سناریوهای مسکن‌سازی‌ در پایتخت

مهدی اسماعیل پور-روزنامه‌نگار

پایتخت با چالش بزرگی چون بافت فرسوده مواجه است. بافت‌هایی که در مواقع بروز حوادث غیرمترقبه مانند زلزله و... تبدیل به بحران می‌شوند و می‌توانند آسیب‌های جدی و گاهی جبران‌ناپذیری به شهر و شهروندان وارد کنند. ازاین‌رو شهرداری تهران با 2رویکرد اقدام به احیای بافت‌های فرسوده کرده است.  نخستین رویکرد ارائه بسته‌های تشویقی ازجمله یک طبقه اضافی و... است که شهروندان را ترغیب به نوسازی می‌کند و این فرایند تسریع می‌شود. رویکرد دوم روی تولید مسکن متمرکز شده و برای تحقق آن 4سناریو طراحی شده است.

سناریوی اول: کاهش زمان صدور پروانه ساخت در شهر تهران. با تلاش‌های شهرداری تهران و کم‌کردن زمان دستورالعمل‌های دست‌وپاگیر، فرایند صدور پروانه از 36ماه به 3ماه کاهش‌ یافته که همین امر جریان ساخت‌وساز را تسهیل می‌کند.

سناریوی دوم: شناسایی اراضی مستعد ساخت مسکن. عمدتاً سازمان‌ها و نهادهای نظامی و دانشگاهی و... اراضی‌ای در اختیار دارند که استفاده نمی‌کنند و تبدیل به فضاهای بی‌دفاع شهری شده‌اند. مانند کوره‌های آجرپزی منطقه19، شن‌چاله‌های منطقه18 و... هدف‌گذاری قرارگاه مسکن در این اراضی، 57پروژه است که با اجرای آن می‌توان 57هزار واحد مسکونی در اراضی پادگان‌جی، دوشان‌تپه، ساصد و... ساخت.

سناریوی سوم: مشارکت شهرداری. برخی از اراضی شناسایی شده‌اند که مالکان توان پرداخت هزینه‌های مربوط به پروانه‌ ساخت یا ساخت‌وساز را ندارند؛ بنابراین شهرداری در پروانه ساخت و میزان سرمایه‌گذاری مشارکت می‌کند و قدرالسهم آن کاملا مشخص است.

سناریوی چهارم: بارگذاری اراضی متعلق به شهرداری. اراضی شهرداری حدود 70هکتار است که عمدتا در بافت‌های فرسوده قرار داشته و ظرفیت بارگذاری 30هزار واحد مسکونی را دارند. این اراضی به نمایندگی از شهرداری تهران در اختیار سازمان نوسازی قرار گرفته و پروانه ساخت‌وساز هم صادر شده و ساخت در این اراضی توسط سرمایه‌گذاران  انجام می‌شود.