گزارش
حجت‌الاسلام محمدعلی متولیان، مؤسس جامعه‌المصطفی در توکیو:
کتاب‌های مذهبی را به ژاپنی ترجمه می‌کرد
فرنیا عرب امینی- روزنامه‌نگار
اغلب کونیکو یامامورا را به مادر شهید بودنش می‌شناسند اما خبر ندارند که او یکی از پایه‌گذاران رشته زبان و ادبیات ژاپنی در دانشگاه تهران و دانشگاه بین‌المللی جامعه المصطفی است. مترجمی و ویراستاری از دیگر فعالیت‌های فرهنگی اوست که ناگفته مانده است. حجت‌الاسلام محمدعلی متولیان، مؤسس دانشگاه جامعه‌المصطفی در ژاپن به‌دلیل همکاری با این بانو خاطرات زیادی از یامامورا دارد. پای صحبت او می‌نشینیم.
آشنایی حجت‌الاسلام متولیان با یامامورا به سال‌های پیش برمی‌گردد. یعنی زمانی که کونیکو یامامورا برای ترجمه آثار اسلامی به جامعه المصطفی در ژاپن دعوت می‌شود. در این زمان متولیان متوجه می‌شود که این بانو از سال 1340تابعیت ایرانی دارد و برای آمدن به ژاپن به مشکل برخورده است. متولیان اینگونه توضیح می‌دهد: «وقتی این بانو می‌خواست به ژاپن بیاید هیچ‌کدام از اقوام ژاپنی‌اش حاضر نشدند برگه دعوتنامه را برای او امضا کنند. در آخر خانم توساکا که آن زمان معاون من در جامعه المصطفی بود ویزای ژاپن را برای او گرفت.» متولیان یامامورا را زنی خودساخته و مقاوم معرفی می‌کند. کسی که تشنه دانستن بود و مشتاق خدمت کردن به دیگران. او می‌گوید:«یک لحظه بیکار نمی‌ماند؛ یا در حال ترجمه کردن بود یا ویراستاری. او کتاب‌های مذهبی زیادی را به ژاپنی ترجمه کرده است. از نمونه کارهایی که می‌توانم مثال بزنم آموزش فقه شیعه است. علاوه بر آن همه کتاب‌های هدیه آسمانی آموزش و پرورش را او به ژاپنی ترجمه کرده است. کار دیگر ایشان ویرایش ترجمه‌های قرآن کریم به زبان ژاپنی است. او از استادان برجسته جامعه‌المصطفی بود. در دانشگاه تهران هم تدریس می‌کرد. مواردی که در گفت‌وگوهای رسانه‌ای کمتر به آن پرداخته شده و مردم بیشتر مادر شهید بودنش را می‌دانند که این هم قابل‌تقدیر است.»
مورد احترام نخست‌وزیر ژاپن بود
به‌گفته متولیان اگر یامامورا را سرآمد هنرمندان امروزی بنامیم، بیراهه نگفته‌ایم. با اینکه زبان مادری‌اش ایرانی نبود اما خط نستعلیق را زیبا می‌نوشت. او بیشتر درباره فعالیت‌های یامامورا می‌گوید: «غیر از خوشنویسی خط ژاپنی و ایرانی، این بانو به نگارگری هم تسلط زیادی داشتند. حتی 2دختر مقام معظم رهبری نگارگری را نزد او یاد گرفته‌اند. خانم یامامورا در هنر تذهیب هم نمونه بودند. اریگامی و سفره‌آرایی ایشان هم که بماند.» اما عرق او به ایران ویژگی خاص این بانو است. کسی که در ژاپن به دنیا آمده و شخصیتش شکل گرفته اما غیرت زیادی به ایران دارد. حجت‌الاسلام متولیان می‌گوید:«ایشان هم در ژاپن و هم در ایران از احترام خاصی نزد مردم و مسئولان برخوردار است. من در ژاپن احترام نخست‌وزیر این کشور را به او شاهد بودم. خانم یامامورا محور انسجام دوستان ژاپنی‌اش بود. در انجمن زعفران که مربوط به بانوان ژاپنی مقیم ایران بود فعالیت می‌کرد.»
در آرزوی ساخت مسجد شمس‌الشموس
البته مردم دوستی او خاص مردم کشورش نمی‌شود. او در موزه صلح مادر دلسوزی برای جانبازان شیمیایی بود. به‌گونه‌ای که وقتی وارد موزه می‌شد جانبازان پروانه‌وار دورش را می‌گرفتند حتی یک‌بار هم برای روز تولد او کیکی تهیه و جشنی برگزار کرده بودند. حجت‌الاسلام متولیان می‌گوید: «خانم یامامورا همیشه می‌گفت کشورهای غربی تأمین‌کننده بمب‌های شیمیایی صدام هستند و می‌خواهند مظلومیت جانبازان شیمیایی پوشیده بماند. او در طول 20سال همت کرد تا جانبازان شیمیایی را در سالگرد بمباران هیروشیما به ژاپن ببرد و سعی می‌کرد پزشکان ژاپنی را به سردشت و تهران بیاورد.» کونیکو یامامورا، دختر بودایی مسلک که مسلمان شده خیلی خوب مسیر زندگی‌اش را پیدا کرد و توانست به‌سوی خدا تقرب پیدا کند. از آرزوهایش این بود که بتواند مسجد شمس‌الشموس را در ژاپن تاسیس کند. او همیشه ناراحت بود که چرا مسئولان فرهنگی ایران در برابر ایران هراسی و اسلام هراسی‌ای که در رسانه‌های ژاپنی مطرح می‌شود کم توجه هستند.
در همینه زمینه :
