ما فقط بازی داخل زمین را باختیم

دانیال معمار؛  سردبیر

صعود نکردیم. نشد که دوباره در ۸آذر تاریخ‌ساز شویم. تیم ‌ملی‌مان تا پای جان برای ایران جنگید؛ آن هم در روزهایی که زیر سنگین‌ترین حملات رسانه‌ای دشمن قرار داشت، اما نشد که بشود. حالا باید از فوتبال و آنچه در مستعطیل سبز جام‌جهانی گذشت، بگذریم و حرف تازه‌تری بزنیم. بازی داخل مستعطیل سبز را باختیم، اما پیروزی‌های دیگر به‌دست آوردیم که نباید فراموش کنیم. باید بگوییم چطور از یک تهدید، فرصت‌های متعدد برای خود ساختیم.
یکم- باخت فوتبال را فراموش کنید. ما جنگی را بردیم که بیش از ۷۰روز پیش شروع شد. ۷۰روز به دروغ، تصویری غیرواقعی از مردم نشان‌مان دادند. گفتند مردم با این نظام نیستند. گفتند مردم این تیم‌ملی را نمی‌خواهند. گفتند مردم خواهان شکست این تیم حکومتی هستند، اما تصاویر جشن و پایکوبی ملت بعد از پیروزی بر ولز و سنگ‌تمام گذاشتن مردم در حمایت از تیم ملی، واقعیت را مثل روز روشن کرد. چهره درهم کشیده آنها بعد از بازی با آمریکا، چهره واقعی صحنه‌گردان‌ها را آشکار کرد. این بار نتوانستند دروغ بگویند. در جنگ روایت‌‌ها، روایت همراهی و همدلی مردم ایران با تیم‌ملی عیان‌تر از آن بود که بتوانند آن را با تصویر معدود افرادی که برای برد آمریکا شادمانی کردند، مخدوش کنند. این بار این صحنه‌گردان‌ها نتوانستند با دستکاری، حقیقت را تغییر دهند. مردم ۷۰روز مقابل امپراتوری دروغ ایستادند و حالا شاهد شکست آن هستند.
دوم- شکست داخل زمین بازی، فقط شکست ۱۱نفر نبود؛ یک ملت را غمگین کرد. مردم این بار تصمیم گرفته بودند کنار هم بایستند. شیاطین رسانه‌ای تمام قدرت و امکانات‌شان را به‌کار گرفتند تا ملت را از تیم‌ملی ایران متنفر کنند، اما نتوانستند. نتیجه تلاش‌هایشان را حتی پس از باخت آخر دیدیم. مردم دست رد به سینه اندک وطن‌فروشانی زدند که دنبال شادی گسترده بعد از شکست تیم‌ملی بودند. پروژه قراردادن مردم ایران در مقابل هم، شکست خورد. ایرانی‌ها پیروز میدان وطن‌پرستی شدند. گلایه داشتند، اعتراض داشتند، اما وقتی پای وطن در میان بود، سیلی محکمی زدند به بی‌وطنان داخلی و خارجی.
سوم- به تصاویر شادی مردم در شب بازی ولز نگاه کنید. یک پرچم بیشتر نمی‌بینید؛ پرچم 3رنگ ایران عزیزمان با همان نشان مقدس در مرکز آن. آن شب، شب پیروزی این پرچم بود در مقابل همه پرچم‌هایی که در ۷۰روز گذشته در مقابلش قرار دادند. پرچم تجزیه‌طلب‌ها، سلطنت‌طلب‌ها و همه فرقه‌ها و دسته‌های معاند دیگر پایین کشیده شد و پرچم جمهوری اسلامی ایران مثل همیشه روی دست مردم به اهتزاز درآمد. کسانی که در اذهان متوهم خود، خیال خام تجزیه ایران را می‌پروراندند، آن شب اتحاد و همدلی ایرانی‌ها را دیدند. فهمیدند که جمهوری اسلامی ایران، متحد، منسجم و پابرجا خواهد ماند.
چهارم- مردم با شکست تیم‌ملی گریستند و با پیروزی آن از ته‌دل شاد شدند. اشتباه است اگر فکر کنید این مردم اعتراضی ندارند، گلایه‌مند نیستند، راضی هستند و به حاکمیت نقدی ندارند. همه مردم - چه معترض و چه غیرمعترض- در این میدان مبارزه سنگین و تاریخی، کنار هم ایستادند تا به اغتشاش و آشوب «نه» بگویند. تا بگویند با همه نقدها و گلایه‌هایشان، پای ایران اسلامی ایستاده‌اند. این مردم مطالبه دارند، خواستار اصلاح امور هستند، اما در شب‌های جام‌جهانی نشان دادند که مسیرشان با مسیر براندازان یکی نیست. فشار حداکثری دشمن در ۷۰روز گذشته، در این شب‌های گذشته به شکست حداکثری منجر شد. ما فقط بازی داخل زمین را باختیم، اما یک بازی جدی‌تر را بردیم؛ بازی‌ای که یک طرف آن نظام جمهوری اسلامی بود و طرف دیگرش، جبهه دروغ و استکبار.