خسرو دهقان: کامران شیردل مثل کوه یخ است

 برنامه نمایش نسخه مرمت‌شده 2فیلم «اون شب که بارون اومد» و «تهران پایتخت ایران است» ساخته‌های کامران شیردل با حضور خسرو دهقان عصر چهارشنبه، در سالن فردوس موزه سینما برگزار شد.
 خسرو دهقان، نویسنده و منتقد سینما با بیان اینکه «من طرفدار آن گروهی نیستم که می‌گویند به‌خود اثر باید توجه داشت، نه سازنده آن»، گفت: یک اثر حاصل اندیشه و تفکر است؛ به همین دلیل باید ابتدا درباره خود سازنده، زندگی و سپس تحصیلات و فیلم‌هایش گفته شود. وی در ادامه درباره کامران شیردل اینگونه گفت: شیردل مثل کوه یخ است؛ بنابراین در شناخت او آنچه عیان است کم است و وقتی از او نام می‌بریم، شاید یکی، دو فیلم را به یاد می‌آوریم؛ این درحالی است که او بیش از 100فیلم دارد که حدود ۲۰اثر آن مستند و بقیه آثار و فیلم‌های او صنعتی هستند، اما همگی بسیار ارزشمندند. او اکنون ۸۴ساله است و پدر و مادر تحصیلکرده‌ای داشته است. یکی از دلایل ورود او به حوزه صنعت این بوده که پدرش کارخانه قند داشته و او با پدرش به این مکان رفت‌وآمد می‌کرده است. پدرش دوست داشت او مهندس شود، اما او وارد سینما شد. این منتقد سینما همچنین گفت: شیردل از هنرمندان بی‌حاشیه است و یکی از استثنایی‌ترین فیلمسازانی است که محصول عشق و غریزه نیست، بلکه محصول درس و دانشگاه است. او قبل از ورود به دانشگاه دستی بر نقد هم داشت و وقتی ۱۸ساله بود، پدرش او را برای تحصیل معماری به ایتالیا فرستاد، اما مهندسی را کنار گذاشت و به‌دنبال سینما رفت و در مدرسه سینمایی رم‌ تحصیل کرد و برای فارغ‌التحصیلی‌اش مستند «آینه‌ها» را ساخت. دهقان با اشاره به تأثیرات تحصیل در ایتالیا روی این هنرمند گفت: در روزگاری که او تحصیل‌اش می‌کرد، جنگ جهانی دوم تازه تمام‌شده بود، اما اثراتش باقی مانده بود. او با بزرگانی مانند فلینی‌ و خیلی‌های دیگر همنشین بود و نئورئالیسم را آموخت. در آن زمان فقر، بیکاری و بیچارگی زیاد بود و به همین دلیل در آن دوران موضوع فیلم‌ها بیشتر مردم عادی بود و از طرف دیگر چون ذهن فیلمسازان ایتالیایی دنبال حقیقت بود، رئالیسم مورد توجه قرار گرفت و مکتب جدیدی به‌نام نئورئالیسم شکل گرفت که می‌خواست بگوید ما بیشتر به واقعیت توجه می‌کنیم و به مردم فرودست می‌پردازیم. او تأکید کرد: کامران شیردل در این فضا به سمت مردم می‌رود. از سمت دیگر تجهیزات هم از حالت ثابت به دوربین‌های روی دست تبدیل می‌شوند؛ البته باید درنظر داشته باشیم که اگر کامران شیردل به کشور دیگری ‌می‌رفت، قطعا فضای فیلم‌هایش متفاوت می‌شد.