غایبان مختار

شهاب مهدوی-روزنامه‌نگار

اگر افراط تلویزیون در نمایش وقت و بی‌وقت «مختارنامه» نبود که از زمان پخش نخستش در سال1389 تا امروز تقریبا هرساله روی آنتن شبکه‌های مختلف تلویزیون رفته امروز بیشتر با داستان و بازی‌ها و بازیگران و صحنه‌آرایی و چهره‌پردازی و کارگردانی‌اش به یاد آورده می‌شد نه با تکرار مداوم نمایش. تلویزیون آنقدر در استفاده بی‌رویه از این دارایی‌اش اصرار ورزیده که دیگر گفتن و نوشتن از مختارنامه برای مخاطب شاید جذابیتی نداشته باشد.
واقعا چه می‌شود گفت درباره سریالی که تقریبا 15سال است همچون اخبار در قاب تلویزیون حضوری مستمر و مستدام دارد؟
کتاب 608صفحه‌ای «پرونده مختارنامه» که بهار امسال در «شرکت چاپ و نشر بین‌الملل» منتشر شده، در پاسخ این سؤال می‌گوید هنوز خیلی چیزها هست که می‌شود راجع به مختارنامه گفت.