تهران؛ از زمین چمن تا زمین سیاست

در 3دهه اخیر با پدیده‌ای به نام کوچ ورزشی‌ها به عالم سیاست مواجه بوده‌ایم، اما این رویه در سال‌های قبل از انقلاب هم معمول بوده و تعدادی از فوتبالیست‌های مشهور به‌طور ناگهانی مناصب سیاسی را از آن خود کردند.
محمد خاتم که سال‌ها در پست هافبک میانی برای باشگاه تاج و سرباز بازی کرد، یکی از نخستین فوتبالیست‌هایی به‌حساب می‌آید که به جرگه سیاسیون پیوست. او در سال 1325با تیم سرباز قهرمان باشگاه‌های تهران شد و به تیم‌ ملی هم راه پیدا کرد، اما عطای ادامه حضور در سطح اول فوتبال را به لقایش بخشید و برای گذراندن دوره‌های نظامی به خارج از کشور رفت. خاتم در سال 1332و بعد از کودتای 28مرداد به ایران برگشت و خلبان شخصی محمدرضا پهلوی شد و تا درجه تیمساری بالا رفت. خاتم از سال 1337تا 1354فرمانده نیروی هوایی ارتش بود اما در سانحه هوایی مشکوک درگذشت. فتح‌الله مین‌باشیان دروازه‌بان تیم ملی و تیم فوتبال تاج در دهه 20شمسی یکی دیگر از فوتبالی‌های تهران قدیم بود که 4سال فرماندهی نیروی زمینی ارتش شاه را بر عهده داشت. مین‌باشیان با تیم سرباز، قهرمان باشگاه‌های تهران شد و یکی از بازیکنانی بود که برای نخستین بازی تیم ملی فوتبال انتخاب شد، اما به‌دلیل وقوع جنگ جهانی دوم مجوز خروج از کشور را دریافت نکرد تا در آن بازی تاریخی بازوبند کاپیتانی تیم ملی را بر بازو ببندد. حسنعلی منصور اما مشهورترین فوتبالیست تهرانی بود که وارد عالم سیاست شد و پست نخست‌وزیری را هم در اوایل دهه 40شمسی تصاحب کرد. منصور از نسل نخست بازیکنان تیم تاج بود که ابتدا در تیم دوچرخه‌سواران تهران توپ می‌زد و در برد تاریخی این تیم در برابر انگلیسی‌های مقیم آبادان در پست مهاجم به میدان رفته بود. او چند سال بعد از نشستن روی صندلی نخست‌وزیری و در سال 1343مقابل ساختمان مجلس شورای ملی ترور شد.
جعفر کاشانی را هم می‌توان در زمره فوتبالی‌های تهرانی که وارد دنیای سیاست شدند قرار داد. کاشانی در سال‌های قبل از انقلاب بازیکن شاهین بود و بعدها در مقام دیپلمات وزارت خارجه به انگلستان، آلمان، سوریه و امارات سفر کرد.