دریچه
چرا سراغ اتوبوس‌های دست دوم می‌رویم ؟
سیمین برادران-دبیر گروه شهری
با اضطراب به مسیر خط ویژه نگاه می‌کنند؛ یک چشم به صف خیره‌کننده متقاضیان ورود به اتوبوس حاضر در ایستگاه و یک چشم به اتوبوسی که از دور نزدیک می‌شود و نمی‌دانند چند نفر از مسافران می‌توانند سوار شوند. درهای اتوبوس به سختی بسته می‌شود. مسافران نفس به نفس ایستاده‌اند و تحت فشار زیاد منتظرند تا در زمان مقرر به‌کار خود برسند. این ماجرا گوشه کوچکی از وضعیت اتوبوس‌های تهران است که همشهریان را با مشکلات جدی روبه‌رو کرده و مدیریت شهری ششم به هر دری می‌زند تا کمیت و کیفیت این ناوگان را ارتقا دهد؛ از پیگیری مطالبه دولتی تا سفارش داخلی و فعال‌کردن بخش خصوصی برای حل مشکل مردم. این در حالی است که سیدمصطفی میرسلیم، نماینده مردم در مجلس ارتقای ناوگان اتوبوسرانی را به شیوه‌ای دیگر به تصویر کشید. او در توییتر نوشت: «شورای شهر تهران باید مسئولانه پاسخ بدهد چرا از 2سال پیش تاکنون اتوبوس‌های مورد نیاز خود را به سازندگان با‌کیفیت داخلی سفارش نداده، تا امروز ناچار شود با دستپاچگی سراغ اتوبوس‌های دست‌دوم قطری برود. این نوع واردات جایگزین ساخت داخل و برخلاف اشتغال مولد و رونق تولید است.» اما ماجرا از چه قرار است؟
براساس سند توسعه، شهر تهران به ۹هزار دستگاه اتوبوس نیاز دارد این در حالی است که پیش از دوره ششم، تهران تنها 1800دستگاه اتوبوس و در حال حاضر حدود 3هزار دستگاه دارد و فاصله 6هزارتایی نیاز به تلاش و توجه ویژه دارد. از این‌رو شورای شهر ششم حدود 10هزار میلیارد از بودجه 1402 را به توسعه حمل‌ونقل عمومی ازجمله اتوبوس اختصاص داده است. همچنین شهرداری تهران 3رویکرد برای توسعه ناوگان اتوبوسرانی درنظر گرفته است. پیگیری 900دستگاه از محل تعهدات دولت که شهرداری تهران 20درصد بودجه آن را پرداخت کرده است، به همراه استفاده حداکثری از تولید داخل و توجه به سفارش 2هزار دستگاه به سازندگان داخلی و واردات اتوبوس‌های خارجی نو و دست‌دوم از سوی بخش خصوصی که تمامی این اتوبوس‌ها در اروپا اورهال شده‌اند، گوشه‌ای از تلاش‌ها برای توسعه ناوگان است. جالب است بدانید ورود اتوبوس‌های دست‌دوم ارتباطی به بودجه شهرداری ندارد، بلکه ایده‌ای است که از سوی بخش خصوصی مطرح شده و شهرداری تهران هم اعلام کرده از اتوبوس‌های دست‌دوم مطابق با استانداردهای محیط‌زیستی استفاده خواهد کرد.
فاصله بین وضع موجود و مطلوب آنقدر زیاد است که توان تولید داخل و تعهد دولت درصورت تحقق، پاسخگو نیست و شهرداری تهران باید از راه‌های مختلف، این شکاف 6هزارتایی را جبران کند تا بدین طریق بتوان وضعیت اسفناک اتوبوسرانی را بهبود بخشید.
