کوه‌هایی‌که جلوی حمله مغول را گرفتند
قله‌ها و ارتفاعات بلند سلسله جبال زاگرس دارای دامنه‌های پرشیب و دره‌های عمیق و گلوگاه‌های بسیار تنگ هستند. فرسایش شدید، بریدگی‌ها و برجستگی‌های ناموزونی را در آنها به‌وجود آورده تا جایی که نه‌تنها قسمت عمده نواحی مرکزی جبال زاگرس عملاً قابل عبور و مرور نیست، بلکه این سلسله جبال به عرض تقریبی متوسط ۲۰۰کیلومتر روی هم‌رفته صعب‌العبور است و همین شکل توپوگرافی بارها در طول تاریخ موجب جلوگیری از نفوذ دشمنان شده است. به گزارش همشهری، علاوه بر اینکه گفته می‌شود مغول‌ها در پیشروی در ایران وقتی به کوه‌های زاگرس رسیدند به‌دلیل نشناختن توپوگرافی زاگرس از نفوذ بازماندند، اما در زمان حمله اسکندر مقدونی یک خائن راه و رسم زاگرس را به آنها نشان داد و پیشروی دشمنان را فراهم کرد. تیمور لنگ یا تیمور جهانگشا در کتاب خود «منم تیمور جهانگشا» درباره مردان زاگرس‌نشین چنین نوشته است: «زمانی که شیراز را فتح کردم و پوست حاکم شهر را زنده زنده کندم، هنگام بازگشت به سمرقند پایتخت خود خبری به گوشم رسید که پسر دومم را در شیراز به قتل رسانده‌اند.» درحالی‌که نیم روز تا سمرقند باقی مانده بود تیمور سواران و لشکر (120000نفر 240000اسب) خود را به راه شیراز برگرداند (سریع‌ترین لشکر پیاده جهان مربوط به تیمور بود).
هنگامی که تیمور به شیراز رسید سر پسرش را به دار آویزان کرده بودند. از مردم شیراز پرسید آنها چه کسانی بودند. گفتند: آنها اقوام لر هستند، از کوه‌های فارس. تیمور پس از 2ماه تعقیب و گریز در کوه‌های زاگرس و با از دست دادن حدود 8000تن از سربازان خود نتوانست آنها را شکست بدهد و به تیمور گفتند اگر دنبال آنها بروی تمام سربازانت را از دست خواهی داد و تیمور راه خود را کج کرد و از آن منطقه دور شد.
