشد و بعد به خانه برود و صادقانه و با جدیت دختر کوچکش را بزرگ کند.» با وجود این، وایت تا این حد باورپذیر نبود اگر چهره کرانستون همچنان مثل پدر شهرستانی سریال «مالکوم در میانه» به‌نظر می‌رسید: «بخشی از این تغییر زمانی بود که او می‌خواست شیمی‌درمانی را بگذراند و موهایش را به‌طور طبیعی از دست می‌داد و ما درباره آن صحبت کردیم. زمانی که موها را تراشیدیم، زمان تبدیل او از یک مرد محترم به یک آدم خطرناک بود. ما همینطور متوجه شدیم یکی از ترسناک‌ترین چهره‌هایی که یک مرد می‌تواند داشته باشد، سر بی‌مو همراه با ریش و سبیل است. مو همه‌‌چیز را ملایم‌تر می‌کند؛ بنابراین وقتی مو داشتم به اندازه وقتی که نداشتم ترسناک نبودم. به دلایل مختلفی موی صورت مرعوب‌کننده است.»
